Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης.
Έτσι λέει μια παροιμία. Όταν θεριέψει η φωτιά κι ανταριάσει ο τόπος ότι και να της ρίξεις θα καεί ή θα λιώσει ή στην καλύτερη περίπτωση θα μαυρίσει. Δεν την γλιτώνει με τίποτε. Το θέμα όμως είναι ότι αυτός που έβαλε τη φωτιά, κινδυνεύει να μαυρίσει και ο ίδιος αν δεν απομακρυνθεί όπως κάνουν όλοι οι σοβαροί εμπρηστές.
Αυτή την αυταπόδεικτη αλήθεια δεν την κατάλαβε η κυβέρνηση ώστε να κρυφτεί πίσω από τη δικαιοσύνη και να σφυρίζει αδιάφορα. Αλλά «θέλει η ζωηρούλα να κρυφτεί κι χαρά δεν την αφήνει». Με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να σπεύδει στον Άρειο πάγο και να ρωτάει: «γιατί αργείτε βρε παιδιά, τα λιοντάρια περιμένουν», όπου λιοντάρια τα ΜΜΕ που κατασπαράζουν όποιον περιλάβουν, και άντε να τρέχει μετά αυτός να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Βέβαια, το να αρνηθεί κάποιος ότι υπήρξε σκανδαλώδης η διαδικασία προμήθειας και χορήγησης των φαρμάκων σημαίνει ότι δεν ζει σ’ αυτό το σύμπαν. Όλοι ξέρουν πως κλείνουν οι δουλειές και όχι μόνο στο Ελλαδιστάν. Κι όλοι γνωρίζουν παραδείγματα βιβλιαρίων που τα «ξεχνούσαν» μερικοί σε φαρμακεία και μετά έκαναν υπεύθυνη δήλωση ότι τα έχασαν όταν διαπίστωναν ότι είχαν γεμίσει σε χρόνο ρεκόρ! Κι όλοι έχουν ακούσει για πηγάδια γεμάτα φάρμακα.
Από το σημείο όμως αυτό μέχρι το σημείο να ρίχνουμε λάσπη με τον ανεμιστήρα υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ήδη άρχισαν να επικρατούν δεύτερες σκέψεις αλλά άντε τώρα να πάρεις τα αρνί από το στόμα του λύκου. Όπως είχε σημειώσει εύστοχα ο Σοπενχάουερ «οι δημοσιογράφοι είναι σαν τα σκυλιά. Μόλις δουν κάτι να κινείται, γαβγίζουν». Πόσο μάλλον αν τον ρίξουν πάνω τους.
Η δικαιοσύνη λένε πρέπει να αποδίδεται όταν έχουν καταλαγιάσει τα πάθη αλλά με τους πολιτικούς που έχουμε, αυτό δεν θα συμβεί στον αιώνα τον άπαντα. Εκμεταλλεύονται το ότι είμαστε λαός με ακραία πολιτικά πάθη και φροντίζουν να ρίχνουν λάδι πάνω τους. Φυσικά δεν μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας στη φωτιά για κανένα. Αλλά τότε που πάει το τεκμήριο της αθωότητας;
Όλοι στις εκπομπές καλύπτουν τα νώτα τους λέγοντας στην αρχή ότι «εμείς δεν υιοθετούμε τις κατηγορίες αλλά εδώ έχουμε σατανικές συμπτώσεις» και πάει λέγοντας.
Όμως έχουμε μια απορία. Εκείνον τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον κ. Πικραμένο γιατί τον έβαλαν στο μάτι; Πότε πρόλαβε μέσα σε 25 ημέρες να δικτυωθεί και να αρχίσει να υπογράφει αβέρτα; Εις μάτην αποφάσισε κι αυτός και οι υπουργοί να μην πληρωθούν για όσα σε αυτές τις μέρες έκαναν για να μην πέσουν στα στόματα των λεόντων. Αλλά κάποια άσπονδη φίλη φρόντισε να στείλει πάνω στην αναμπουμπούλα κάποιον μάρτυρα στην εισαγγελέα διαφθοράς για να μάθει να μην ανακατεύεται σοβαρός άνθρωπος με τα λιοντάρια του τσίρκου.
Το τι τέξεται η επιούσα ουδείς γνωρίζει. Το ότι πρέπει κάτι να υπάρχει είναι σχεδόν βέβαιο, αλλά τι; Το μόνο σίγουρο ότι θα πάμε στις επόμενες εκλογές μαύροι κι άραχνοι από τον καπνό που μερικοί θα φροντίζουν να τον αναρριπίζουν ξεχνώντας μακεδονικό, μνημόνια, περικοπές και φόρους. Με τέτοια ασήμαντα θα ασχολούμαστε τώρα; Δώστε μας σκάνδαλα και πάρτε την ψυχή μας. Για την ψήφο βέβαια επιφυλασσόμαστε καθότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!
Κώστας Δαλακιουρίδης.
