– Ποιος ήρθε;
– Ο Σεπτέμβρης ρε, ήρθε το φθινόπωρο!
– Δηλαδή; Πάει το καλοκαίρι; Πότε κιόλας;
– Καλοκαίρι πάπαλα!
– Πότε ήρθε το καλοκαίρι, πότε πέρασε και πάει σε άλλα λημέρια ούτε καν το κατάλαβα! Σαν μια αστραπή να πέρασε από μπροστά μου και από δω παν κι οι άλλοι!
– Ρε, δεν είχαμε εκλογές πριν και τώρα πλησιάζουν και οι άλλες εκλογές;
– Και τι σχέση έχουν οι εκλογές με το καλοκαίρι και το φθινόπωρο;
– Και έχουν και δεν έχουν! Από τη μια ναι, από την άλλη όχι! Σε αφήνουν να περάσεις ήρεμα το καλοκαίρι;
– Μάλλον όχι! Εκεί που θες να ηρεμήσεις, να γεμίσεις μπαταρίες, να χαλαρώσεις, σ’ αφήνουν; Ξαφνικά σε θυμάται η μισή πόλη!
– Που το πας κι αυτό;
– Διότι να σου ο ένας από δω, να σου η άλλη από εκεί δεν μπορείς με τα τόσα πολλά να σου…
– Ναι, και δεν είναι μόνο αυτό, ξέρεις τον έναν, ξέρεις τον άλλον είσαι κολλητός με τον έναν, είσαι κολλητός με κανα δυο ακόμη…
– Πολλά κολλητιλίκια βλέπω…
– Τρόπος του λέγειν βρε!
– Μυρίζομαι να διαλύονται πολλά κολλητιλίκια, διότι δεν ξέρεις πως θα βγάλεις άκρη! Οι συνδυασμοί δεν γίνονται σύμφωνα με τα δικά σου θέλω. Διότι ο ένας είναι με τον τάδε συνδυασμό, ο άλλος με τον άλλο συνδυασμό και πάει λέγοντας…
– Για πες μου τι κάνεις εκεί;
– Τι να σου πω, αφού κι εγώ δεν ξέρω, η μισή πόλη είναι υποψήφιοι!
– Πόσοι συνδυασμοί υπάρχουν;
– Δεν έχω ιδέα!
– Έλα!
– Ναι ρε, έτσι κι αλλέως δεν την χρειάζομαι αυτήν την επιμόρφωση, διότι δεν θέλω να χαλαστώ!
– Πως θα χαλαστείς;
– Κοίτα ο ένας κακολογεί τον άλλον, ο άλλος απειλεί ότι κρατά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα..
– Κι ο άλλος… ξέρω τ’ όνομά σου, την εικόνα σου και πάλι από την αρχή, ψάχνω για μια διέξοδο, γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή…
– Α ρε, ένα τραγούδι είναι η ζωή μας όλη!
– Ναι, αλλά δεν είπες τι θα κάνεις; Το καλοκαίρι τέλειωσε, το φθινόπωρο ήρθε τρέχοντας, ο χειμώνας είναι απέναντι και ένα δέντρο θα προλάβουμε να το στολίσουμε, θα μας μείνει κανένα φράγκο…
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
