Πέρασαν 147 χρόνια από την επανάσταση του 1878 στον Κολινδρό και η σημερινή μέρα γιορτάστηκε με την αρμόζουσα λαμπρότητα στον ιστορικό τόπο, με την παρουσία του Υπουργού Επικρατείας Μάκη Βορίδη.
Η δοξολογία έγινε στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής με την παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών του τόπου.
Εκπρόσωπος της Βουλής ήταν ο Κολινδρινός Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Φώντας Μπαραλιάκος ο οποίος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Νικόλαου Λούση μπροστά στο Δημαρχείο της ιστορικής έδρας του Δήμου Πύδνας Κολινδρού και τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας και πρ. Διευθυντής του Γυμνασίου Κολινδρού Γιώργος Παπαγιάννης.
Στο χώρο της προτομής του Νικολάου Λούση έγινε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων.
Εικόνες από την κατάθεση Στεφάνων:
Ακολούθησε η παρέλαση των μαθητών και των μελών του πολιτιστικού συλλόγου ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΥΣΗ, ενώπιον του Υπουργού Επικρατείας Μάκη Βορίδη, της Υφ. Ανάπτυξης Άννας Μάνη – Παπαδημητρίου, των βουλευτών του Νομού , του Γ.Γ. Γραμματέα του Υπ. Εσωτερικών Σάββα Χιονίδη, της Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας Σοφίας Μαυρίδου, του Δημάρχου Πύδνας – Κολινδρού Χρήστου Κομπατσιάρη, του Διοικητή της ΧΧΙV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας Αθανασίου Τζήκα, του Αστυνομικού Διευθυντή Πιερίας , του Περιφερειακού Διοικητή Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και του Διοικητή Πιερίας Δημητρίου Κραγιόπουλου και άλλων επισήμων.
Εικόνες από την παρέλαση:
Το ιστορικό της ημέρας
Από τις ιστορικές σελίδες δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Κολινδρός Πιερίας. Μία ιστορική κωμόπολη, όπως μάς αναφέρει ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης στα Απομνημονεύματά του, το 1880.
Αυτή η κωμόπολη διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στα γεγονότα στα τέλη του 19ου αι. Εξεγέρθηκε, μη αντέχοντας άλλο, τον οθωμανικό ζυγό. Δεν χάρισε την πολυπόθητη νίκη και ελευθερία, όμως έθεσε τα θεμέλια για την ελευθερία της Μακεδονίας στα επόμενα χρόνια.
Οι προετοιμασίες για την εξέγερση ξεκίνησαν από το 1877. Με πρωτεργάτη τον φλογερό Επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο Λούση και με λίγους κατοίκους της κωμόπολης, άρχισε η οργάνωση του ξεσηκωμού.
Όλα είναι έτοιμα για τον ξεσηκωμό το Φεβρουάριο του 1878. Στις 19 Φεβρουαρίου 1878, υψώνεται το λάβαρο της Επανάστασης στο Λιτόχωρο, με επικεφαλής τον Κοσμά Δουμπιώτη. Ενώ, στις 22 Φεβρουαρίου 1878 ο Επίσκοπος Νικόλαος υψώνει το επαναστατικό λάβαρο στον Κολινδρό, μαζί με τους Βαγγέλη Χοστέβα και Παύλο Πατραλέξη. Εντός ολίγων ημερών, η Επανάσταση καταπνίγεται και ο Επίσκοπος Νικόλαος καίει το Επισκοπικό μέγαρο για να μην πέσει στα χέρια των Οθωμανών, μαζί με σχετικά έγγραφα της περιοχής. Αμέσως μετά, αναχώρησαν για τη Μονή των Αγίων Πάντων.
28 Φεβρουαρίου, ο Οθωμανικός στρατός καταλαμβάνει τον Κολινδρό χωρίς να συναντήσει σθεναρή αντίσταση.
Αυτό ήταν το σύντομο τέλος της Επανάστασης του Κολινδρού. Μπορεί, άμεσα, να μην φάνηκε ως επιτυχή, όμως κατάφερε να μην τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, κατά την οποία ορισμένες περιοχές της ελληνική Μακεδονίας θα περνούσαν στα χέρια των Βουλγάρων.
Αλλά, η Επανάσταση του Κολινδρού μπορεί να καυχάται ότι ήταν και το πρώτο επαναστατικό κίνημα αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 στην περιοχή.
Λίγοι άνθρωποι. Απλοί, άνθρωποι της βιοπάλης έδωσαν τα πάντα για την επανάσταση. Για να φυσήξει αέρας ελεύθερης Ελλάδας, αέρας ελευθερίας και ηρωισμού.
Αυτοί οι άνθρωποι, έγιναν μία χούφτα, υπό την ηγεσία του Επισκόπου Κίτρους Νικολάου, για το καλό του τόπου τους και να γίνουν άξιοι των προγόνων τους.
Στο τέλος του Επισκόπου Νικολάου φαίνεται η αχαριστία της Ελλάδας προς τους ανθρώπους που την κράτησαν ελεύθερη. Πέθανε φτωχός και μόνος στη Λαμία το 1882.
Δεν κατέβασε ποτέ τη σημαία των ιδανικών του για τη δική του καλοπέραση.
Δεν κατέβασε τον πήχη για να γίνει αρεστός από τους άλλους.
Όπως χιλιάδες άλλοι ήρωες· Γερμανός Καραβαγγέλης, Χρυσόστομος Σμύρνης, Παύλος Μελάς κ.α.
Έσπειρε με τη θυσία του το σπόρο της ελευθερίας για να φυτρώσει μετά από λίγα χρόνια, αλλά αυτός δεν πρόλαβε να τη δει να βλασταίνει.
Ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης δεν πρόδωσε την καταγωγή του, η οποία τον υποχρέωνε να αγωνιστεί με τόλμη και αυτοθυσία για το καλό της πατρίδας του.
147 χρόνια μετά, και ακόμα γιορτάζουμε και τιμούμε αυτούς τους λίγους ανθρώπους· τους επαναστάτες κατά την Επανάσταση του Κολινδρού. Άραγε, σήμερα, υπάρχει το αίσθημα της θυσίας προς την πατρίδα; Υπάρχει το αίσθημα της αντίστασης; Θα ήταν περήφανος ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης αν έβλεπε τους απογόνους του, να μην δίνουν καμία σημασία για τον τόπο τους;
Ας μας προβληματίσει αυτή η επέτειος για τη δική μας πορεία μέσα στο χρόνο και στον τόπο. Ας πάρουμε τις αποφάσεις πριν να είναι αργά. Λίγοι για την ελευθερία ή πολλοί για την υποδούλωση;
Χρόνια Πολλά!
Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
