Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μύθος, όσο κι αν οι αρνητές της επιμένουν, με τα στοιχεία που έρχονται από έρευνες να προκαλούν κάτι πολύ παραπάνω από ανησυχία για τον πλανήτη μας.
Η αύξηση της θερμοκρασίας στον Βόρειο Ατλαντικό έχει σημάνει συναγερμό για τους επιστήμονες
Το Vox παρουσιάζει μια έρευνα για τον Κόλπο του Μεξικού και τον Βόρειο Ατλαντικό με ένα γράφημα και έναν χάρτη που τρομάζουν.
Τα ζεστά νερά κατά μήκος της ακτής του Κόλπου του Μεξικού είναι μέρος αυτού που προσελκύει τους ανθρώπους στην περιοχή και τις πολλές παραλίες της. Υπάρχει όμως και το πολύ ζεστό – και ο Κόλπος έχει φτάσει σε αυτό το σημείο.
Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω διάγραμμα. Δείχνει πόση θερμότητα υπάρχει στον ωκεανό με την πάροδο του χρόνου για τον Κόλπο. Η κόκκινη γραμμή είναι το 2024 και η μπλε γραμμή είναι ο μέσος όρος της τελευταίας δεκαετίας.
Σύμφωνα με τον Μπράιαν ΜακΝόλντι, κλιματολόγο του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι, ο οποίος επιμελήθηκε το διάγραμμα, ο Κόλπος έχει σήμερα τη μεγαλύτερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στη σύγχρονη ιστορία. Μια βουτιά θα ήταν σαν μπάνιο: Η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας είναι πάνω από 32 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας.
Σύμφωνα με τον Μπεν Κίρτμαν, διευθυντή του Cooperative Institute for Marine and Atmospheric Studies, μιας κοινής πρωτοβουλίας του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι και της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) αυτό διαφέρει από οτιδήποτε έχουν παρατηρήσει τα τελευταία 75 χρόνια. «Αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό πράγμα», τόνισε ο ίδιος.
Συνδυασμός παραγόντων
Αυτές οι θερμοκρασίες-ρεκόρ είναι μόνο ένα από τα σημάδια μιας πιο εκτεταμένης αύξησης της θερμοκρασίας στον Βόρειο Ατλαντικό που παρατηρήθηκε πέρσι. Δεν είναι ακόμη απολύτως σαφές τι το προκαλεί, αν και οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι πρόκειται για έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως η κλιματική αλλαγή – η οποία αυξάνει τη βασική θερμοκρασία των ωκεανών – καθώς και οι παρατεταμένες επιπτώσεις του Ελ Νίνιο, η φυσική κλιματική μεταβλητότητα και ίσως ακόμη και μια ηφαιστειακή έκρηξη.
Η θερμοκρασία στον Κόλπο είναι τελικά μόνο μερικούς βαθμούς μεγαλύτερη από τον ιστορικό μέσο όρο. Ωστόσο, όπως προειδοποιούν ολοένα και περισσότερο οι επιστήμονες, αυτοί οι βαθμοί έχουν μεγάλη σημασία. Δεν κινδυνεύει μόνο η θαλάσσια ζωή, αλλά και πόλεις γεμάτες ανθρώπους.
Το διπλό χτύπημα της ακραίας θερμότητας των ωκεανών
Υπάρχουν δύο σημαντικοί τρόποι με τους οποίους ο θερμός Κόλπος απειλεί τις παράκτιες κοινότητες, και οι δύο έχουν να κάνουν με τους τυφώνες. Ο πρώτος είναι απλός: στους τυφώνες αρέσει η ζέστη. Χρειάζονται ζεστό νερό και τον υγρό, ανερχόμενο αέρα που παράγει. Αυτός ο αέρας αναμειγνύεται με τα σύννεφα καταιγίδας και μπορεί τελικά να σχηματίσει τυφώνα.
Το θερμότερο νερό μπορεί να οδηγήσει σε ισχυρότερους τυφώνες που επιταχύνονται ταχύτερα, δίνοντας στις παράκτιες περιοχές λιγότερο χρόνο για να προετοιμαστούν.
Ας επιστρέψουμε τώρα στο παραπάνω διάγραμμα. Δεν δείχνει την επιφανειακή θερμοκρασία, αλλά την ποσότητα της θερμικής ενέργειας που μετράται στα διάφορα στρώματα του ωκεανού.
Είναι αυτή η ενέργεια που μπορεί να τροφοδοτήσει μεγάλες καταιγίδες, δήλωσε ο Κίρτμαν. Οι ισχυροί άνεμοι αναστατώνουν τον ωκεανό, φέρνοντας βαθύτερα, ψυχρότερα νερά στην επιφάνεια. Αυτό μπορεί να επιβραδύνει έναν τυφώνα. Αλλά όταν το νερό είναι ζεστό ακόμη και κάτω από την επιφάνεια, είπε ο ίδιος, τότε ο τυφώνας μπορεί να ενταθεί γρήγορα – δηλαδή, οι ταχύτητες των ανέμων του μπορούν να αυξηθούν κατά περίπου 35 μίλια ανά ώρα ή και περισσότερο σε λιγότερο από 24 ώρες.
Υπάρχει και το άλλο πρόβλημα: το ζεστό νερό σκοτώνει τα κοράλλια, τα οποία υπερασπίζονται τις παράκτιες κοινότητες από τους τυφώνες. Αυτές οι φυσικές δομές είναι αρκετά μεγάλες ώστε να αποσβένουν τα κύματα που χτυπούν την ακτή, ελαχιστοποιώντας την απειλή του κύματος καταιγίδας. (Η διαρκής θερμότητα των ωκεανών προκαλεί την απώλεια των πολύποδων – των μικρών ζώων που αποτελούν ένα κομμάτι κοραλλιού – ενός τύπου συμβιωτικής άλγης που ζει στο εσωτερικό τους. Χωρίς την άλγη, το κοράλλι γίνεται λευκό ή «λευκαίνει» και μπορεί να πεθάνει από την πείνα).
Με άλλα λόγια, ένας θερμός Κόλπος θα μπορούσε να δημιουργήσει τερατώδεις, ταχέως εντεινόμενους τυφώνες, ενώ παράλληλα θα εξασθενούσε τις φυσικές μας άμυνες εναντίον τους.
Αυτό είναι το είδος τυφώνα που οι επιστήμονες αναμένουν
Φέτος έχουν σημειωθεί μέχρι στιγμής πέντε καταιγίδες με ονόματα, συμπεριλαμβανομένου του τυφώνα Μπέριλ, ο οποίος εντάθηκε γρήγορα και έγινε η πρώτη καταιγίδα κατηγορίας 5 που έχει καταγραφεί ποτέ. Αυτό είναι το είδος τυφώνα που οι επιστήμονες αναμένουν καθώς οι ωκεανοί θερμαίνονται.
«Συνεχίζουμε να βλέπουμε τα κλιματολογικά χαρακτηριστικά μιας ενεργής περιόδου», δήλωσε ο Μάθιου Ρόζενκρανς, επικεφαλής προγνώστης της περιόδου τυφώνων στο Κέντρο Κλιματικών Προγνώσεων της NOAA, σε δήλωσή του νωρίτερα αυτό τον μήνα. «Οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της θάλασσας παραμένουν ασυνήθιστα υψηλές», τόνισε.
Η εποχή των τυφώνων στον Ατλαντικό κορυφώνεται συνήθως γύρω στις 10 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τη NOAA, και ο οργανισμός αναμένει συνολικά 17 έως 24 καταιγίδες με ονόματα – πολύ πάνω από τον μέσο όρο, αλλά ίσως και το νέο φυσιολογικό.
Ένα παράξενο ψυχρό σημείο που προβληματίζει τους επιστήμονες
Ο Κόλπος του Μεξικού και γενικότερα ο Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός είναι ασυνήθιστα θερμοί. Αυτό είναι σαφές. Αλλά υπάρχει επίσης μια παράξενη κηλίδα ψυχρότερου νερού γύρω από τον ισημερινό, η οποία έχει προκαλέσει αντικρουόμενους, συγκεχυμένους τίτλους που υποδηλώνουν ότι ο Ατλαντικός ψύχεται.
Η επιφανειακή θερμοκρασία σε αυτό το τμήμα του ωκεανού μεταβλήθηκε από εξαιρετικά θερμή σε ασυνήθιστα ψυχρή μέσα σε λίγους μήνες από την άνοιξη, για λόγους που οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη εξηγήσει πλήρως, σύμφωνα με τον Φραντς «Φίλιπ» Τούχεν, ωκεανογράφο στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι. Η ταχεία αλλαγή είναι «πολύ ασυνήθιστη», δήλωσε στο Vox.
Ωστόσο, αυτή η ψύξη παρατηρείται μόνο σε μια περιοχή – κάπου μεταξύ της κεντρικής Αφρικής και της Βραζιλίας – και ήδη εξασθενεί. «Δεν είναι ολόκληρος ο Ατλαντικός και είναι απλώς μια προσωρινή ψύξη», δήλωσε ο Τούχεν.
Το φαινόμενο όχι μόνο εξασθενεί, αλλά η κηλίδα βρίσκεται κάτω από την «κύρια περιοχή ανάπτυξης» των τυφώνων – τη ζώνη του ωκεανού όπου συνήθως σχηματίζονται οι καταιγίδες. Έτσι, πιθανότατα δεν θα έχει μεγάλη επίδραση στην εποχή των τυφώνων. Αυτή η ζώνη, όπως ο Κόλπος και μεγάλο μέρος του Βόρειου Ατλαντικού, είναι τώρα πολύ, πολύ θερμή. Και μακροπρόθεσμα, αν δεν μειωθούν δραματικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, πιθανώς θα θερμανθεί ακόμη περισσότερο.
