Δασικές πυρκαγιές, ξηρασία, λειψυδρία, πλημμύρες… Η κλιματική αλλαγή μας έχει χτυπήσει την «πόρτα» και πέραν της περιβαλλοντικής καταστροφής προκαλεί και τεράστιο οικονομικό κόστος στο ελληνικό κράτος με την κυβέρνηση να κινείται με ρυθμούς χελώνας και να μη θωρακίζει τη χώρα κατάλληλα.
Η Ελλάδα υποφέρει σχεδόν κάθε καλοκαίρι από εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές και τα τελευταία χρόνια από εντονότερη ζέστη και ξηρασία. Φέτος, ήρθε να προστεθεί και ο φόβος της έλλειψης νερού με τις λίμνες και τα ποτάμια να στερεύουν κάνοντας επιτακτική την ανάγκη λήψης μέτρων και κατασκευής έργων υποδομών.
Νεκροί, υλικές ζημιές και ένα υπολογίσιμο οικονομικό κόστος από την κλιματική κρίση
Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα τον χειμώνα. Έντονες βροχοπτώσεις, θυελλώδεις άνεμοι και μεγάλης έκτασης πλημμύρες ισοπεδώνουν τεράστιες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης, καταστρέφουν περιουσίες πολιτών, διαλύουν δημόσιες υποδομές.
Οι φυσικές καταστροφές αφήνουν πίσω τους ορισμένες φορές νεκρούς και υλικές ζημιές με το οικονομικό κόστος για το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια να εκτινάσσεται…
Είναι πολλά τα λεφτά…
«Μετά την κρίση χρέους η Ελλάδα απειλείται τώρα από την κλιματική κρίση», γράφει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Και μία τέτοια κρίση «θα αποτελέσει μία σοβαρή οικονομική δοκιμασία για την πιο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης».
Το γερμανικό μέσο ενημέρωσης επικαλείται τον οίκο αξιολόγησης Scope που εκτιμά πως «το καλοκαίρι του 2023 οι δασικές πυρκαγιές στην Ευρώπη προκάλεσαν υλικές ζημιές ύψους 4,1 δισεκατομμυρίων ευρώ – περισσότερο από το ένα τρίτο εξ αυτών στην Ελλάδα, όπου οι ζημιές κοστολογούνται στα 1,66 δισεκατομμύρια ευρώ».
Ακόμα, ο οίκος αξιολόγησης υπολογίζει πως «από το 2026 έως το 2050 το ετήσιο κόστος των δασικών πυρκαγιών για την Ελλάδα θα ανέβει στα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ. […]».
Παρόμοιες είναι οι προβλέψεις και της σχετικής μελέτης της Τράπεζας της Ελλάδας για τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Και σε αυτούς τους αριθμούς δεν συνυπολογίζονται καν οι οικολογικές συνέπειες των πυρκαγιών, γράφει.
Οι πυρκαγιές όμως δεν αποτελούν το μοναδικό κλιματικό πρόβλημα της χώρας. «Ήδη βιώνουμε ανά πέντε χρόνια πλημμύρες που θα έπρεπε να συμβαίνουν μία φορά στα 50 χρόνια», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Συνολάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή. Επιπλέον, «η θερμοκρασία στον μεσογειακό χώρο ανεβαίνει κατά 20% ταχύτερα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο».
Το ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας στρέφεται στις πλημμύρες που έχουν και αυτές τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις. «Στη Θεσσαλία η κακοκαιρία Ντάνιελ άφησε στα χωράφια ένα στρώμα λάσπης πάχους ενός μέτρου – αχρηστεύοντας έτσι τις καλλιεργήσιμες αυτές εκτάσεις σε βάθος ετών», γράφει. «Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμά την οικονομική ζημία στα 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ – ή αλλιώς στο 1,7% του ΑΕΠ. 400 εκατομμύρια κοστίζει μόνο η ανακατασκευή των κατεστραμμένων σιδηροδρομικών γραμμών».
Ο τουρισμός θα πληγεί
Η Handelsblatt, σύμφωνα με όσα αναμεταδίδει Deutsche Welle, σημειώνει ακόμη πως η κλιματική αλλαγή επηρεάζει και τον τουρισμό, διότι «αφ’ ενός μεν οι ταξιδιώτες προσπαθούν να αποφύγουν ολοένα και περισσότερο τα συχνότερα και μεγαλύτερης διάρκειας κύματα καύσωνα, αφ’ ετέρου δε μέσα στα επόμενα χρόνια θα ανέβει κι άλλο η στάθμη της θάλασσας, με αποτέλεσμα ορισμένες παραλίες να εξαφανιστούν. […] Τα τελευταία 30 χρόνια η Ελλάδα έχει χάσει ήδη 680 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τις αμμουδερές παραλίες της, αναφέρει ο Συνολάκης λαμβάνοντας υπόψιν στοιχεία από το Κοινό Κέντρο Ερευνών της ΕΕ για τη διάβρωση των ακτών. Αυτό μεταφράζεται σε ετήσιες απώλειες εσόδων ύψους 2,6 δισεκατομμυρίων ευρώ από την εκμετάλλευση των παραλιών, σύμφωνα με τον ειδικό».
Το παγκόσμιο εισόδημα θα μειωθεί
Με την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της έχει ασχοληθεί πολλάκις και ο βρετανικός Guardian. Σχεδόν στα μέσα της φετινής χρονιάς έγραφε πως το μέσο εισόδημα των πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο αναμένεται να μειωθεί σχεδόν κατά ένα πέμπτο μέσα στα επόμενα 26 χρόνια, έως το 2050 δηλαδή, ως αποτέλεσμα της κλιματικής κρίσης, επικαλούμενος μελέτη που προβλέπει ότι το κόστος των ζημιών θα είναι έξι φορές υψηλότερο από το τίμημα του περιορισμού της παγκόσμιας θέρμανσης στους 2C.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η μόνιμη μέση απώλεια εισοδήματος παγκοσμίως θα είναι 19% μέχρι το 2049. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη η μείωση θα είναι περίπου 11%, ενώ στην Αφρική και τη νότια Ασία θα είναι 22%, με ορισμένες μεμονωμένες χώρες να είναι πολύ υψηλότερη από αυτό.
