Το να υποστηρίζει κανείς ότι βρισκόμαστε, ως χώρα, σε εξαιρετικά δύσκολη κι επικίνδυνη ίσως κατάσταση, είναι κοινοτοπία. Το ίδιο και το ότι βαδίζουμε προς τα βράχια. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν υπάρχει κάτι που εμείς – οι πολιτικοί μας ή ο λαός – μπορούμε να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε την καταστροφική σύγκρουση και να οδηγηθούμε σ’ ένα ήρεμο και αξιοπρεπή βίο, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά.
Το να υποστηρίζει κανείς ότι βρισκόμαστε, ως χώρα, σε εξαιρετικά δύσκολη κι επικίνδυνη ίσως κατάσταση, είναι κοινοτοπία. Το ίδιο και το ότι βαδίζουμε προς τα βράχια. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν υπάρχει κάτι που εμείς – οι πολιτικοί μας ή ο λαός – μπορούμε να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε την καταστροφική σύγκρουση και να οδηγηθούμε σ’ ένα ήρεμο και αξιοπρεπή βίο, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά. Τώρα όλα είναι στον αέρα. Κι ακούγονται φωνές διάφορες. Για τις σχέσεις μας με τους συμμάχους και δανειστές μας. Για το προσφυγικό και τις συνέπειες τους άμεσες και σε βάθος χρόνου. Για την κοινωνική αναταραχή, λόγω Ασφαλιστικού, φορολόγησης των αγροτών κ.α. Για την γενικότερη κατάσταση στο Αιγαίο ( λόγω ανάμειξης του ΝΑΤΟ) και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Για το ενδεχόμενο Ρωσοτουρκικού πολέμου. Για το κλείσιμο των συνόρων κ.λ.π.
Με δύο λόγια όσο περνάει ο καιρός τόσο και τα πράγματα εντός της χώρας μας και στην ευρύτερη περιοχή μας περιπλέκονται όλο και περισσότερο, ενώ η κυβέρνησή μας αποδεικνύεται ανίκανη να τα διαχειριστεί όπως οι καταστάσεις επιβάλλουν. Για αυτό και πολύς γίνεται λόγος τελευταίως για νέες εκλογές τους επόμενους δύο – τρεις μήνες για την ανάγκη σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης, ακόμα και για την περίπτωση εγκαθίδρυσης απολυταρχικού καθεστώτος κυκλοφορούν διαδόσεις και φήμες.
Όλα αυτά, κι αρκετά ακόμα αναδεικνύουν την κρισιμότητα της κατάστασης και την επείγουσα ανάγκη αναζήτησης μιας έντιμης, λογικής, δημοκρατικής, ευρείας κοινωνικής αποδοχής λύσης στο «ελληνικό πρόβλημα» που απειλεί ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Ηδη κάποιοι πολιτικοί και πολίτες μιλούν για την ανάγκη σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης ( Γεννηματά, Λεβέντης). Όμως αυτή η λύση είναι μάλλον ανέφικτη. Και διότι τα μεγαλύτερα κόμματα, Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ δεν προκρίνουν μια τέτοια εκδοχή και επειδή δεν θα συμμετείχαν σ’ αυτήν (λόγω αντιευρωπαϊκών πεποιθήσεων και πολιτικών) τόσο η «Χρυσή Αυγή» όσο και το Κ.Κ.Ε.
Συνεπώς μπορούμε να μιλούμε για κυβέρνηση συνεργασίας των έξι φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της Βουλής, που εξάλλου διαθέτουν συντριπτική πλειοψηφία στη Βουλή ( 300-18 Χ. -15 του ΚΚΕ) 267 εδρών. Έστω 266 αν αφαιρεθεί ο ανεξάρτητος προερχόμενος από το ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης. Οι άλλοι δύο Γρηγοράκος και Νικολόπουλος μάλλον θα στηρίξουν μια τέτοια κυβέρνηση. Αλλά κι αν όχι η πλειοψηφία των υπολοίπων 264 είναι όντως συντριπτική (μεγαλύτερη των πέντε έκτων της Βουλής).
Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει: 1. Να είναι ορισμένου χρόνου και ειδικού σκοπού. Ως προς τον σκοπό αυτός θεωρείται δεδομένος: να περάσουν από τη Βουλή τα μέτρα – αγκάθια (ασφαλιστικό, φορολόγηση αγροτών) , να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση από το κουαρτέτο, να συζητηθεί και να συνομολογηθεί συμφωνία για την διευκόλυνση αποπληρωμής του συνολικού δημοσιοοικονομικού χρέους της χώρας. Τα μέτρα που αποδέχθηκε και υπόγραψε ο κ. Τσίπρας είναι τόσο σκληρά και αντιλαϊκά ώστε αποκλείεται να «περάσουν» από τη Βουλή στην οποία η κυβέρνηση διαθέτει ισχνή πλειοψηφία. Αν δεν περάσουν δεν μένουν παρά τρία απευκταία ενδεχόμενα: Νέες εκλογές (με το απαγορευτικό κόστος οικονομικό-κοινωνικό που συνεπάγονται) η Grexit (έξοδος της χώρας από την ΟΝΕ με ανοιχτά όλα τα πιθανά σενάρια μέχρι και τα πλέον καταστροφικά) ή κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, πράγμα όχι απλά ζημιογόνο αλλά τραγικό.
2. Εξυπακούεται ότι ο Πρωθυπουργός και τα μέλη της κυβέρνησης θα είναι ότι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας ( εδώ ή και στο εξωτερικό) σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα στους πλέον κρίσιμους ( οικονομικών, Εξωτερικών, Ενέργειας, Εσωτερικών) έτσι ώστε και η ελληνική κοινωνία να τα αποδεχθεί ευμενώς και οι εταίροι μας της Ε.Ε. να τα περιβάλλουν με την παραδοχή και την εμπιστοσύνη τους, ώστε να επιτευχθεί ο ειδικός σκοπός της κυβέρνησης αυτής.
3. Φυσικά και δεν αποκλείεται να υπάρξουν αντιδράσεις είτε από βουλευτές που δεν θα θελήσουν να ψηφίσουν τα σκληρά μέτρα είτε από επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες αδικούμενων πολιτών. Η Κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή και την ομαλότητα στο εσωτερικό της χώρας. Επειδή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις των θιγομένων ομάδων (οι διαφωνούντες όσοι και νάναι δεν δημιουργούν πρόβλημα λόγω μεγάλης πλειοψηφίας) η κυβέρνηση εκείνη θα κρίνει εάν τίθενται σε κίνδυνο εθνικά και κοινωνικά συμφέροντα και θα αποφασίσει ενδεχομένως την αναστολή της ισχύος ορισμένων άρθρων του Συντάγματος για συγκεκριμένο (το μικρότερο δυνατό) χρόνο. Όπως π.χ. τα αναφερόμενα σε συλλαλητήρια , διαδηλώσεις, παρακώλυσης της ελεύθερης κυκλοφορίας ατόμων και οχημάτων κ.λ.π.
4. Μετά την επίτευξη του ειδικού σκοπού και σε εύλογο χρονικό διάστημα θα διενεργηθούν εκλογές, με τον ισχύοντα σήμερα ή με άλλον καλύτερο εκλογικό νόμο. –
Ακολουθήστε το “Ο.Β.” στο twitter και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μάθετε πρώτοι όλα όσα συμβαίνουν!
