Σφήνες του Αφεντούλη
Έλα μου, ντε! Ο τίτλος, κρίσιμος για το μέλλον των λαών όπου γης, αναγνώστες μου, αποκτά χαρακτηριστικά «γόρδιου δεσμού» σε ότι αφορά την ευημερία ημών των νεόπτωχων, που πάει να πει ότι οι όποιες απαντήσεις προϋποθέτουν ενδελεχή έρευνα κι όσο για το έγκαιρο αυτών, τις δημοσιονομικές πειθαρχίες μέσα(!);
Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε ότι το ερώτημα κατατρύχει τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, από το Σάββατο, 26 του Νοέμβρη, όταν και μετέστη εις τας αιωνίους μονάς, πλήρης ετών, ο «κομαντάντε» τής κουβανέζικης επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, τεράστια προσωπικότητα, αν κρίνουμε εκ του γεγονότος ότι κράτησε όρθια επί σειρά δεκαετιών την κομμουνιστική χώρα του λίγα μίλια έναντι της καπιταλιστικής υπερδύναμης, αιωνία αυτού η μνήμη.
Όμως, η ζέουσα επικαιρότητα, ήτοι φόροι συν περικοπές ίσον μιζέρια το όλον, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν επέτρεψε να απαντήσουμε το ερώτημα νωρίτερα, από «σφηνών».
Στην οποία αν προσθέσουμε και τη χρονοβόρα επεξεργασία αυτού, το είπαμε, η αργοπορία των τριών εβδομάδων κρίνεται δικαιολογημένη, οπότε αφήνουμε τις εξηγήσεις για να περάσουμε στις εισηγήσεις, διαμηνύοντες:
Προσοχή! Το πένθος στην Κούβα αποκάλυψε «λακκούβα»…
Ναι, για(!), κι ο πάντα βιαστικός, «αιώνιος έφηβος» γαρ, μικροσυνταξιούχος «Μήτσος», να μη δράττεται της ευκαιρίας να διαμαρτυρηθεί, αναφωνώντας: «Πόσων συνομηλίκων ηγετών, ως ο αείμνηστος, πρέπει να φάμε το στάρι για να βγουν τα εκλογικά αποτελέσματα της 4ης Δεκεμβρίου σε Ιταλία και Αυστρία από το συρτάρι;».
Διότι, «ως την τελική νίκη», που θα ‘λεγε κι ο «κομαντάντε», αν επρόκειτο να ζητήσει ρύθμιση δυσθεώρητου χρέους, όπως το δικό μας, από τον εκπρόσωπο της γερμανικής οικονομικής ελίτ, δόκτορα, «οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν υπεράνω των δυνατοτήτων τους», Σόιμπλε, βοήθειά μας(!), μεσολαβούν κάμποσες ακόμα εθνικές κάλπες ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια.
Έτσι, μπορούμε να τοποθετηθούμε επί της ένεκεν μεταφοράς πλούτου από τους πολλούς στους λίγους οργισμένης ψήφου των πιο αδύναμων σε εύθετο χρόνο, που θα ‘χει φανεί καλύτερα, όσο να πείτε, και η προαναφερθείσα «λακκούβα» της απουσίας φωτισμένων ηγετών, ικανών να περιορίσουν την απληστία ισχυρών ολιγαρχιών με την υπογραφή ενός νέου «κοινωνικού συμβολαίου», συμφωνείτε αναγνώστες μου;
«Μην υπερβαίνετε τα εσκαμμένα για μένα, ανακαλώ και στην Κούβα θα πενθώ!» δήλωσε ο μεταμελημένος αντιρρησίας, αντιγράφοντας τον Μποστ, στο σημείο αυτό, κι ως εκ τούτου ιδού σύζυγος να εκθειάζει:
Το άστρο του Κάστρο.
«Μήτσε» μου, τα κανάλια λεν ότι εις την Αβάνα
«η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί τη μάνα»,
πλήθος λαού συνέρρευσε, τον «κομαντάντε» κλαίει,
θα βλέπουν άραγε οι ταγοί να βρούνε τι τους φταίει
που ουκ ολίγοι εκλογείς έχουν γυρίσει πλάτες
νιώθοντας πως τους θεωρούν για σίγουρους πελάτες(;),
διερωτήθηκε, λοιπόν, η κυρία «Μήτσαινα», με τον «έφηβο» να απαντά:
Επ’ ευκαιρία του Φιντέλ η διεθνής κοινότητα,
τηλεγραφήματα έστειλε για την προσωπικότητα
που έφυγε, φτωχαίνοντας τη λυπημένη Κούβα,
μαζί και την υφήλιο, βλέπουσα τη «λακκούβα»,
καθόσον τέτοιο ανάστημα πόσοι ηγέτες έχουν
ν’ αντισταθούν στις αγορές που τον κοσμάκη τρέχουν;
Ναι, για(!), κι αν δεν τους βρούμε στα κοντά όσοι αλλού ψηφίσαμε,
όλοι μαζί θα άδουμε το «ζήτω που καήκαμε»,
ή μήπως όχι, αναγνώστες μου;
Ή μήπως όχι, αιωνία η μνήμη του «κομαντάντε», επαναλαμβάνουμε, αμήν.
