Έτσι, πάντοτε επικαλούμαστε ευκολότατα το Σύνταγμα, αν κάποιος θεωρούμε ότι παραβιάζει τα όρια του ή επικαλούμαστε τις Αρχές να επέμβουν για να διορθώσουν την εκτραπείσα τάξη και τα τοιαύτα.
‘Όμως τι γίνεται όταν το Σύνταγμα, τους Νόμους και τις ηθικές αξίες τις παραβιάζουμε εμείς; Κατ’ αρχήν πρέπει να συμφωνήσουμε ότι εμείς σπάνια ή ποτέ δεν παραβιάζουμε το Σύνταγμα και γενικά τις ηθικές αξίες. Αυτό είναι έργο των απολίτιστων γειτόνων μας, των ασυνείδητων πολιτών και της άκαρδης κοινωνίας και ποτέ δικό μας.
Έτσι επί χρόνια γευόμαστε τα αγαθά του ηλεκτρικού ρεύματος αλλά ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι για να παραχθεί αυτό το πολύτιμο αγαθό, κάποιοι υφίστανται τις επιπτώσεις της παραγωγής.
Ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι τρέχοντας στην Εθνική με το θόρυβο του αυτοκινήτου μας κάποια παιδιά αδυνατούν να διαβάσουν επειδή τα χωριά τους βρίσκονται στις παρυφές των οδών.
Ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι αντιδρώντας σε επενδύσεις ή αλλού, κάποιοι συνταξιούχοι δυνατόν να στερηθούν των συντάξεών τους επειδή η Πολιτεία δεν θα έχει χρήματα να τους πληρώσει.
Ή ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι απεργώντας κατά τη διάρκεια των εξετάσεων κάποιοι γονείς και τα παιδιά τους αγωνιούν. Όπως η πρόσφατη των ταξιτζήδων στην Αττική. Δε βρήκαν άλλη ημερομηνία, απ’ αυτή των εξετάσεων;
Κατηγορούμε χωρίς αποδείξεις ή τουλάχιστον ενδείξεις ενοχής τους δύο μηχανοδηγούς της εμπορικής ως λαθρέμπορους καίτοι είναι νεκροί, χωρίς να μπορούν να υπερασπιστούν τις αλήθειες τους, έτσι γιατί αυτό μας βολεύει, συκοφαντώντας και βιάζοντας τη μνήμη τους, αδιαφορώντας για τον πόνο των μανάδων τους που είναι ίδιος με εκείνες που στηρίζουμε για τα νεκρά παιδιά τους στα Τέμπη.
Νομίζουμε ότι μας ψεκάζουν, όλοι στρέφονται εναντίον μας και επιζητούν το κακό μας και γενικά το έχουμε τερματίσει. Το κακό είναι ότι προηγούνται γι’ αυτές τις απόψεις πολιτικά κόμματα και πολλές συλλογικότητες. Έτσι παλέψαμε για το 666, για τις νέες ταυτότητες και τώρα αντιδρούμε στον νέο ΑΦΜ. Όμως κανείς δεν έγινε αντίχριστος, κανένας δεν έχασε με τη νέα ταυτότητα, κανένας δεν θα χάσει με τον νέο ΑΦΜ.
Απλά εμείς ασκούμε το Συνταγματικό μας δικαίωμα της δικαιοσύνης, της απεργίας ή της ισότητας των πολιτών ή της ελευθερίας και στεκόμαστε με τα επιχειρήματά μας αμετακίνητοι στις θέσεις μας, βουβοί στις κραυγές αγωνίας των θιγομένων από τις ενέργειές μας ή τις αποφάσεις μας.
Και διατυμπανίζουμε ότι είμαστε πιστοί στις ηθικές αρχές της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλήθειας, της συγχώρεσης, της αγάπης και όλων των Πλατωνικών ή Αριστοτελικών ή Χριστιανικών ηθικών αξιών. Και αγανακτούμε αν κάποιοι μας τις περιορίζουν.
Ουσιαστικά θέλουμε πίσω μας έναν Αστυνομικό και έναν Δικηγόρο. Να λέμε στον Αστυνομικό πιάσε τον αν κάποιος μας ενοχλεί και στον Δικηγόρο, σώσε με αν κάνουμε κάτι!!!
Αγανακτούμε για όσα συμβαίνουν αλλά όμως αγνοούμε ότι η ηθική αγανάκτηση, είναι τις περισσότερες φορές 10% ηθική, 40% αγανάκτηση και 50% φθόνος.
