Καθρεφτίσματα στα περιτοιχίσματα.

Αναγνώστες μου, πρωταπριλιά, σήμερα (σ.σ. καλό μήνα!), και υπό άλλες προϋποθέσεις, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα μετέδιδε κανένα ψεματάκι για το καλό, κατά το έθιμο.

Καθρεφτίσματα στα περιτοιχίσματα.

Αναγνώστες μου, πρωταπριλιά, σήμερα (σ.σ. καλό μήνα!), και υπό άλλες προϋποθέσεις, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα μετέδιδε κανένα ψεματάκι για το καλό, κατά το έθιμο.

 Που θα θυσιάσουμε, δυστυχώς, υπέρ κοπιαστικής έρευνας τού μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», ταγμένου να ανακαλύψει ποιος γέρο-διάολος, με το συμπάθιο κιόλας, σπρώχνει στο περιθώριο την Ελλάδα του παρόντος, μελετώντας σχολαστικά το παρελθόν επί των ερειπίων μας, που «εκπλήσσουν, ως γνωστόν, όταν του υπόλοιπου κόσμου τρομάζουν», τι γράφω ο άνθρωπος μαζί με τον Δημήτριο Γρ. Καμπούργλου (!), αλλά πού(;) κι αντιρρήσεις δεν δεχόμεθα, βόηθα Παναγιά!

Διότι, την Κυριακή, 6 του Μάρτη, δεχθήκαμε τηλεοπτικό αιφνιδιασμό, από εξωφύλλου «Spiegel» (σ.σ. ο «καθρέφτης, αγερμάνιστοι!», εξ ου ο τίτλος), βλέποντας τον Παρθενώνα του χρυσού αιώνος του Περικλέους, βεβαίως – βεβαίως, να πορεύεται βόρεια, όπου σχημάτισε απόρθητο φρούριο, μαζί με τον πύργο τού Άιφελ, το Big Ben και άλλα ευρωπαϊκά μνημεία, τρομακτικά αυτά, το είπαμε, οπότε ευλόγως ακολούθησαν:

Άσματα πάνω απ’ τα χαλάσματα.

Ναι, για! Ο ιερός βράχος πήρε δρόμο, καλοί μου άνθρωποι(!), και το χειρότερο; Η μανδάμ «Μήτσαινα» άδραξε την ευκαιρία να το παίξει «έξω φτώχεια και καλή καρδιά», προ του κονφερασιέ Γιώργου Οικονομίδη, άδουσα σε παράφραση Θανάση Βέγγου:

Ένας βράχος περπατούσε

και αμίλητος τραβούσε,

ευρωπαίοι πικραμένοι

να γελάσουν οι καημένοι,

σαν βαδίζουν ακροπόλεις,

πέφτει το νεφρί στις πόλεις.

Τέλος πάντων. Εν τη ρύμη του λόγου, ξεφύγαμε κομματάκι, όσο να πείτε, αφού τα βράχια δεν κουνιούνται με καμιά κυβέρνηση, διορθώνουμε στο ορθό. Των σεισμών και κατολισθήσεων εξαιρουμένων, όμως, χτύπα ξύλο(!), κι όσο για τα «γαλλικά» υμών των αναγνωστών, εξ αφορμής τής ερειπίων ένεκεν εθνικής έπαρσης ημών των ερευνητών, λέμε τώρα;

Να σταματήσουν πάραυτα(!), καθόσον εσείς, χολοσκασμένοι, αληθώς υποθέτουμε, λόγω των «δεύτερη φορά αριστερά» λυπητερών σε συνέχεια των «κάμποσες φορές κεντροδεξιά» χαρατσιών, για να μην ξεχνιόμαστε, πώς θα «φχαριστηθείτε!» διάβασμα αν δεν γράψουμε κανένα νόστιμο εμείς;

Έλα μου, ντε(!), και προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων σπεύδουμε να διευκρινίσουμε ότι το ανάγλυφο του εδάφους ουδόλως ενδιέφερε τους ξεριζωμένους, πρόσφυγες ή μετανάστες οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ξέρουν, που περίμεναν στωικά προ των πυλών του κάστρου, από επάλξεων του οποίου η καγκελάριος, «Frau Nein», διαβεβαίωνε:

Wir schaffen das (Θα τα καταφέρουμε)!

«Αμ δε, τις μισαλλοδοξίες μέσα!» εξανέστη, ο «Μήτσος», την επόμενη Κυριακή, 13 του Μάρτη, βλέποντας στα δελτία των οχτώ το ξενόφοβο κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία – ΑfD», ενισχυμένο σε Ρηνανία-Παλατινάτο, Βάδη-Βυρτεμβέργη, Σαξονία-Άνχαλτ, ελέω «φρίτσηδων» (σ.σ. καλό, ε!) που «μαύρισαν» τους χριστιανοδημοκράτες τής καγκελαρίου, βοήθειά τους!

Έτσι, ο πολύς δόκτωρ Σόιμπλε ας έχει υπόψη ότι λίγο έλειψε να πιάσουμε τα «μετεβλήθη εντός μου κι ο ρυθμός του κόσμου» – Βιζυηνός, Μουστάκια! – μήπως βρούμε το θάρρος, για να παραφράσουμε Κώστα Κινδύνη(!) και να διαμαρτυρηθούμε, άδοντες:

Μια φορά μονάχα φτάνει.

Ευρώπη ψάχνεις πρόφαση

τα σύνορα να κλείσεις.

αλλά καλά να το σκεφτείς

πριν το αποφασίσεις.

Πού θα ’βρεις δρόμο και στρατί

στο μέλλον να βαδίσεις,

μαζεύοντας χαλάσματα

πολιτισμό θα χτίσεις;

Μια φορά μονάχα φτάνει

να ραγίσει το γυαλί,

ο ανθρωπισμός να σβήσει

και να λιώσει σαν κερί.

Όμως εδώ το χαρτί τέλειωσε κι όσο για τη συνέχεια των καθρεφτισμάτων; Ίδωμεν!…

-Ω-