Σφήνες του Αφεντούλη
Μετά την από εκπνοών Σεπτεμβρίου επίσκεψη τής Γενικής Διευθύντριας του IMF, Κριστίν Λαγκάρντ, στην Αθήνα, που απασχόλησε τη στήλη χτες, αναγνώστες μου, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, λέει, μιας και πήραμε το κολάι των υποδοχών, να επιχειρήσουμε αναδρομή προς τις αρχές του μήνα για σύντομη ανασκόπηση της διήμερης φιλοξενίας τού Γάλλου Προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, ενστάσεις επί της επαναλαμβανόμενης μετάδοσης χαρμόσυνων καλωσορισμάτων σε καιρούς οικονομικής δυσπραγίας υπάρχουν;
Δεν νομίζω(!), όταν ο πενόμενος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», αποδίδοντας τα αποσιωπητικά του τίτλου σε ενδεχόμενο «λάκκο της φάβας» – ενημερωτική, καλοφαγάδες που μου ανεβάσατε όρεξη, ενημερωτική! – έπιασε να χρησμοδοτεί: «Οι ερχόμενες κι ερχόμενοι τι γομάρια έχασαν κατά τα μέρη μας για να τα γυρεύουν; Ε, ρε, κακομοίρηδες τι μας “μαγειρεύουν”!» και το χειρότερο;
Η συντρόφισσα σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», άλλο που δεν ήθελε να παραφράσει ενδοιαστικά αριστουργήματα του αείμνηστου «σερ Μπιθί» – «chef d’ oeuvre», γαλλιστί, τι νοστιμιές αποτυπώνω στο χαρτί, πρωί – πρωί, ο άνθρωπος, «bon appetite»! – άδουσα προς συνετισμό μας:
Αν δυσπιστείτε με φιλίες τού Αλέξη,
αν τον Μακρόν δεν θέλετε συμπαραστάτη,
αν αμφιβάλλετε πως την Ελλάδα θα συντρέξει,
δικό σας πρόβλημα η αυταπάτη.
Κοντόφθαλμα τα όνειρά σας,
κι ασμένως δεν χειροκροτείτε,
γιατί τραβάει η καρδιά σας
στις κάλπες να οδηγηθείτε
και δεξιά να πορευτείτε.
Καχυποψίες το μυαλό σας βασανίζουνε πολλές,
καχυποψίες τρελές, σιγά μην πέσουμε μαθές.
λέτε κι εμείς οι τη φιλελεύθερη ιδεολογία ενστερνιζόμενοι θα ακολουθούσαμε ποτέ αριστερές τακτικές για να κάνουμε εσωτερική αντιπολίτευση παρουσία τρίτων και να γελάν οι φιλοξενούμενοι.
Τέλος πάντων. Αφήνουμε τη συντρόφισσα να κατασκευάζει υποτιθέμενες αντιπαλότητες και ξαναπιάνουμε τη συγκυρία, «timing» στο πιο διπλωματικό(!), των επισκέψεων, που, ένεκα η προαναφερθείσα ανέχεια, έλαβαν χώρα υπό τα εύλογα παράπονα τού «Μήτσου», αναφωνούντος:
Helas(!), με τόσους φόρους τι θα φας;
«Helas, όπως λέμε η δι’ αριστερών ενεργειών εξερχόμενη της κηδεμονίας Ελλάς;» πετάχτηκε, η συντρόφισσα, σε μια ύστατη προσπάθεια να δημιουργήσει φιλοκυβερνητικό «κλίμα», αναγνώστες μου, αλλά με την ορθογραφία σε βάρος της, επόμενο ήταν να ξεδιπλωθεί ο διάλογος:
– Helas, «αλίμονο», μανδάμ, θυμήσου και το α λα Μποστ «cherchez να φαμ»!
– Ψάξτε, να φάμε φάβα; Δυο βήματα είναι ο μπακάλης και ολίγου χρόνου διελθόντος στην τρατάρω χυλωμένη!
– Cherchez, την ομιλία Μακρόν, ανταποδίδοντας, κατά το «savoir vivre», με όσα κατεβάσει η γκλάβα τα ελληνικά του, διά της απαγγελίας:
«Τρε μπιεν» ωδή ανέπεμψες από της Πνύκας βράχο,
μα παραμένει έωλο άνεση πότε θα ‘χω,
να βλέπω το τραπέζι μου πλήρες από μενού,
ένεκα που οκταετώς χορταίνω με το νου.
«Γκρα φουά» ή «μπουγιαμπέσες» κι άλλες συνταγές μπαμπέσες
στα όνειρά μου εκτελούνται, οι εταίροι σαν ξηγιούνται,
πιάτα έχοντα «σαφράν», δίχως έγνοια αν θα φαν,
σαπισμένο «καϊσί!» οι παραγωγοί «ισί».
Μην πω για το δροσιστικό, απρόσιτο καρπούζι,
που βλέπει να μπουκώνονται οι ευρωπαίοι μπούζι,
«Μήτσος», ο θεονήστικος ομνύων «βιβ λα Φρανς»,
καλά τα «ευώδη», Εμανουέλ, μα πάλιωσε η «εσάνς»,
κι όσο για το ευρωπαϊκό όραμα του Γάλλου Προέδρου;
Προσμένωμεν, την εμβάθυνση της αλληλεγγύης, εναγωνίως, αν βρει σύμφωνους και τους νεοφιλελεύθερους του δόκτορος Σόιμπλε, βεβαίως – βεβαίως, αλλιώς;
«Cherchez να φαμ», αναγνώστες μου, δεν το είπαμε;…
-Ω-
