Η απλή αναλογική δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι ένα αριστερό εκλογικό σύστημα. Δεν μπορεί, μ’ άλλα λόγια, να το μονοπωλεί η Αριστερά. Και τούτο διότι…
Η απλή αναλογική δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι ένα αριστερό εκλογικό σύστημα. Δεν μπορεί, μ’ άλλα λόγια, να το μονοπωλεί η Αριστερά. Και τούτο διότι εφαρμόζεται απλή κι ανόθευτη σε αρκετά κράτη που δεν έχουν καμία σχέση με την αριστερά. Όπως π.χ. το Ισραήλ, η Ολλανδία, το Βέλγιο κ.α. Ωστόσο ο κ. Τσίπρας, της «ριζοσπαστικής» – όπως αυτοαποκαλείται – Αριστεράς το θεωρεί ένα γνήσια αριστερό εκλογικό σύστημα. Από τα πράγματα ασφαλώς δεν δικαιολογείται. Είναι ωστόσο πιθανό να εντάσσεται στην διαδεδομένη ψευδαίσθηση ότι «ο,τι καλό είναι αριστερό». Κι αφού θεωρείται από πολλούς ανεξαρτήτου ιδεολογίας ότι είναι καλή και δίκαιη η απλή αναλογική τότε υποχρεωτικά (λογικός συλλογισμός) είναι αριστερή.
Στον συλλογισμό αυτό όλα είναι παράλογα κι αστήρικτα. Διότι όλα τα καλά δεν μονοπωλούνται από την Αριστερά. Το αντίθετο θάλεγε κανείς. Οι αντικειμενικοί ιστορικοί που ασχολήθηκαν με την 70χρονη περίοδο της κυριαρχίας του κομμουνισμού σε μεγάλες περιοχές του κόσμου διαπίστωσαν ότι τα κακά και απάνθρωπα ήταν ασύγκριτα περισσότερα από τα ό ποια α(ελάχιστα) καλά. Συνεπώς λαθεμένος και αστήρικτος ο ισχυρισμός ότι ό,τι είναι καλό είναι αριστερό. Κι αφού η βάση του συλλογισμού είναι λαθεμένη, λαθεμένο είναι και το συμπέρασμα.
Η απλή αναλογική δεν είναι αριστερή. Συζητήσιμο αν είναι και δίκαιη. «Το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα», όπως τη χαρακτηρίζουν πολλοί.
Με την απλή λογική ότι αντιπροσωπεύεται στη Βουλή κάθε κόμμα (εφόσον συγκεντρώσει 3% και πάνω έγκυρων ψηφοδελτίων – αυτό δεν είναι αδικία;) με αριθμό βουλευτών αντίστοιχο με τις ψήφους που πήρε.- Θεωρητικά είναι μια αρκετά λογική άποψη. Υπάρχουν ωστόσο αρκετές εξίσου ή και περισσότερο λογικές ενστάσεις:
1. Όσοι ψήφισαν κάποιο από τα πολλά (δεκάδες) μικρά κόμματα που πήραν κάτω από 3% δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή. Αυτό αντικειμενικά αφαιρεί ένα, ελάχιστο έστω «κομμάτι» δικαιοσύνης. Θα μπορούσε βέβαια να το δικαιολογήσει κανείς αναλογιζόμενος πιθανές δυσάρεστες συνέπειες για το έθνος (ο νοών νοήτω). Ωστόσο είναι άδικο. Η απλή αναλογική δεν είναι άσπιλη, όπως την παρουσιάζουν.
2. Η αρχή που ισχύει γενικά για την απλή αναλογική: όλες οι ψήφοι έχουν την ίδια αξία, και του σοφού και του ημιμαθούς και του ηλιθίου πάσχει και πάσχει διότι όπως τόνισε σοφά ο μεγάλος Αριστοτέλης: δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από το να εξισώνεις τα άνισα». Είναι μια πραγματικά σοφή πρόταση με γενικό κύρος που όμως την αγνοούν επιδεικτικά όσοι, αριστεροί και μη, τάσσονται υπέρ της «ισότητας προς τα κάτω». Θυμηθείτε την κατάργηση των Προτύπων και των Πειραματικών Σχολείων, των περιορισμό των ωρών διδασκαλίας στα δημοτικά κ.λ.π. κ.λ.π.
Οφείλουμε ασφαλώς να παραδεχθούμε ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τους έξυπνους από τους κουτούς, τους πραγματικά μορφωμένους από τους αμόρφωτους (όχι τους εγγράμματους από τους αγράμματους), τους καλλιεργημένους πνευματικά, πολιτικά, ηθικά από τους άσχετους κ.ο.κ. Όμως για το λόγο αυτό να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε ψήφος έχει την ίδια αξία είναι λάθος. Εξισώνουμε άνισα πράγματα.
3. Το εκλογικό σύστημα το όποιο εκλογικό σύστημα άρα και η απλή αναλογική δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν ψηφίζεται κάποιος εκλογικός νόμος μόνο και μόνο για να ψηφιστεί. Είναι ένα μέσο για να γίνεται η κατανομή των 300 εδρών της ελληνικής Βουλής στα κόμματα με βάση τις ψήφους που πήραν στις εκλογές. Υπάρχουν πολλά συστήματα. Βασικά το πλειοψηφικό, το της ενισχυμένης αναλογικής (διάφορες παραλλαγές) το της απλής αναλογικής (άδολης ή μη). Οι διάφορες χώρες εφαρμόζουν κάποιο από αυτά με βασικό (τουλάχιστον θεωρητικά) σκοπό να εξυπηρετούνται τα καλώς ευνοούμενα συμφέροντα της χώρας.
Κατά συνέπεια ένας εκλογικός νόμος είναι καλός ή κακός στο βαθμό που συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων κάθε χώρας, δεδομένου φυσικά των εκάστοτε συνθηκών που επικρατούν σε κάθε χώρα αλλά και ευρύτερα. Μ’ αυτή τη λογική στην ίδια χώρα όταν αλλάζουν σημαντικά βέβαια οι συνθήκες θα πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα και το εκλογικό σύστημα.
Στην προ κρίσης π.χ. στη χώρας μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς βέβαια εξασφαλισμένη εκ των προτέρων επιτυχία, σύστημα απλής αναλογικής. Στην σημερινή Ελλάδα της ύφεσης, της ανεργίας, της ανέχειας και των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει, το σύστημα της απλής αναλογικής υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αποδειχθεί καταστροφικό για τη χώρα.
Συνεχίζεται
