Ομολογώ ευθύς εξ αρχής ότι αυτήν την εβδομάδα στην καθιερωμένη εδώ και 2 χρόνια συμμετοχή μου κάθε Δευτέρα βράδυ από τις 21:30 έως τις 22:00 στην εκπομπή του φίλου και πρώην φοιτητή μου δημοσιογράφου κ Λάζαρου Λαζάρου στον ραδιοσταθμό Flash99,4FM ήμουν αρχικά πιπεράτος (γλυκά) με «πιπεριές Φλώρινας» και στη συνέχεια (καυστικός) «με κόκκινες καυτές πιπεριές».
Ξεκίνησα με την αναφορά στην συνάντησή μου με δύο πρώην φοιτητές μου από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας που είναι τώρα πιά επαγγελματίες και οικογενειάρχες. Οι εναγκαλισμοί και οι προσφωνήσεις τους «γειά σου δάσκαλε» μετά από πολλά χρόνια, και μετά οι αναρτήσεις των φωτογραφιών μας (ο Γιώργος Πανωριάς την έκανε στο προσωπικό του Facebook, και ο Μάρκος Πούλιος στην προσωπική του σελίδα στο Linked-In) και στη συνέχεια τα συγκινητικά σχόλια από αμέτρητους άλλους πρώην φοιτητές και φοιτήτριές μου σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο ομολογώ ότι έφεραν πολλά δάκρυα στα μάτια μου…
Περιαυτολογώ σήμερα και για αυτό ζητώ συγνώμη από εσάς φίλες και φίλοι αναγνώστες όπως και από τον αγαπημένο ιστότοπο που με φιλοξενεί κάθε εβδομάδα αλλά το «γειά σου δάσκαλε» μου θύμισε την αναφορά του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου στη μεγάλη σημασία, την ποιοτική και όχι ποσοτική ή χρηματική, της έννοιας του «κοινωνικού μισθού»…
Φαντασθείτε να λέγανε στους επίδοξους άνδρες και γυναίκες Ευρωβουλευτές ότι η αμοιβή τους θα είναι μόνο ένας «κοινωνικός μισθός»…
Θα πήγαιναν πολλοί και πολλές να μας «ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ» στις Βρυξέλλες;
Συνέχισα την συνέντευξή μου με κριτική ανάλυση και αξιολόγηση της συμμετοχής 46 Κομμάτων που θα διεκδικήσουν τις 21 θέσεις που έχει η Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο (χθες, Τετάρτη 24 Ιανουαρίου, με απόφαση του Αρείου Πάγου «κόπηκαν» 15 Κόμματα και οι συμμετοχές θα είναι τελικά 31 Κόμματα).
Ήδη στα ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα ξεκίνησαν οι «κοκορομαχίες» των επίδοξων εκπροσώπων μας και, όπως φαίνεται, θα διασκεδάσουμε πολύ με όσα θα ακούσουμε, θα δούμε και θα διαβάσουμε.
Ρώτησα τον οικοδεσπότη της εκπομπής πόσες προτάσεις είχε για συμμετοχή και του δήλωσα ότι εγώ ΔΕΝ είχα ΚΑΜΙΑ καθώς δεν περίμενα να έχω και, φυσικά, εάν είχα θα την απέρριπτα αφού ευχαριστούσα το Κόμμα που θα μου την έκανε.
Πάντως οι γνωστές αναφορές ότι ΔΕΝ θα συμπεριλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια πρόσωπα γνωστά και καθιερωμένα όχι για την κοινωνική τους προσφορά και τις γνώσεις τους αλλά επειδή τους καθιέρωσαν τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι είναι όπως πάντα «λόγια του αέρα για…χαχόλους!..»
Αναφέρθηκα και στο «παραμύθι» της σημερινής «δήθεν» Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία οι μεγάλοι Ηγέτες που την οραματίστηκαν θα την ήθελαν ως Η.Π.Ε. (Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης) κατά το Αμερικανικό πρότυπο Η.Π.Α. (Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) που δεν έχει πραγματωθεί ακόμη και είμαι απαισιόδοξος για τις προοπτικές της.
Κλείνοντας έκανα την πικρή διαπίστωση ότι η αρχική Ε.Ο.Κ. (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) στην οποία έβαλε την Ελλάδα ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής και έτσι η Πατρίδα μας είναι ΕΝΑ από τα 12 χρυσά αστέρια που κοσμούν την μπλε σημαία (που εκπροσωπεί τις αξίες και έννοιες της Ενότητας, Αλληλεγγύης, Αρμονίας)…
Πού έχουμε βιώσει αυτές τις αξίες, ιδιαίτερα μετά την οικονομική μας κατάρρευση και την υποταγή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με τα περιβόητα Μνημόνια που θα τα ξεπληρώνουν και τα δισέγγονά μας, και τη συμπεριφορά απέναντι μας του επίσης μακαρίτη μακροβιότερου Γερμανού πολιτικού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε…
Σας θυμίζω το σύνθημα του επίσης μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου που ως Κυβέρνηση εισέπραττε τα «πακέτα Ντελόρ» ενώ ταυτόχρονα με οργισμένη έμφαση βροντοφώναζε: «Ε.Ο.Κ. και Ν.Α.Τ.Ο., το ίδιο Συνδικάτο…»
Ακούστε τη συνέντευξη εδώ:
