Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, αντί να ξοδεύετε πολύτιμο χρόνο, κιαλάροντας τον τίτλο, για να προμαντέψετε τη σε εκπλήρωση χτεσινής υπόσχεσης κατωτέρω διδασκαλία του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, δεν στρέφεται τα ματογυάλια σε εταζέρες, ντουλάπια, συρτάρια, ή άλλες κρύπτες, τέλος πάντων, μήπως βρεθούν τίποτα γραμματόσημα να κολλήσουμε στη βαρυσήμαντη επιστολή;
Ναι, για(!), κι ο αφότου η συντρόφισσα σύζυγος άρχισε να «καρφώνει», μέσω «face book», στο Μαξίμου όσα, «εξ αμάξης», σούρνει, κάθε που λαμβάνει «δεύτερη φορά αριστερά» λυπητερή, υπό την επίβλεψη των δισέγγονων στα «σχολεία» κοινωνικής δικτύωσης φοιτών, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μην «πουλάει μυαλό», διερωτώμενος: «Γιατί ανακαλύφτηκαν τα e-mails;».
Διότι, ξεχνά τους «κορέους», συγγνώμη, «χάκερ’ς», που αν λάβουν γνώση των παρακλήσεών μας, ελλοχεύει ο κίνδυνος να επηρεάσουν αρνητικά τον αποδέκτη αυτών, χτύπα ξύλο(!), οπότε μέχρι η κυρία «Μήτσαινα» να διασφαλίσει τα ταχυδρομικά τέλη, από συλλογής φιλοτελιστή παραπονιάρη, αμ πώς(!), ελάτε να ρίξουμε μια ματιά, άκρως απόρρητη, «top secret» που λέμε και στα χωριά, ε(!), στο περιεχόμενο τού λίαν ενδιαφέροντος φακέλου:
Αφεντούλης προς Ντόναλντ στις 7 Φεβρουαρίου 2017.
Dear President,
σαράντα πέντε αύξοντα πήρες στην προεδρία,
κι ως υπερδύναμης ταγός για μια τετραετία,
οφείλεις, «πλανητάρχη μου», συμμάχους σας να σώσεις,
όσα μας πήραν Γερμανοί απλόχερα να δώσεις.
Δεν εννοώ μόνο λεφτά, ευθύς διευκρινίζω,
τις ταπεινώσεις εννοώ κι ως Έλληνας δακρύζω,
εσύ ο ασυμβίβαστος τον πόνο μας να νιώσεις
κι από τα «τεστ» του Σόιμπλε έτσι να μας γλιτώσεις.
Τι θα γνωρίζεις, πρόεδρε, πανέξυπνος τω όντι,
σαν δεν υπάρχει φαγητό για να το παίξεις δόντι,
μήπως βρεθεί καμιά δουλειά απελπισμένος τρέχεις,
ήτοι φύσει αδύνατον πλεόνασμα να έχεις.
Προς τι αξιώσεις, το λοιπόν, οι φόροι ν’ αυξηθούνε,
από υμέτερο ΔουΝουΤου που οι Γερμανοί ρωτούνε,
πριν «το μαχαίρι πιο βαθιά, στο κόκαλο, το μπήξουν»
καινούργιο κύκλο «δανεισμού» γυρεύοντας ν’ ανοίξουν.
Ποιοι «Γερμανοί ξανάρχονται», που λέει κι ένα φιλμ,
στου θεατρίνου τ’ όνειρο, εννόησες το «dream»;
Αν όχι, μιας και δίπλα σου είναι ο Τζορτζ Τζιτζίκος
ρώτα να μάθεις «τι ποιεί στα πρόβατα ο λύκος».
Διότι, φίλε, my friend, επάνοδος σημαίνει
φυγή που σε ξαναγυρνά στο πρότερο λημέρι
μα Γερμανός δεν το κουνά όσο κι αν λες «dislike»,
μάρτυς μου ο Αϊζενχάουερ, ο γνώριμός σας «Ike».
Τότε που, υπό το σύνθημα «Άι λάικ Άικ – Ike I like»,
ο μέγας Μποστ διεμήνυε το «Λάικ τσιμπολογάικ»,
αλλά σιγά μη δώσουνε οι Γερμανοί «καρότο»,
«μαστίγιο», εξοχότατε, και πιάνουμε το πρώτο.
Σαράντα πέντε, είπαμε, «ρεβόλβερ» δεν θυμίζει;
Ασ’ το πιστόλι ήσυχο, Ντόναλντ, δεν μπουμπουνίζει,
παράδειγμα σου έφερα μελλοντικής «solution»,
παρακαλώ σε, πρόεδρε, κάνε τη «revolution».
Επαναστάτη χορευτή, να σε χαρεί η Μελάνια,
αγρίεψε τους να σβηστούν κάμποσα απ’ τα δάνεια,
διότι, Ντόναλντ, ως γνωστόν, σ’ Ελλήνων ευεργέτες
διπλά τα δίνει ο Θεός, και άκου τους ικέτες,
God bless America,
Μετ’ εξαιρετικής τιμής,
Αφεντούλης μεσολαβητής
νικητών, «I did it my way»,
και Ρωμιών, «δίχως σέντσι πώς να pay;».
Υ.Γ. Αναγνώστες μου, επειδή με μια κρούση δουλειά δεν γίνεται, όσο να πείτε, εξυπακούεται ότι η αλληλογραφία θα συνεχιστεί. Ως εκ τούτου, μεριμνήστε να έχουμε γραμματόσημα κι ο Θεός βοηθός, αμήν.
-Ω-
