Του Γ. Τεκίδη
Στη σημερινή σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, ήρθε να προστεθεί μια ακόμη πιο σκληρή που ακούει στο όνομα προσφυγικές ροές. Προσφυγικές ροές που δημιούργησαν οι ανελέητες συνθήκες εμφυλίων και εγκάθετων τρομοκρατικών οργανώσεων σε χώρες την Μ. Ανατολής και Αφρικής, ως αποτέλεσμα των αυθαίρετων παρεμβάσεων των ισχυρών αυτού του κόσμου που κατά τα άλλα δήθεν κόπτονται για τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του ανθρώπου, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια πρώτα από όλα το δικαίωμα στη ζωή.
Του Γ. Τεκίδη
Στη σημερινή σκληρή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, ήρθε να προστεθεί μια ακόμη πιο σκληρή που ακούει στο όνομα προσφυγικές ροές. Προσφυγικές ροές που δημιούργησαν οι ανελέητες συνθήκες εμφυλίων και εγκάθετων τρομοκρατικών οργανώσεων σε χώρες την Μ. Ανατολής και Αφρικής, ως αποτέλεσμα των αυθαίρετων παρεμβάσεων των ισχυρών αυτού του κόσμου που κατά τα άλλα δήθεν κόπτονται για τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του ανθρώπου, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια πρώτα από όλα το δικαίωμα στη ζωή.
Η χώρα μας λόγω και της γεωγραφικής της θέσης δέχεται πρώτη από τις άλλες χώρες της ΕΕ τα κύματα των προσφύγων, αναλαμβάνοντας τεράστιες ευθύνες αλλά και κόστος, προκειμένου να φιλοξενήσει προσωρινά όλους αυτούς τους δυστυχισμένους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις δουλειές τους για να γλυτώσουν από τον αφανισμό και τον θάνατο. Θύματα οι ίδιοι της παγκόσμιας υποκρισίας, του κυνισμού και της απύθμενης αναλγησίας ιδιαιτέρως των Ευρωπαίων εταίρων μας, που μπροστά στα ανομολόγητα εθνικά τους συμφέροντα στρέφουν αδιάφορα το βλέμμα από την εκατόμβη των πνιγμένων του Αιγαίου, αφού γι’ αυτούς οι αδικοχαμένες ψυχές ενηλίκων και παιδιών δεν είναι της ίδιας αξίας με τις δικές τους.
Κόντρα στην παγερή Ευρώπη, την απαράδεκτη και φασίζουσα Ουγγαρία, Τσεχία και λοιπών κατ’ όνομα “Ευρωπαίων”, η Ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα οι τοπικές κοινωνίες στη πληθυσμιακή τους πλειοψηφία έκαναν και κάνουν αυτό που προτάσσει ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Η χώρα μας βιώνοντας την δική της μεγάλη κρίση και δυσπραγία δεν αγνόησε αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν με τα κύματα του θανάτου και έτεινε χέρι βοηθείας. Έστω με ελλείψεις, ανοργάνωτα στην αρχή, με λίγη πείρα και εφόδια ελάχιστα από την ΕΕ, αλλά με περίσσευμα καρδιάς και φιλότιμου δεν αγνόησε τη δυστυχία που χτύπησε την πόρτα της.
Ο άστοχος χειρισμός από πλευράς του υπουργού επικρατείας τελευταία όσον αφορά το ενδεχόμενο δημιουργίας προσωρινού κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στην περιοχή της Κατερίνης, φυσιολογικά δημιούργησε κλίμα ανησυχίας αλλά και μια σειρά ερωτημάτων σε μερίδα συμπολιτών μας για το τι μέλλει γενέσθαι. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει κατ’ αρχήν με την τοποθέτηση του Δημάρχου Κατερίνης στη πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ της πόλης, ότι τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει ερήμην της τοπικής κοινωνίας και της εκπροσώπησης της που είναι κυρίαρχα η ΤΑ, αλλά και των άλλων φορέων. Πράγματι η ενδελεχής συζήτηση μεταξύ υπουργείου μετανάστευσης και τοπικών φορέων για την εξεύρεση των πιο ασφαλών και καλύτερων λύσεων για αυτή την πρόσκαιρη φιλοξενία, είναι εκ των ουκ άνευ.
Αρκεί φυσικά η συναίνεση κυβέρνησης και τοπικών φορέων, την οποία επί κόρον επικαλούνται τοπικοί παράγοντες και πονηροί πολιτευτάδες να μην μετατραπεί σε φθηνό άλλοθι για άρνηση οιουδήποτε ενδεχόμενου δημιουργίας του κέντρου προσωρινής φιλοξενίας με διάφορα προσχήματα πίσω από τα οποία κρύβεται η ξενοφοβία, ο έρπων ρατσισμός και ότι άλλο απαξιώνει την ανθρώπινη υπόσταση.
Σήμερα δείγματα ανθρωπιάς και πολιτισμού δίνει ο λαός μας σε όλη την Ευρώπη, σε όλη την οικουμένη και ευτυχώς η μεγάλη πλειοψηφία των απανταχού ανθρώπων, αυτό μας το πιστώνει. Δεν αδιαφορούμε για τα προβλήματα πάσης φύσεως που προκύπτουν από την πρωτόγνωρη για τη χώρα μας κατάσταση που δημιούργησαν τα προσφυγικά κύματα, δεν απαξιώνουμε τις όποιες ανησυχίες και αμφιβολίες συμπολιτών μας για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης σ αυτό το θέμα. Όμως πάνω από όλα δεν ξεχνούμε δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είμαστε και άνθρωποι. Οι ψυχές των προγόνων μας έχουν σημαδευτεί από ξεριζωμούς, προσφυγιά και κατατρεγμούς. Αυτό ας μη το λησμονά κανείς. Και μέρες άγιες που είναι αυτές που διερχόμαστε δεν ξεχνάμε ότι είμαστε και χριστιανοί και ο πρόσφυγας Θεάνθρωπος χρειάζεται τη συμπαράσταση μας.
