Χιλιάδες αγρότες μας καλλιεργούσαν χιλιάδες στρέμματα τεύτλα, είχαν ένα καλό εισόδημα και από τις εξαγωγές που κάναμε ενισχυόταν η οικονομία της χώρας μας με εισροή κεφαλαίων συναλλάγματος. Σήμερα τα εργοστάσια αυτά είναι κλειστά και απολύθηκαν όσοι δούλευαν εκεί.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Οι αγρότες έπαυσαν να καλλιεργούν και να βγάζουν λεφτά. Κι αντί να εξάγουμε ζάχαρη, τώρα εισάγουμε. Και επιβαρύνουμε καθημερινά την οικονομία με χιλιάδες ευρώ, γιατί όλα όσα εισάγουμε τα πληρώνουμε. Κι επειδή δεν φτάνουν τα λεφτά μας για να πληρώνουμε, συνέχεια δανειζόμαστε και το χρέος μας συνέχεια μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει, κι έχει φτάσει στο ασύλληπτο ποσό των 400 δισεκατομμυρίων.
Κάτι παρόμοιο γίνεται σχεδόν σε όλα όσα έχουμε ανάγκη και καταναλώνουμε.
Παράγαμε τις καλύτερες πατάτες στον κόσμο (Νευροκοπίου), αλλά τώρα αντί να τις εξάγουμε, εισάγουμε από την Αίγυπτο.
Παράγαμε τα καλύτερα κρεμμύδια (Θηβών), αλλά κι αυτά αντί να φτάνουν και να περισσεύουν, όπως πρώτα, τώρα είναι λίγα και εισάγουμε από την Τουρκία.
Παράγαμε τα πιο νόστιμα και άφθονα ψάρια, αλλά τώρα δεν φτάνουν και εισάγουμε. Το ίδιο με τα κοτόπουλα, το κρέας, το γάλα.
Παράγαμε όσπρια, ξηρούς καρπούς, λαχανικά, κεράσια, αχλάδια, λεμόνια, ακτινίδια, τα πάντα. Και τώρα όλα αυτά είναι λίγα, δεν φτάνουν και τα εισάγουμε. Λαχανάκια Βρυξελλών και μαρουλάκια Ολλανδίας.
Κάποτε είχαμε υπερεπάρκεια σε σιτηρά, σε καλαμπόκι, σε αλεύρι. Τώρα κι αυτά δεν φτάνουν και εισάγουμε.
Κάποτε η Πελοπόννησος ήταν ένα απέραντο λεμονοδάσος και πορτοκαλεώνας. Σήμερα εισάγουμε λεμόνια από την άλλη άκρη της γης, από την Αργεντινή.
Εισάγουμε ακτινίδια από το πιο μακρινό μέρος της γης, από το νότιο ημισφαίριο, από την Νέα Ζηλανδία! Ακόμα και κρασιά από την Χιλή!
Εντάξει, μερικά όπως τις μπανάνες και τα κάσιους δεν τα παράγουμε και αναγκαστικά θα τα εισάγουμε από τη Βραζιλία και την Ινδία.
Αλλά τα άλλα;
