Ο σημερινός τίτλος του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, θέτοντας τον αυταρχισμό του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», υπό το αναστάσιμο φως των ημερών, έρχεται να διερευνήσει την από 21ης Απριλίου (σ.σ. Τυχαίο; Δεν νομίζω!)
Λογοκρισίες στις αυγομαχίες.
Ο σημερινός τίτλος του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, θέτοντας τον αυταρχισμό του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», υπό το αναστάσιμο φως των ημερών, έρχεται να διερευνήσει την από 21ης Απριλίου (σ.σ. Τυχαίο; Δεν νομίζω!) νότα του Συμβουλίου Ελέγχου Επικοινωνίας, που απαγόρευσε, κατόπιν αιτήματος της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, προσβλητική, λέμε τώρα, φράση σε τηλεοπτικό σποτ – υπερπαραγωγή, όπου δύο κόκκινα αυγά, το ένα στο χέρι ευειδούς νεαρού και το άλλο εν τη παλάμη της λαίδης του πενταγράμμου, Άντζελας Δημητρίου, περιμένουν το τσούγκρισμα.
Το θυμάστε; Αν όχι, τον καβγά δεν πυροδότησαν τα αυγά, βεβαίως – βεβαίως, αλλά η ενθάρρυνση της βίας κατά των γυναικών που μοιραία έτυχε της προσοχής του αδάμαστου μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», αναφωνούντος:
Αμάν! Φάπα, κλάμα και ρεκλάμα…
Κακά τα ψέματα, ευαίσθητοι αναγνώστες μου. Το ανωτέρω τρίπτυχο και βία εμφιλοχωρεί στη φιλήσυχη στήλη μας, και θλίψη προξενεί, σε χαλεπούς καιρούς, μάλιστα, που δυσκολεύονται να εκμαιεύσουν το χαμόγελο του κοσμάκη ακόμα και ταλαντούχοι ευθυμογράφοι σαν ελόγου μας, φάσκελα δεν δεχόμεθα(!), και λανσάρει, πέραν πάσης δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Εντάξει, αυγά, θα πείτε, προμοτάρουμε, μέχρι στιγμής, ένα το κρατούμενο(!), αλλά τα διαφημίζουμε, ρισκάροντας να μας βάλουν στο μάτι οι αρμόδιες Αρχές και «να σβήσουμε απ’ τον χάρτη, πένα ακουμπήσαμε και μας βγήκε σκάρτη», για να παραφράσουμε κι ένα παλιό τραγούδι.
Όμως, τι να κάνουμε κι εμείς οι αναλυτές, όταν οδεύοντας προς τη Λαμπρή, λίγο έλειψε να χάσουμε αυγά και πασχάλια, βλέποντας το Ινστιτούτο Ισότητας να εισηγείται το «κούρεμα» του σποτ (σ.σ. καλό, ε!), εξ αφορμής των στερεοτύπων που αναπαράγει η παράκληση μιας λαίδης, τη στιγμή που άνωθεν αυτής υπάρχει τραπέζι σε βεράντα, προ του οποίου ίσταται νοικοκυρά, υπηρέτρια των συνδαιτυμόνων, και το χειρότερο;
Οι επαΐοντες των Ινστιτούτων κάνουν πως δεν βλέπουν τα ταπεινωτικά για τις κορασίδες ραπίσματα, στις από τηλεοράσεως επαναλήψεις της ασπρόμαυρης ταινίας τρόμου, «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», τι γράφω ο άνθρωπος!
Ναι, για(!), οπότε καιρός να κατεβάσουμε το κρατούμενο, για να αναδείξουμε όλες τις πλευρές του σποτ, καθόσον όταν η μανδάμ «Μήτσαινα», σε ρόλο λαίδης, πρόσταξε τον ομορφάντρα της να επαναλάβουν την επίμαχη σκηνή, εκείνος κατέρριψε όλα, μα όλα, τα στερεότυπα, άδοντας σε παράφραση Γιάννη Πάριου:
Τι θέλεις να κάνω;…
Μου λες να ραπίσω, γυρνάς το κεφάλι,
ζητάς να χτυπήσω λες κι είμαι ρεμάλι,
να βάλω τη μάσκα, τη μάσκα του τρόμου
και να ‘χω τις τύψεις, τις τύψεις εντός μου.
Τι θέλεις να κάνω, τι θέλεις να κάνω,
χαστούκι να δώσω ενώ συμβιούμε,
απ’ αύριο σκέψου, αντάρτες θα βγούμε,
τι κι άντρας που είμαι: Φοβούμαι, φοβούμαι.
Μανδάμ, αν θυμώσεις, μπουνιά θα μου ρίξεις,
πώς θέλεις να μπλέξω σε τέτοιες εκρήξεις
κι οι δυο που σαν ένα η αγάπη μας δένει,
να γίνουμε, αίφνης, δυο ξένοι, δυο ξένοι;
– Τι πήγα, η σουφραζέτα, να σκεφτώ,
πώς έχασα, η δειλή, τα όριά μου,
από μια ρεκλάμα να παρασυρθώ,
αναίτια πουλώντας τα όνειρά μου,
απάντησε, η σύζυγος, ως άλλη Χαρούλα Αλεξίου, και προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων ο εύθυμος χαρακτήρας της αναπαράστασης είναι προφανής, να ‘ναι καλά οι ειδήμονες που μας έκαναν και γελάσαμε.
Όχι, του σποτ, χαρές μου. Των Ινστιτούτων!
-Ω-
