Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Κάτι μου μυρίζει!
– Σαν τι δηλαδή; Μπα! Τίποτα! Δεν μου μυρίζει κάτι!
– Έντονα κιόλας!
– Τι μυρωδιά είναι αυτή; Κεφτεδάκια; Μπριζολάκια;
– Όχι γεμιστά!
– Μια διευκρίνιση! Τα γεμιστά είναι ορφανά ή με κιμά;
– Αυτό θέλει περαιτέρω εξέταση! Δεν το έπιασα ακόμη! Θέλει μικροβιολογική εξέταση!
– Σα να με δουλεύεις μου φαίνεται!
– Αφού σου φαίνεται πάλι καλά! Δεν είσαι σίγουρος δηλαδή;
– Λέγε ρε! Τι θες να πεις;
– Να σου το πω, αλλά θα μείνει μεταξύ μας!
– Τάφος!
– Να σε εμπιστευτώ δηλαδή;
– Ναι ρε! Λέγε!
– Δεν θα αρχίσεις να το λες δεξιά και αριστερά!
– Με έχεις πρήξει… Το ξέρεις;
– Καλά! Σιγά μην μας ακούσει και κανένας!
– Αμάν ρε τέτοια μυστικοπάθεια!
– Μου μυρίζονται εκλογές!
– Έλα! Πολύ φασαρία για το τίποτα! Και πως σου ήρθε αυτό;
– Το μυρίστηκα!
– Αμάν ρε μύτη! Σέρλοκ Χολμς! Να κάνεις αίτηση στο Τμήμα ερευνών! Θα τους είσαι απαραίτητος!
– Ρε! Βάλ’ τα κάτω να δεις!
– Ποια να βάλω κάτω και που κάτω;
– Εδώ, ρε! Ένα κι ένα κάνουν δύο!
– Δύο και δύο τέσσερα!
– Χαζολογάς!
– Για λέγε! Πόσο κάνουν τρία και τρία;
– Ρε, γιατί ο Αλέξης πλευρίζει την Φώφη; Γιατί η Φώφη κάνει περιοδείες και σχολιάζει και κάνει επαφές με τον λαό;
– Αυτό μας έφαγε τόσα χρόνια! Οι επαφές μας! Επαφές τρίτου τύπου! Όλοι σωτήρες πια! Τους γευτήκαμε και από την καλή και από την ανάποδη! Τι άλλο; Και άμα θα γίνουν εκλογές τι θα αλλάξει; Θα αλλάξει τίποτα;
– Όλοι για μια ελπίδα ζούμε!
– Πολύ πανάκριβες ελπίδες έχουμε ρε φίλε μου! Πολύ πανάκριβες! Δεν βγαίνουμε άλλο!
– Και πως το βλέπεις το θέμα;
-Αφού δεν φαίνεται δεν το βλέπω! Τι να δω; Μέσα στην ομίχλη και την καταχνιά φαίνεται τίποτα;
– Ρε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
– Πότε ακριβώς; Ξέρεις; Για να πάω με τα καλά μου! Δεν μπορώ να εμφανιστώ σα λέτσος!
– Καλά!
– Ρε, θα είναι κανάλια, κόσμος και ντουνιάς! Όλη η καλή κοινωνία!
– Τα μαύρα γυαλιά μην ξεχάσεις!
