Πανελλαδική απεργία σήμερα των εργαζομένων που διαμαρτύρονται κατά της συνεχιζόμενης λιτότητας. Αποφασίστηκε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις γιατί, όπως αναφέρουν σε σχετική ανακοίνωσή τους : «Η κυβέρνηση αθετώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις συνεχίζει τις πολιτικές της τιμωρητικής λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, εφαρμόζοντας ένα νέο σκληρό μνημόνιο με επαχθείς όρους.»
Πανελλαδική απεργία σήμερα των εργαζομένων που διαμαρτύρονται κατά της συνεχιζόμενης λιτότητας. Αποφασίστηκε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις γιατί, όπως αναφέρουν σε σχετική ανακοίνωσή τους : «Η κυβέρνηση αθετώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις συνεχίζει τις πολιτικές της τιμωρητικής λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, εφαρμόζοντας ένα νέο σκληρό μνημόνιο με επαχθείς όρους.»
Έχουν καταφανώς δίκιο. Και διότι όντως εφαρμόζεται ένα όντως σκληρό μνημόνιο με επαχθείς όρους και διότι άλλα υπόσχονταν προεκλογικά οι σήμερα κυβερνώντες δηλ. τα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ. ΕΛ. Από την άλλη πλευρά βέβαια ένα σημαντικό μέρος των συνδικαλιστών και εργαζομένων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ ήξερα, ή έστω όφειλε να ξέρει, ότι αυτή η αντίφαση μεταξύ λόγων προεκλογικών και δεσμεύσεων μνημονιακών ήταν δεδομένη. Αναγκαστική θάλεγε κανείς. Γιατί οι εκλογές έγιναν, στις 20 Σεπτεμβρίου και η επαχθής συμφωνία με τους εταίρους – δανειστές έγινε σ τις 12-13 Ιουλίου. Βέβαια προεκλογικά πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε την εκπόνηση και εφαρμογή ενός «παράλληλου προγράμματος» που δήθεν θα περιόριζε τις αδικίες και γενικότερα τις ζημιογόνες προβλέψεις του τρίτου Μνημονίου.
Αυτό το «παράλληλο πρόγραμμα» δεν υπήρξε ποτέ ούτε πρόκειται να υπάρξει αλλά κι αυτή την αναντιστοιχία προεκλογικών δεσμεύσεων και μετεκλογικών πράξεων έπρεπε να την περίμεναν οι εργαζόμενοι. Αφού προηγήθηκαν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και η καταστροφική επτάμηνη διακυβέρνηση της «πρώτης φορά Αριστεράς» πλην αριστεροδεξιάς κυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου. Εφάρμοσε μήπως η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιανουαρίου έστω και κάποια βασικά από τα πολλά που υποσχέθηκε (γνωστά ως πρόγραμμα Θεσσαλονίκης) προεκλογικά; Όχι. Το αντίθετο μάλιστα. Τι τους έκανε λοιπόν – τους εργαζόμενους – που σήμερα διαμαρτύρονται και πολλοί από αυτούς ψήφισαν το Σεπτέμβριο ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝ.ΕΛ – ότι θα άλλαξαν συμπεριφορά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ της «δεύτερης φοράς»; Η ευκολοπιστία τους μάλλον και σίγουρα η κομματική προπαγάνδα των κυβερνώντων, στην οποία πράγματι «δεν παίζονται».
Προπαγάνδα που αγγίζει τα όρια της παράνοιας και της σχιζοφρένιας. Δείτε ποιοι άλλοι πέραν των μεγάλων συνδικάτων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους να διαμαρτυρηθούν κατά της κυβέρνησης και των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζει. Ένας λογικός άνθρωπος δύσκολα το πιστεύει και πιο δύσκολα το ερμηνεύει αλλά είναι γεγονός αναμφισβήτητο: το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του .. ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, καλά διαβάσατε. Το συνδικαλιστικό αυτό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση υπέρ των εργατικών κινητοποιήσεων στην οποία – άκουσον, άκουσον- υποστηρίζει , μεταξύ άλλων: «Οι αγώνες απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά»!!!
Εδώ πρόκειται για το άκρον άωτον του παραλογισμού. Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τη σημερινή κινητοποίηση, των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων του παρελθόντος. Της εποχής δηλαδή του 4% και των κυβερνήσεων Πασοκ και ΝΔ. Σήμερα όμως κυβερνούν ο δικός τους αρχηγός, τα δικά τους στελέχη ( που δηλώνουν ριζοσπάστες αριστεροί) και δευτερευόντως και κάποια (λίγα) στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. Κατά συνέπεια η σημερινή απεργία γίνεται εναντίον πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης που προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως), στηρίζεται στους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης τους και των 10 των ΑΝ.ΕΛ.
Στην ουσία δηλαδή το κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τα μέλη του να στραφούν κατά του εαυτού τους! Σκέτη παράνοια δηλαδή. Που – χωρίς να συγκρίνει διαφορετικές καταστάσεις και χωρίς να υπονοεί κάτι άλλο – θυμίζει τον αλήστου μνήμης δικτάτορα Γιώργο Παπαδόπουλο που συχνά – πυκνά κραύγαζε: «Επαναστατήσαμε εναντίον του εαυτού μας»!!
Δεν είναι χούντα ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως το να υποστηρίζεις, ως κόμμα, μια κυβέρνηση και από την άλλη να αποφασίζεις κινητοποιήσεις εναντίον της για τις πολιτικές που εφαρμόζει, είναι παράλογο, ακατανόητο. Που οδηγεί στον αυτοεξευτελισμό και στην παραπέρα απαξίωση πολιτικής και πολιτικών. Και παριστάνοντας τον αντιμνημονιακό όταν εσύ συμφώνησες τις μνημονιακές προβλέψεις είσαι δηλαδή 100% μνημονιακός ακόμα και ως προσπάθεια να ξεγελάσεις τον ευκολόπιστο λαό, δεν στέκεται με τίποτα. «Δεν τρώγεται» που λέει κι ο λαός μας.
