Σφήνες του Αφεντούλη
Οποιοσδήποτε παραλληλισμός της θηριωδέστερης διαστροφής παντός φασισμού που είναι ο ναζισμός με τον κομμουνισμό, ανεφάρμοστο μέχρι σήμερα κοσμοπολίτικο όραμα, για να μην ξεχνιόμαστε, ότι παραπέμπει σε σχέση ανάλογη της (μη) υπάρχουσας ανάμεσα σε «ντελίριο» και «κολλύριο» είναι μεγάλη αλήθεια, ρητά διατυπωμένη από πολλούς σοφότερους ημών, επανειλημμένα μάλιστα.
Κι όταν η ουμανίστρια σύζυγος χαμηλοσυνταξιούχου, κυρία «Μήτσαινα», ως άλλη πρωταγωνίστρια του φιλμ «Αχ, αυτή η γυναικά μου» επικυρώνει τους ισχυρισμούς, αποφαινόμενη: «Δε χωρεί αμφιβολίας περί τούτου», τα σχόλια της στήλης περισσεύουν, τελεία και παύλα.
Παράγραφος. Βέβαια, αφότου υπήρξε «σταλινισμός» ή άλλοι «ολοκληρωτισμοί», που, εν ονόματι του προλεταριάτου, αφάνισαν και αφανίζουν πολιτικούς αντιπάλους, προσθέτοντας στους συνήθεις τρόπους θανάτωσης ευφάνταστες τεχνικές, όπως η ασιτία στα διαβόητα «γκουλάγκ», απαλλαγμένη φονικών δεν είναι ούτε η κομμουνιστική ιδεολογία, τον έχοντα ιδία γνώση, διανοούμενο Σολζενίτσιν θα διαψεύσουμε οι αδαείς μεταγενέστεροι;
Από την άλλη μεριά πάλι, η πένα τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, πώς να αποσιωπήσει ελπιδοφόρες κομμουνιστικές απόπειρες, με κορυφαία τη δι’ ενεργειών Τσεχοσλοβάκων κομισάριων «Άνοιξη της Πράγας» που έσπευσαν να καταπνίξουν δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), αλλά στον ενεστώτα χρόνο των αβάσταχτων θυσιών μήπως απαντήσεων χρήζουν διαφορετικής φύσεως προβλήματα που υποβάθμισαν τα κανάλια προ των ιδεολογικών, (ανα)μεταδίδοντας:
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Τέλη Αυγούστου, που στον απόηχο των διακοπών:
- ημέτεροι τεφτετέρηδες κι εμπειρογνώμονες των Θεσμών προετοιμάζανε την τρίτη αξιολόγηση.
- πολιτειακή και πολιτική ηγεσία απασχολούσαν οι κρίσιμες επισκέψεις του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, ή της Γενικής Διευθύντριας του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αρχές και τέλη Σεπτεμβρίου, προ και κατόπιν των γερμανικών εκλογών, αντίστοιχα, για να συνεννοούμαστε επί της σοβαρότητας των συναντήσεων.
- τα δε νοικοκυριά προϋπολόγιζαν τις χειμωνιάτικες λυπητερές, του ΕΝΦΙΑ προεξάρχοντος,
οι πολιτικές κόντρες εξ αφορμής αποφάσεως του υπουργού Δικαιοσύνης, Σταύρου Κοντονή, να απόσχουμε εξισωτικού των «δύο άκρων» συνεδρίου της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ με θέμα τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων έλειπαν για πρώτη είδηση, πείτε κι εσείς.
Πείτε κι εσείς, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, διότι εμείς, ο ευρυμαθής «Μήτσος», δηλαδή, πιστός στη ρήση Σολζενίτσιν: «Τα δεινά της δημοσιογραφίας είναι η βιασύνη και η επιπολαιότητα!» μελέτησε το ζήτημα επί μακρόν, όχι ο Γάλλος πρόεδρος, το χρονικό διάστημα, αναγνώστες μου.
Τόσο μακρόν, ώστε Οκτώβρης πια, να καταλήξει πως η εν λόγω αντιπαράθεση μεταξύ «δεύτερη φορά αριστερά» κυβερνώντων και από «στέρηση εξουσίας πασχόντων» αντιπολιτευομένων σκοπεί σε διά «ψυχής βαθιάς» του παρελθόντος λήθη της τρέχουσας ανέχειας προς υπέρβαση της οποίας συμβουλεύει:
Λαϊκιστές κομισάριοι, το νου σας προλετάριοι.
Όχι εμφύλιες κραυγές και άκρων θεωρίες
διχόνοιες να έχουμε και παλιοϊστορίες.
Κλειστές πληγές αν ξύνουμε αιμάσσουσες θα γίνουν
να στερηθούν του «αίματος» όσοι χαράτσια δίνουν.
Έτσι, οι πιο αδύναμοι θα χρειαστούν σιτίσεις
που στην επικαιρότητα θα φέρουνε συγχύσεις,
με τους εταίρους – δανειστές σε «κόφτες» να επιμένουν
και τους ημέτερους ταγούς σκόντο να περιμένουν.
Γι’ αυτό αφήστε τα παλιά να δούμε τα παρόντα,
εύκολα ρίχνει ο λαός «οπορτουνίστα» σπόντα
να τρέχετε να σβήσετε ακραία ρετσινιά
ψήφο όταν γυρέψετε από την εργατιά,
και θυμηθείτε το, κυβερνώντες μου. Θυμηθείτε το!…
-Ω-
