Αυτές οι διάσημες προσωπικότητες μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη ή ακόμα και μέσα σε λίγα λεπτά, από το απόγειο της δόξας και της ευμάρειας να βρεθούν στα σκοτάδια της αισχύνης και του καιάδα.
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Κι αυτό το είδαμε από τα γεγονότα, που ήρθαν στο φως πριν από λίγο καιρό. Αυτήν τη φορά ήταν η σειρά ενός πασίγνωστου μεγαλοδικηγόρου. Κι αυτός και η σύζυγός του, γνωστοί ποινικολόγοι, ήταν περιζήτητοι ως συνήγοροι, ιδιαίτερα σε θέματα κακοποίησης γυναικών. Για χρόνια, υπερασπίστηκαν με επιτυχία στα δικαστήρια πολλές γυναίκες που κακοποιήθηκαν από τους συζύγους τους.
Ζούσαν και οι δύο σε πελάγη ευτυχίας. Ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν στον κόσμο με τις συχνές συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις τους, ώσπου μέσα σε μία βραδιά ο τεράστιος εξωτερικά φανταχτερός πύργος της επίπλαστης μακαριότητας γκρεμίστηκε με μεγάλο πάταγο, επειδή, όπως φάνηκε, είχε σαθρά θεμέλια. Και το ευτυχισμένο ζευγάρι έγινε πανελλήνια περίγελος και για μέρες έγινε πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ. Όση δημοσιότητα γνώρισαν σ’ όλα τα ΜΜΕ στις μέρες της ευτυχίας τους, άλλη τόση και μεγαλύτερη προβολή στην τραγωδία τους. Αυτός είναι ο κλήρος των κάθε μορφής διασημοτήτων.
Πριν από μερικά χρόνια μια δημοσιογράφος είχε πει: «Είμαι καχύποπτη με όσους διαφημίζουν υπερβολικά την ευτυχία τους». Κάποιος άλλος δημοσιογράφος έγραψε: «Η ευτυχία του ζεύγους ήταν πράγματι πολυδιαφημισμένη. Και όχι μόνον από τους ίδιους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από κάθε λογής έντυπα και εκπομπές ‘κοινωνικού σχολιασμού’, που έσπευδαν να τους φωτογραφίσουν και να τους πάρουν συνέντευξη ‘στο εκπληκτικό σπίτι τους’, με την ‘εκπληκτική οικογένειά τους’ και όλα τα εκπληκτικά που συνέβαιναν στη ζωή τους».
Παρόμοιες περιπτώσεις είχαμε και στο παρελθόν. Θυμάστε τον τρελό έρωτα του διάσημου ζευγαριού Παπαμιχαήλ και Βουγιουκλάκη; Πίσω από το χαμογελαστό προσωπείο αγάπης υπήρχε καμουφλαρισμένη διάσταση, πόνος…Κι εμείς, οι κοινοί θνητοί, τους ζηλεύαμε, τους είχαμε ως πρότυπα και διαβάζαμε αχόρταγα κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους και τους μακαρίζαμε! Και ξαφνικά τα χαμόγελα μετατράπηκαν σε γρονθοκοπήματα και κακοποιήσεις.
Ας μην ξεγελιόμαστε, λοιπόν, από τη φανταχτερή βιτρίνα της ευτυχίας που βλέπουμε. Η σταθερή ευτυχία δεν χτίζεται με άχυρα, κρυμμένη κάτω από τόνους χρυσόσκονης. Η αλήθεια πίσω από τις συνεντεύξεις και τις φωτογραφίες είναι πολύ διαφορετική από τη φανταχτερή βιτρίνα. Ο άνθρωπος, σ’ όλους τους αιώνες και ιδιαίτερα στην εποχή μας, έχει ξεφύγει εντελώς, γιατί στηρίζει την ευτυχία του σ’ ό,τι είναι λαμπερό. Αλλά «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός». Η υλική ευμάρεια, η δόξα, η φήμη, όλα αυτά που εντυπωσιάζουν τις αισθήσεις μας, είναι πολύ εύθραυστα.
Η επιθυμία του σημερινού ανθρώπου και ο αγώνας του είναι να χαρεί στο έπακρο τις απολαύσεις και ό,τι άλλο προσφέρει ο κόσμος αυτός. Θέλει να γεμίσει αχόρταγα την καρδιά του με όλα όσα υπάρχουν υπό τον ήλιο. Και για να τα κατακτήσει όλα αυτά, πουλά ακόμη και την ψυχή του στον διάβολο!
Πού βρίσκεται η πραγματική ευτυχία;
Στο προηγούμενο κεφάλαιο, εξετάσαμε τη ματαιότητα της ζωής μερικών διάσημων της εποχής μας. Τώρα θα δούμε το που βρίσκεται η πραγματική ευτυχία.
Τι είναι αυτά που επιζητά ο άνθρωπος διαχρονικά για την ευτυχία του; Θα αναφέρουμε μερικές από τις πηγές, από τις οποίες προσπαθεί να σβήσει τη δίψα του:
- Τα χρήματα και τα υλικά αγαθά. Έχει την ψευδαίσθηση ότι με τα χρήματα μπορεί να απολαύσει ό,τι επιθυμεί η καρδιά του. Κι όταν καταφέρνει να τ’ αποκτήσει, διαπιστώνει ότι όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να γεμίσουν το κενό που υπάρχει στην καρδιά του. Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει: «Όπως ο άνθρωπος είναι μηδαμινός, λιγόχρονος και θνητός, έτσι είναι και ο πλούτος. Ή μάλλον ο πλούτος είναι περισσότερο μηδαμινός. Γιατί πολύ συχνά δεν πεθαίνει μαζί με τον άνθρωπο, αλλά χάνεται πριν απ’ αυτόν. Ο καθένας σας γνωρίζει τόσα και τόσα παραδείγματα πλουσίων που κατάντησαν φτωχοί…»
- Οι χαρές, οι διασκεδάσεις και οι σαρκικές απολαύσεις. Αλλά ενώ όλα αυτά προσφέρουν στιγμές χαράς και ηδονής και χορταίνουν τη σάρκα, η ψυχή μένει ανικανοποίητη και λιμοκτονεί.
- 3. Η δόξα, η φήμη, οι τιμές, η εξουσία και τα μεγαλεία του κόσμου. Κάνει το παν ο άνθρωπος για να δει το όνομά του να φιγουράρει στις εφημερίδες και να κερδίσει μερικά γραμμάρια δόξας. Όμως όλα αυτά είναι εφήμερα. Συχνά αυτοί που σήμερα σε χειροκροτούν, αύριο θα σε αποδοκιμάζουν.
- Η σοφία, η γνώση, η μόρφωση. Ξοδεύει όλη τη ζωή του ο άνθρωπος, στερούμενος τα πάντα, για να αποκτήσει πανεπιστημιακά πτυχία. Και τελειώνει η ζωή του με ένα σωρό περγαμηνές, έναν εγκέφαλο φορτωμένο με γνώσεις, χωρίς όμως κάποια προσφορά στα κοινά. Και πολλές φορές αναπάντεχα εμφανίζονται τα σημάδια του αλτσχάιμερ ή της άνοιας και δεν ξέρει ποιος είναι!
Άλλοι στηρίζουν την ευτυχία τους στην εξωτερική εμφάνιση, στην ομορφιά, τη γοητεία, τις φανταχτερές ιδεολογίες και την πολιτική, στη φιλία του κόσμου, τις μόδες και τα έθιμα του κόσμου…
Αν υπήρξε κάποιος, που δοκίμασε ως την τελευταία σταγόνα όλες τις χαρές και απολαύσεις του κόσμου, ήταν ο βασιλιάς Σολομώντας. Γράφει: «Και κάθε τι που ζήτησαν τα μάτια μου, δεν το αρνήθηκα σ’ αυτά· δεν εμπόδισα την καρδιά μου από κάθε ευφροσύνη…» (Εκκλησιαστής 2:10).
Και αφού τα απόλαυσε όλα αυτά ως το κατακάθι τους, η διαπίστωσή του ήταν: «Ματαιότητα ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότητα» ( Εκκλ. 12:8). Και αφού γνώρισε τη ματαιότητα όλων αυτών, στο τέλος του βιβλίου του φτάνει στο συμπέρασμα και προτρέπει: «Ας ακούσουμε το τέλος τής όλης υπόθεσης: Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν του ανθρώπου. Επειδή ο Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε έργο, και κάθε κρυφό πράγμα, είτε αγαθό είτε πονηρό» (Εκκλ. 12:13,14).
Αυτό το ζωτικό θέμα ο Χριστός το θέτει πιο παραστατικά με το ερώτημα: «Κι άλλωστε τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει τον κόσμο ολόκληρο αλλά χάσει τη ζωή του; Ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σαν αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Ματθ. 16:26). Στην πραγματικότητα, βάζει μπροστά μας μια ζυγαριά: Από τη μια τοποθετεί όλα αυτά που προσφέρει ο κόσμος και είναι πάρα πολλά: χρήματα, περιουσίες, δόξα, επιτυχίες, δύναμη, απολαύσεις και ό,τι άλλο μπορεί να προσφέρει ο κόσμος. Βέβαια, αυτά καθαυτά δεν είναι κακά, αλλά γίνονται παγίδα, όταν είναι αυτοσκοπός. Και από την άλλη, είναι η ψυχή μόνη της, ο Χριστός, η αιώνια ζωή, η παρουσία του Θεού. Δεν υπάρχει ουδετερότητα ή αποχή.
Εκείνο που απομένει για τον κάθε άνθρωπο είναι η επιλογή. Ποια από τις δύο αυτές επιλογές θα κάνει; Ποια είναι η δική σου επιλογή;
Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
