Με μεγάλο άγχος και πολύ μεγάλη ευθύνη για τους καθηγητές που συνοδεύουν τους μαθητές.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ένα από τα καθήκοντα τους είναι να μετρούν κεφάλια για να βεβαιωθούν ότι όλοι βρίσκονται μέσα στο λεωφορείο. Όπως συμβαίνει συνήθως, όμως, όχι μόνο με τους μαθητές, αλλά και με τους συνταξιούχους, και γενικά με όλους τους εκδρομείς, στην Ελλάδα, κανένας δεν τηρεί το ωράριο. Λέει, για παράδειγμα ο αρχηγός-συνοδός, «Θα κάνουμε τώρα εδώ μια στάση 20 λεπτά» (για ξεμούδιασμα, τουαλέτα, ψώνια, φαγητό κλπ.). Και μετά από 20 λεπτά οι μισοί έχουν επιστρέψει και μπει μέσα στο λεωφορείο, ενώ οι άλλοι μισοί απουσιάζουν κάπου ξεχασμένοι.
Όπως συνέβη πριν λίγες μέρες: Καθηγητές ξέχασαν δύο μαθήτριες γυμνασίου σε κατάστημα καθ’ οδόν σε σχολική εκδρομή, όταν το λεωφορείο αναχώρησε χωρίς αυτές. Τι συνέβη;
Κατά τη διάρκεια μικρής στάσης για ανεφοδιασμό σε καύσιμα του λεωφορείου, τα δύο κορίτσια απομακρύνθηκαν «για να αγοράσουν νερό και σνακ». Ωστόσο, κατά την επανεκκίνηση του ταξιδιού, δεν πραγματοποιήθηκε καταμέτρηση των μαθητών από τους συνοδούς καθηγητές, με αποτέλεσμα έφυγε το λεωφορείο και οι δύο μαθήτριες να μείνουν πίσω. Όταν αυτές αντιλήφθηκαν ότι το λεωφορείο είχε φύγει, προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με γονείς και εκπαιδευτικούς, χωρίς άμεση ανταπόκριση. Μετά από 45 λεπτά αργότερα, επικοινώνησαν με συμμαθήτριά τους, η οποία ενημέρωσε τον οδηγό και τους συνοδούς. Το λεωφορείο τελικά μετά τα επόμενα διόδια έκανε αναστροφή, επέστρεψε στο κατάστημα και παρέλαβε τις μαθήτριες, οι οποίες ήταν καλά στην υγεία τους. Μετά από αυτό το συμβάν, ο συνοδός καθηγητής έκανε τακτικά καταμέτρηση δυο και τρεις φορές για σιγουριά, πόσα κεφάλια είναι μέσα στο λεωφορείο, κι ότι δεν ξεχάστηκε πίσω κάποιος…
