Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, πριν χαράξει για τα καλά η σημερινή μέρα, πρεμιέρα της νέας σχολικής χρονιάς, «καλή πρόοδο» από καρδιάς εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, στη μαθητιώσα νεολαία,
Ανάθεμά σας γράμματα, Χριστέ και ποιος τα βρήκε(!),
έπιασε να αναρωτιέται, ο χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», κατόπιν δανείου φιλικού, άτοκο ντε(!), δι’ ευγενικής χορηγίας του Μποστ, προαναγγέλλοντας υλοποίηση της από περασμένης Παρασκευής δεσμεύσεώς μας να τοποθετηθούμε επί της διά των «δεύτερη φορά αριστερά» κυβερνητικών χειρισμών οπισθοδρομήσεως της Παιδείας, ως αντιπολίτευση και ιδιωτικά κανάλια ισχυρίζονται.
Και η κριτική μας συνεχίστηκε αργότερα, αφού καθώς συνοδεύαμε τον δισεγγονό, «Ατσιδάκη» να πάρει το «βάπτισμα» της στοιχειώδους εκπαίδευσης, στον αγιασμό του δημοτικού σχολείου της γειτονιάς, όλο κι απαγγέλαμε:
Γομολάστιχες, μολύβια, μαρκαδόροι κι ένα μπλοκ,
τα παιδιά να αποκτήσουν οι γονείς παθαίνουν σοκ,
συν νερομπογιές, η σάκα, τα ξενόγλωσσα βιβλία,
απλησίαστη μάς είναι τούτη η δωρεάν παιδεία.
Και κληρονομιά να βρούνε λεξικά του Μπαμπινιώτη,
ούτε αυτά ανακουφίζουν κηδεμόνες, δηλονότι,
έχουν ύφος πιο συνάδον μ’ αριστούχων τα προσόντα
κι από φέτος θριαμβεύει των κληρώσεων η σπόντα.
Άλλωστε, κουτό να βάφεις «cowboy» με μπογιές
στο δοβλέτι που προκόβεις, όταν συλλαβίζεις «yes»!
Συ θα στύβεις το μυαλό σου να στεφθείς αγγλομαθής,
με ιθύνοντες να λένε: Έχεις τύχη; Θ’ αμειφθείς;
Ναι, για(!), αλλά τυχόν απορίες, εξ αφορμής των αιρετικών περί μαθήσεως προσεγγίσεων μας, να λείπουν, όταν προς εμβριθέστερη μελέτη του όλου θέματος σκοπεύουμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Διότι, του πηγαιμού στον αγιασμό προηγήθηκαν βαρυσήμαντες δηλώσεις του «Ατσιδάκη» άδοντος:
Mother, father και παππούδες, χορηγοί μου,
Αγωνιώ στο διάβασμα να στρωθώ,
επιμελώς τα μαθήματα να παρακολουθώ,
σήμερα η μόρφωση είναι το παν
και στις δουλειές τους προσοντούχους προτιμάν.
Έτσι, ιδού η δραττόμενη της ευκαιρίας των καλών προθέσεων να ψέξει τις κακές συνήθειες του κακομαθημένου, μητέρα να αναφωνεί: «Γι’ αυτό, όταν παιχνίδια μου ζητάς και λέω “στον πατέρα” απ’ την πολλή ευγένεια κόβεις την “καλημέρα”;», δρομολογώντας την εύλογη ανάμειξη στην κουβέντα του συζύγου, αποφαινόμενου:
Τα παιδιά είν’ ευλογία, η παιδεία συμφορά,
μήνυμα του Μποστ εκπέμπω, κυβερνώντες αφορά,
τι αριστούχοι στη σημαία άλλο πια δεν θα χωρούν,
οι τυχεροί περήφανοι μπροστά να προχωρούν και το χειρότερο;
Αγγλικά, ωδείο τώρα, προσεχώς τα φροντιστήρια,
τα πανεπιστήμια, γιε μου, θέλουν διαπιστευτήρια,
να σπουδάσεις η φαμίλια μπαίνει σ’ έξοδα μεγάλα,
τόσα που θα γευόμασταν και του πουλιού το γάλα.
Οι σπουδές «μεταφρασμένες» σε ποσό ίσων χρημάτων,
στο τραπέζι προξενούνε επανάσταση γευμάτων,
φασιανούς, ζαμπόν, χαβιάρια, αντί πατατών να τρως
κι αναμορφωτές να βλέπουν πώς περνάει ο τυχερός.
Τα «μορφωτικά!» αν γλιτώσω και στο λάδι κολυμπάμε,
προς τι η χρεία άραγε κληρώσεις να περνάμε
με έξοδα υποσχόμενα όλων μας τη νηστεία
κι αποβλητέα από τα σχολειά παιδιών την αριστεία.
Γνώμη μου, ο Πρωθυπουργός, τα δέοντα να πράξει,
μελετηρούς και άριστους η τύχη πριν πειράξει,
κι ενώ οι γονείς στερούμαστε, ώστε να προοδεύσουν,
στα προποτζίδικα στραφούν για να τους εκπαιδεύσουν,
ή μήπως όχι, πείτε κι εσείς, αναγνώστες μου.
Πείτε κι εσείς, ανάθεμα τις εκπαιδευτικές κληρωτίδες, Χριστέ, πού τις σκεφτήκανε!…
-Ω-
