Αναρωτήθηκα, με πλήρη ειλικρίνεια στο άρθρο μου με τίτλο «Γιατί απαξιώσαμε την κοινωνική αλληλεγγύη» που φιλοξενήθηκε εδώ στον γνωστό και αγαπημένο ιστότοπο, πού πάμε εμείς οι Έλληνες, μαζί μας οι Ευρωπαίοι και ολάκερη η ανθρωπότητα;
Προφανώς εκείνοι και εκείνες που χωρίς ίχνη «ανθρωπιάς» ουσιαστικά (αλλά πίσω από τα πολύ χοντρά, σαν τις συνειδήσεις τους, παραβάν) κυβερνούν τον σημερινό μας κόσμο χειραγωγώντας Κυβερνήσεις και Κυβερνήτες που εμείς εκλέγουμε χρησιμοποιώντας ως εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης τα παντοδύναμα ράδιο-τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) μας έπεισαν και χωρίς τις απαιτούμενες αντιστάσεις εμείς δεχθήκαμε να υποκαταστήσουμε το μεγαλοπρεπές και κοινωνικά παραγωγικό ΕΜΕΙΣ με το μικροσκοπικό, αλλά φανταχτερό ΕΓΩ!.
Ο πυρήνας του προβληματισμού μου είναι με λίγα λόγια η μεθοδική απαξίωση του αισθήματος και των πρακτικών εφαρμογών της «κοινωνικής αλληλεγγύης» και η γεμάτη ΑΝΘΡΩΠΙΑ έμπρακτη πιστοποίηση της ύπαρξης ευγενικών ανθρώπινων συναισθημάτων για άτυχους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.
Η πρώτη συνέντευξη είναι με τον αγαπητό μου δημοσιογράφο κ Νίκο Μπαρδούνια στον ραδιοφωνικό σταθμό ΚΑΝΑΛΙ-1, 90.4FM του Δήμου Πειραιά στην καθημερινή του εκπομπή με τίτλο: «Προ παντός Ψυχραιμία…»
Βλέπαμε εικόνες δύο-τριών νηπίων με τεράστια μάτια, με άδειες από φαγητό αλλά πρησμένες από τυμπανισμό κοιλίτσες, με μύγες να έχουν εστιασθεί στα προσωπάκια τους και ως συνάνθρωποι σπεύδαμε να καταθέσουμε τον οβολό μας για να σταματήσει το δράμα τους…
Μετά τα Συστημικά εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) για εράνους και για προσφορές ανθρωπιστικής βοήθειας μας πληροφορούσαν ότι ο οβολός μας δεν φθάνει ποτέ στον προορισμό του, στα άτομα που υποφέρουν, καθώς παρεμβάλλονται οι ανέκαθεν και παντού και πάντα γνωστοί «μεσάζοντες» που καταχρώνται τις προσφορές μας!…
Η δεύτερη συνέντευξη είναι με τον αγαπητό μου δημοσιογράφο κ Λάζαρο Λαζάρου στον ρ/σ Flash99.4 FM που με φιλοξενεί εδώ και δύο χρόνια κάθε Δευτέρα βράδυ από τις 21:30 – 22:00 στην εκπομπή του με τίτλο «Μέχρι νεωτέρας…»
Βλέπαμε μικρά κορμάκια κομματιασμένα από σφαίρες και χειροβομβίδες, νεκρά αθώα νήπια και παιδάκια που εγκλωβίζονταν στις ανταλλαγές πυρών αντιμαχόμενων ομάδων σε διάφορες περιοχές κοντά, μακριά ή πολύ μακριά από την Πατρίδα μας Ελλάδα στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν την ΕΞΟΥΣΙΑ και ράγιζαν από πόνο οι καρδιές μας…
Τώρα βλέπουμε, ακούμε διαβάζουμε για παιδιά που πεινάνε, τραυματίζονται, δολοφονούνται από την Γάζα μέχρι την Ουκρανία και οι αριθμοί, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, έχουν μειώσει τα αισθήματα του πόνου και τις κάποτε εύλογες διαμαρτυρίες και τον θυμό μας!…
Δυστυχώς οι μεγάλοι αριθμοί εξουδετερώνουν και τον θυμό και τα συναισθήματα πόνου κσι ειλικρινά φοβάμαι ότι τελικά θα καταφέρουν να εκμηδενίσουν την ΑΝΘΡΩΠΙΑ μας!…
Η Τρίτη συνέντευξη είναι με το επίσης αγαπητό φίλο δημοσιογράφο κ Δήμο Μπακιρτζάκη στο ρ/σ ΧΡΟΝΟΣ Κομοτηνής στην εκπομπή του με τίτλο: «Πολιτικό Τανγκό…»
Οι τρείς συνεντεύξεις μου έχουν ως πυρήνα προβληματισμού τον τίτλο του σχετικού με την «κοινωνική αλληλεγγύη» άρθρου μου και του σημερινού μου «πιπεράτου» και σε κάθε μία προσθέτω και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία και ερμηνείες, όπως τον κίνδυνο του Ισραηλινού Πρωθυπουργού κ Νετανιάχου να κατηγορηθεί για «εγκλήματα πολέμου» με χιλιάδες νεκρά γυναικόπαιδα, και την επιμονή των κκ Ζελένσκι και Πούτιν να σηκωθεί «Λευκή Σημαία» μετά από 500,000 νεκρούς και τραυματίες και πρωτόγνωρες καταστροφές σε υπερδομές και υποδομές…
