Πολύ σημαντική είναι η διοργάνωση φέτος του Μαραθώνιου « Το Πέρασμα του Αποστόλου Παύλου» με μεγάλη συμμετοχή δρομέων από το νομό μας, τη λοιπή Ελλάδα και από χώρες της Ευρώπης, όπως το ανακοίνωσαν οι διοργανωτές, με αφετηρία το εξωκλήσι του Αποστόλου Παύλου στη Μεθώνη και τερματισμό την Πύδνα.
Την Πύδνα που ιστορικά ήταν το σπουδαιότερο λιμάνι των Βαλκανίων, πύλη του εμπορίου της Ανατολικής Ευρώπης με την Ασία και την Αφρική, μόνιμα διεκδικούμενη από τον Φίλιππο, όπως και η Μεθώνη, μα τελικά ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ όχι μόνο για την Πιερία, την Μακεδονία, την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη.
Δυστυχώς το όνομα της σηματοδότησε το τέλος της Μακεδονικής κυριαρχίας με την ήττα του βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα από τις λεγεώνες του ύπατου της Ρώμης Αιμίλιου Παύλου στις 22 Ιουνίου του 168 π.Χ. δηλαδή 2172 χρόνια από τότε μέχρι την ημέρα του Μαραθώνιου « Το Πέρασμα του Αποστόλου Παύλου».
Από τότε ο Όλυμπος, η Μακεδονία, η Ελλάδα υποτάχθηκε για 500 χρόνια στη Ρώμη, που είχε νικήσει ουσιαστικά μόνο στρατιωτικά, ενώ πολιτιστικά νίκησε τους κατακτητές, όπως γράφει ο Βιργίλιος.
Για να βαθμολογήσουμε τον πολιτισμό τους είναι αρκετό αυτό που γράφει ο Πλούταρχος στο βίο του Μέτελλου : «Οι Ρωμαίοι έστηναν τρόπαια νίκης με τις νεκροκεφαλές των ηττημένων, και πρώτη φορά είδαν αγάλματα και ανδριάντες να μεταφέρει ο Μέτελλος από τις Συρακούσες το 220 π.Χ.!!
Θα πρέπει να τονισθεί ότι η μάχη της Πύδνας ήταν η πιο πολύνεκρη για τους Μακεδόνες, αφού αυτή την αποφράδα μέρα σκοτώθηκαν 20.000 Μακεδόνες.
Θα ήταν ανέλπιστη τιμή στη μνήμη όλων αυτών των νεκρών ( που σίγουρα έχουν ταφεί στις Τούμπες του Μακρυγιάλου, της Νέας Εφέσου κ.λ.π.) να χαρίσουν τις πρωτιές και την συμμετοχή τους στον αγώνα, έτσι για ανάμνηση της καταδίωξης και σφαγής των Μακεδόνων, αφού δεν στάθηκε δυνατόν να στηθεί από την Πολιτεία κάτι σπουδαίο και επιβλητικό.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για τους Δημάρχους Κατερίνης Γιάννη Ντούμο και το Δήμαρχο Πύδνας – Κολινδρού Χρήστο Κομπατσιάρη.
Ένας μεγαλοπρεπής τύμβος στην Πιερία θα έχει συμβολικά τα ίδια στοιχεία με την Σφίγγα της Αιγύπτου, όπου κάθε έτος συνέρρεε πλήθος ανθρώπων από παντού, θρηνώντας γοερά τους νεκρούς της βύθισης της Ατλαντίδας.
Γ. Ρ.
