Γράφει ο Ηλίας Υφαντής
Να, λοιπόν, που, όπως λέγεται, ήρθε και η μεγάλη ώρα να κλείσει και η διαβόητη «αξιολόγηση». Οπότε, σύμφωνα με τις ελπίδες που μας δίνει η Κυβέρνηση, όπου να ’ναι θα βγούμε απ’ την επιτροπεία των δανειστών μας. Κι όμως η πραγματικότητα φωνάζει, όπως θα ’λεγε κι ο Γέρος της Δημοκρατίας, ότι «μπορεί κάποιοι αριθμοί να ευημερούν αλλά μεγάλα τμήματα του λαού υποφέρουν». Και ασφαλώς οι δανειστές – δυνάστες δεν θα παραιτηθούν απ’ το καταχθόνιο σχέδιό τους. Που σημαίνει ότι δεν θα σταματήσουν να εφευρίσκουν προσχήματα, μέχρις ότου φθάσουν στον τελικό επιδιωκόμενο σκοπό τους: Την εξόντωση, δηλαδή, του λαού μας και την εξαφάνιση της πατρίδας μας, ως Ελλάδας, απ’ το γεωγραφικό χάρτη.
Και ασφαλώς έχουν πρόθυμους αρωγούς στο ανόσιο αυτό έργο τους «δικούς μας» πεμπτοφαλαγγίτες. Οι οποίοι ανάλογα με τις περιστάσεις, μπορεί να καπηλεύονται την πατρίδα και τη θρησκεία αλλά από το άλλο μέρος δεν σταματούν ούτε στιγμή να ξεπουλάνε τη μια και να υπονομεύουν την άλλη. Και αδιάκοπα να κατακρεουργούν τα δίκαια και τα δικαιώματα του λαού, κάνοντας αλλεπάλληλους εξευτελιστικούς συμβιβασμούς. Όπως, για παράδειγμα, σχετικά με την κυριακάτικη αργία, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα βίτσια των σιωνιστών τοκογλύφων. Παρότι, όχι μόνο η χριστιανική αλλά και η εβραϊκή και η ισλαμική θρησκεία έχουν καθιερώσει τη βδομαδιάτικη αργία. Δεδομένου ότι η στοιχειώδης λογική φωνάζει ότι είναι πολλαπλά εξοντωτικό να εργάζεται κάποιος ασταμάτητα. Ή μήπως και οι αρχαίοι δεν επισήμαιναν ότι «βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος»(=Ζωή χωρίς γιορτές, μακρινό ταξίδι, χωρίς πανδοχείο).
Και ασφαλώς είναι προκλητικός εμπαιγμός ό ισχυρισμός των οικονομικών δολοφόνων ότι με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας επιδιώκουν την ενίσχυση της οικονομίας μας. Όταν είναι πασιφανές ότι με ανύσταχτη δολιότητα την υπονομεύουν αδιαλείπτως και παντοιοτρόπως! Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, με βάση τις προμνημονιακές αποδοχές τους αλλά και τα δελεαστικά δολώματα των ληστάρχων τραπεζιτών είχαν χρεωθεί ποικιλοτρόπως. Για να χρεοκοπήουν στη συνέχεια οι οικονομικοί δολοφόνοι με την κατακρεούργηση των μισθών και των συντάξεων, όχι μόνο αυτούς αλλά και πάμπολλους άλλους. Αφού η καταιγιστικά κλιμακούμενη οικονομική καχεξία έφερε τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων σε ανυπέρβλητες δυσκολίες. Σε σημείο ώστε να μη μπορούν να πληρώσουν ούτε το αντίτιμο του νερού και ιδιαίτερα το τερατωδώς διογκωμένο του ηλεκτρικού ρεύματος. Με αποτέλεσμα να σωρεύονται αλλεπάλληλα χρέη, που όσο περισσότερο μένουν ανεξόφλητα, τόσο περισσότερο διογκώνονται και τόσο περισσότερο καθίσταται αδύνατη η αποπληρωμή τους.
Βέβαια το κράτος και οι, λεγόμενοι, οργανισμοί κοινής ωφελείας, προβαίνουν σε διάφορες ρυθμίσεις, προκειμένου με τις δόσεις να καθίσταται ευχερέστερη η αποπληρωμή τους. Είναι όμως ευνόητο ότι και στην περίπτωση αυτή οι οφειλέτες είναι αναγκασμένοι να πολεμήσουν σε πολλά μέτωπα. Με αποτέλεσμα το σύνολο των πολλαπλών δόσεων να υψώνει μπροστά τους και πάλι βουνό δυσανάβατο. Έτσι που ο κάθε πολίτης να παραπαίει μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, που διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, με απελπιστικές συχνά συνέπειες. Και, πάνω ακριβώς σ’ αυτή του την αμηχανία και τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα, αντί ο πολίτης να βρει αρωγό και φιλάνθρωπο το χέρι του κρατικού μηχανισμού, βρίσκεται αντιμέτωπος με την πλέον απάνθρωπη σκληρότητα: Η οποία καθίσταται περισσότερο οδυνηρή, όταν η οικογένεια αντιμετωπίζει και άλλα ιδιαίτερα προβλήματα: Πολυτεκνία, υπέργηρους, άρρωστους, που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας. Για τους οποίους το κόψιμο του νερού ή του ηλεκτρικού ρεύματος ισοδυναμεί με στήσιμο μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Αλλά αποκορύφωμα όλης αυτής της χρεοκρατικής αθλιότητας αποτελεί το επικείμενο τσουνάμι των πλειστηριασμών. Που μάλιστα μελετάται να γίνουν και ηλεκτρονικοί. Προκειμένου ν’ αποφεύγονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στις ομάδες αποτροπής και τους «νομιμόφρονες» συμβολαιογράφους. Οι οποίοι συμβολαιογράφοι εμποδίζονται, όπως λένε, να εφαρμόσουν τους «κανόνες δικαίου». Αλλά ποιού δικαίου; Αυτουνού που πέρα από κάθε λογική και συνείδηση ζητά να πάρει το σπιτάκι ή την οποιαδήποτε επιχείρηση επιβίωσης του βιοπαλαιστή, για να ικανοποιήσει τις ληστρικές απαιτήσεις των τραπεζιτών; Και είναι εξόχως λυπηρό να λέγεται από ανθρώπους, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν τη δικαιοσύνη, ότι η παράλογη και αμοραλιστική αυτή συμπεριφορά συνιστά εφαρμογή «κανόνων δικαίου». Αν και θα μπορούσαν να μεταθέσουν την ευθύνη για την υπερβάλλουσα αυτή ωμότητά στους περισσότερο αρμόδιους εθνοπατέρες, που ψηφίζουν τους σχετικούς νόμους. Για να μας θυμίζουν έτσι τους ναζί εγκληματίες, οι οποίοι στη δίκη της Νυρεμβέργης επικαλούνταν για τα κακουργήματά τους τη ναζιστική νομιμότητα και τις εντολές που έπαιρναν απ’ το 3ο, όπως οι τωρινοί απ’ το ομότροπό του 4ο ράιχ.
Κι ύστερα μας μιλούν για «κόκκινα δάνεια» και «κόκκινες γραμμές» και την ανύπαρκτη δικαιοσύνη τους. Όταν οι νόμοι, που θεσπίζουν καθ’ υπαγόρευση των τοκογλύφων θυμίζουν τους αρχιερείς, που, όταν ο Πιλάτος επέμενε στην αθωότητα του Χριστού, εκείνοι αποκρίνονταν: «Εμείς νόμο έχουμε και κατά το νόμο ημών οφείλει αποθανείν» ( Ιωάννου ΙΘ,7)! Τη στιγμή μάλιστα που οι τοκογλυφικοί αυτοί νόμοι όχι δικαιοσύνη αλλά ούτε ίχνος ντροπής δεν προδίδουν. Παρά μόνο καταχθόνια σχέδια, δολοφονικά και ξεδιάντροπα, που θεσπίζονται με σκοπό να στήνονται ικριώματα και γκιλοτίνες για ομαδικές εκτελέσεις των αθώων ανθρώπων του λαού και των οικογενειών τους. Έτσι ώστε να μας θυμίζουν και πάλι τις μαζικές εκτελέσεις αθώων εκ μέρους των γερμανών ναζί. Που στην περίπτωση των νεοναζί δεν έχουν ούτε καν το «ελαφρυντικό» των κανιβαλικών αντιποίνων της κατοχικής βαρβαρότητας. Παρά μόνο αποκαλύπτουν πανηγυρικά τις πέρα από κάθε λογική και ηθική δεοντολογία τις μαύρες ψυχές των εμπνευστών τους.
Ηλίας Υφαντής
