Σφήνες του Αφεντούλη
Μάρτης ήταν κι ο φετινός, αναγνώστες μου, και με τις ιταμότητες των εξ ανατολών γειτόνων στο Αιγαίο, θέλετε, τις παρεμποδιστικές να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση αντεγκλήσεις ΔουΝουΤου – ευρωπαϊκών Θεσμών, θέλετε, ή τις ξιφουλκήσεις των πολιτικών μας, υπέρ λαού, πάντοτε, που φορτώνεται συνεχώς μεγαλύτερα βάρη, όμως, για να μην ξεχνιόμαστε, θέλετε, οσονούπω εκπνέει.
Εκπνέει και υπό διαφορετικές συνθήκες αύριο θα λέγαμε κανένα ψεματάκι να γελάσει το χειλάκι μας, κατά το έθιμο της πρωταπριλιάς, αν δεν μας τα χάλαγαν οι φυλλάδες τού κυρίου εκδότη, που δεν κυκλοφορούν σαββατοκύριακα, ως γνωστόν.
Αποτέλεσμα; Ζημιά, μεγάλη ζημιά, αναγνώστες μου, αφού ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, είναι αναγκασμένος να συνεχίσει τις δραματικές εξιστορήσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος άνευ ευχάριστου διαλείμματος, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), αλλά πριν συνοφρυωθείτε, νομίζοντας ότι οι ελιγμοί της πένας μας αποσκοπούν στην ανεύρεση τρόπου να φέρουμε με το μαλακό τη μετάδοση ενός εισέτι ανησυχητικού μαντάτου, μισό να παρουσιάσουμε τον χωρατατζή μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», που καταλογίζοντας το μαρσάρισμα αντίς φρενάρισμα, καλό, ε(!), της λιτότητας στο τρενάρισμα των αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων του τίτλου, όπως η αξιοποίηση του Ελληνικού, φέρ’ ειπείν, σκέφτηκε να κάνει την αναφυόμενη απελπισία τραγούδι και πήρε, σε παράφραση του μέγιστου Τσιτσάνη, τα όρη, τ’ άγρια βουνά, άδων – τι άλλο, γλεντζέδες μου, όταν υπάρχει το ιαματικό:
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίγομαι για δανεικά
περνούν οι ώρες θλιβερές
τις δόσεις να μετράω
και με τα Μαθηματικά
ζορίζομαι, βογκάω!
Θρηνώ από τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου,
σύνταξη είχα στήριγμα,
μα νιώθω να τη χάνω,
και είναι προτιμότερο για μένα
να πεθάνω.
Στενάζω απ’ τις περικοπές
κι απ’ τις πολλές λυπητερές,
λυπητερές με τσάκισαν
και μ’ έφαγαν οι φόροι,
στην ένδεια που μ’ έριξαν,
τίποτα δε με σώνει,
προοιωνιστήκαμε, το λοιπόν, γλεντζέδες μου, μήπως βρεθεί ελεήμων να μας λυπηθεί, αλλά πού;
Με τους πολιτικούς περί άλλων να τυρβάζουν, όπως προαναφέραμε, η μόνη χείρα βοηθείας ήταν της υποψήφιας χήρας που μεμψιμοιρούσα: «Αν είναι να μου τινάξεις τα πέταλα στα κοντά, πρέπει αναλόγως να ντυθώ, λεφτά για μοδίστρα πού θα βρω;», έδωσε λαβή να συστήσουμε: «Ψυχραιμία, καθόσον το μοιραίο παρελκύει θέλημα Κυρίου να καλύψουμε χιουμοριστικά και την πρωταπριλιά εξόδου μας από τους “κόφτες”, μεγάλη η χάρη Του!».
Έτσι, ιδού μανδάμ αναφωνούσα: «Εντάξει, τυρβάζουν οι εθνοσωτήρες, μαύρα να μη βάζουν μέλλουσες χήρες, αλλά ποια τα θέματα τους κατατρύχουν, γνωρίζεις, άραγε;», προς επίλυση των αποριών της οποίας σπεύσαμε αναφωνούντες:
Ζήτω, η παρέλκυση, να ‘μαστε κυβέρνηση.
Οι προηγούμενοι ημών τους θώκους θα κρατούσαν,
αν στους εταίρους – δανειστές «ασημικά» εκχωρούσαν,
εκείνοι να κερδίζουνε από τα «τιμαλφή»,
όσα θα δίνουνε εμάς μην πάμε στη δραχμή.
Μα πώς να πραγματώσουνε τις ιδιωτικοποιήσεις,
όταν λαού η ιαχή: «Ξεπούλα να “μαυρίσεις”!»,
αριστερούς ανέδειξε στις θέσεις να καθίσουν
τον τόπο τον πολύπαθο για να μεταρρυθμίσουν;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Χρήζει συζήτησης μακράς εκποίησης «διά ταύτα»,
μ’ «άρμα» τη διαβούλευση να κυβερνάμε πάντα,
είκασε, ο χωρατατζής κι επειδή, λόγω της συνεχιζόμενης λιτότητας, κόβουμε να μην εγκρίνετε τα καλορίζικα, Απρίλης από αύριο, με νόημα, θα υπενθυμίσουμε, καλό μήνα, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, καλό μήνα!…
-Ω-
