Σφήνες του Αφεντούλη
Δεν λέει, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, αναγνώστες μου. Από τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο, στην κατάσταση που βρίσκεται, κάμποσα κόμματα και περισσότεροι αρχηγοί, δηλαδή, αφότου το Πα.Σο.Κ. του Γιώργου υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο, όλα τα περιμένει κανείς.
Ωστόσο, το τόλμημα να αναζητήσουν κοινή πορεία στο Συνέδριο της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» πρώην αντιμαχόμενα πολιτικά στρατόπεδα υπό τον πρωτοφανή καύσωνα των εκπνοών Ιουνίου – αρχών Ιουλίου ξάφνιασε ακόμα και τον «παπανδρεϊκό» χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», μάρτυς μας και ο κάτωθι συζυγικός διάλογος:
– «Μήτσαινα», ντύσου θερινά, φόρα κι ένα καπέλο,
η Φώφη μάζωξη καλεί και να φανούμε θέλω.
Καιρός να δυναμώσουμε αγωνιστών τις τάξεις,
μήπως επανερχόμενοι αυξήσουν τις συντάξεις,
που βλέπω επιδόματα μ’ αριστερών κουμάντα:
λόγω του «κόφτη», δυστυχώς, θα κατεβαίνουν πάντα.
– Σιγά στα άσπρα μη ντυθώ και μετά σκιαδίου,
να τρέχω σε συνέδρια «μηδέν του πηληκίου!!!»,
ως είπε ο ηγέτης σας, ο και «λεφτά υπάρχουν»,
που έφερε τις τρόικες στη χώρα μας να άρχουν.
Δεν το κουνάω απ’ το χωριό, το «κλίμα» βάζω φουλ,
σύρε μονάχος να ψηθείς κι άσε να είμαι «κουλ!»,
διαφώνησε η μανδάμ, αναγνώστες μου, απορρίπτοντας την ευγενική πρότασή μας, απόρριψη ενδεικτική μιας κάποιας φιλίας προς την Κουμουνδούρου, υποψιαζόμαστε, και το χειρότερο;
Παρότι, όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου εκπροσωπήθηκαν στο Συνέδριο, άλλα, όπως «Νέα Δημοκρατία» και «Ποτάμι» διά των προέδρων κι άλλα δι’ επιφανών στελεχών, ο Γιάννης Ραγκούσης της «Ώρας Αποφάσεων» διεγράφη από τους συνιδρυτές Άννα Διαμαντοπούλου και Γιώργο Φλωρίδη, επειδή θεάθηκε μεταξύ των παρισταμένων, προκαλώντας την εύλογη απορία τού «παπανδρεϊκού» αναφωνούντος: «Με το θερμόμετρο στα ύψη, καύσωνας να έχει ενσκήψει, η διαγραφή θα εκπλήξει;».
Έλα μου, ντε(!), σωστός, ο «Μήτσος», πριμοδοτούμε, όταν μέχρι και η σύζυγος έσπευσε να συμμεριστεί τις απόψεις μας, υποσχόμενη: «Προ του κινδύνου να υποστούμε καμιά θερμοπληξία, χτύπα ξύλο(!), μισό να σκαρώσω ομοιοκαταληξία».
Ναι, για(!), κι ο απορών πάνω που πήγε να κερδίσει πόντο να μη σχολιάζει: «Παρελθόντος του Δεκαπενταγούστου που το καλοκαίρι πνέει τα λοίσθια, ως γνωστόν, θα επιληφθούμε των ηλιάσεων; Να μένει το βύσσινο!».
Διότι, παρόμοιες ορμήνιες θα μας χρειαστούν και του χρόνου, οπότε φύγαμε να παρακολουθήσουμε την απαγγελία τής συντρόφισσας:
Οι καύσωνες ταλαιπωρούν, το είπε κι ο Αλέξης,
προ διετίας που άκουσε: Μνημόνιο θα τρέξεις,
το τρίτο, το φαρμακερό, φτωχολογιά θ’ αρμέξεις,
προς δόξα της Αριστεράς και όσο μας αντέξεις.
Αυτά του διεμήνυσαν σε αίθουσα κλειστή,
εταίροι – κηδεμόνες μας, λιτότητας πιστοί,
ήταν κατακαλόκαιρο, ο τζίτζικας να σκάει,
που «κόφτη» μας «φορέσανε» και ερωτώ: Μας πάει;
Όμως, ο Τσίπρας άντεξε, δε μάσησε στη ζέστη,
που πάει να πει, ευαίσθητοι, από δροσούλα ρέστοι,
αν θέλουμε να ζήσουμε σώοι και αβλαβείς,
ένα Αλέξη πρόγραμμα θα στρώσουμε κι εμείς.
Θερμοκρασίας αύξουσας, ανέμων απεργούντων,
τη χρεία να μην έχουμε των συμπαρομαρτούντων,
ήτοι σκιάδια, νερά, χυμοί κι ανεμιστήρας
να είναι ιαματικά της μαύρης μας της μοίρας.
Έτσι, μη λέτε «καύσωνας, πείτε «συλλέγω ήλιο»,
να έχω για τις παγωνιές, όταν θα ψάχνω τίλιο,
να πάψει το τουρτούρισμα, το ψύχος να κοπάσει,
κι όσο για τα εγκαύματα; Ο καύσων θα περάσει(!),
άντε και καλό κουράγιο, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου. Καλό μας κουράγιο!…
-Ω-
