Και στη Μεσόγειο
Κοινοί Ιεροί Τόποι στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο. Αυτό ήταν το θέμα μιας έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το προηγούμενο διήμερο και ολοκληρώνεται αύριο.
Ο Αβραάμ, η Ραχήλ και ο Προφήτης Ηλίας συγκροτούν την αρχή μιας κοινής γενεαλογίας των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, ενώ φιγούρες όπως ο Άγιος Γεώργιος, οι Επτά Παίδες της Εφέσου ή η Γκριμπά στην Τυνησία αναδεικνύουν τη δύναμη των Αγίων. Η Παναγία, καθοριστική κοινή μορφή των θρησκειών, ενσωματώνει τις ιδιότητες μιας οικουμενικής μητέρας που ξεπερνά τα θρησκευτικά όρια.
Η Θεσσαλονίκη είναι ιδανική πόλη για να αφηγηθεί κανείς την ιστορία των «Κοινών Ιερών Τόπων», όχι μόνο γιατί οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ιστορικά ακμάσει εδώ, αλλά και καθώς σήμερα βρίσκεται στο μεσογειακό σταυροδρόμι της μετανάστευσης. Η τριμερής έκθεση, που σχεδιάστηκε ως ένα είδος προσκυνήματος στην πόλη, αποκαλύπτει ιστορικές και σύγχρονες όψεις του «διαμοιρασμού του ιερού».
Η αυριανή μέρα όμως παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει µια παραστασιακή διάλεξη για τον θρήνο και την αγάπη. Πώς ζει κανείς µε την ιδέα ότι η αγάπη του δεν θεωρείται αγάπη, και ότι η απώλεια δεν θεωρείται απώλεια;
Πώς ζει κανείς µια µη αναγνωρίσιµη ζωή όπως γράφει η Τζούντιθ Μπάτλερ. Ποιες εµπειρίες πένθους θεωρούνται άξιες να θρηνηθούν συλλογικά, µεγαλοφώνως, και ποιες εκτοπίζονται -µονήρεις, χαµηλόφωνες- σέ µιά άκρη του διαδρόµου;
Εκκινώντας από το ποίηµα του Κ.Π. Καβάφη Μύρης- Αλεξάνδρεια του 340 µ.Χ., και τους τρόπους όπου σε αυτό σκηνοθετείται η θρηνητική τελετουργία και η διάσταση µεταξύ εθνικών και Χριστιανών, η παραστασιακή διάλεξη διερευνά τα παραπάνω ερωτήµατα µε έµφαση στην εγγενή ξενότητα -και επικείµενη κατάλυση- κάθε ανθρώπινου δεσµού.
Αυτά αύριο Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017 και ώρα 20.00 στο Γενί Τζαμί στη Θεσσαλονίκη.
