Σφήνες του Αφεντούλη
Δύο δίκες του καλοκαιριού θα απασχολήσουν τη σημερινή αφήγηση του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε, αναγνώστες μου, πριν αρχίσετε τις συνήθεις μεταξύ σας ερωτήσεις – επί ποιων κεφαλών έπεσε πέλεκυς κ.λπ. κ.λπ. – αλλά σκεπτικά των αποφάσεων ή λοιπά δικονομικά μην περιμένετε.
Διότι, η πένα μας αρκούμενη στον πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό, ουδέποτε ζήλωσε την εξειδίκευση νομικής γραφίδας για να γνωρίζει τη σχετική ορολογία, οπότε τι θέλετε, δηλαδή;
Πάνω στη φιλοτιμία τής κατά το δυνατόν εγκυρότερης ενημέρωσης να μεταδώσουμε καμιά ανακρίβεια και να κρατήσουμε για πάρτη μας τον τίτλο, εισερχόμενοι από πόρτα κελιού στα μεγάλα σαλόνια, τι γράφω ο άνθρωπος;
Δεν νομίζω(!), θεώρηση που επιτάσσει, αντί να καταπιαστούμε με το ύψος και των χαρακτήρα, ανασταλτικός ή όχι, των όποιων ποινών, να σταματήσουμε στο γεγονός ότι η Θέμιδα έκρινε επίμεμπτες τόσο κάποιες εκσυγχρονιστικές ενέργειες του υπουργού των κυβερνήσεων Σημίτη, Τάσου Μαντέλη, όσο και την αμέλεια του επί σοσιαλιστικής διακυβερνήσεως Γιώργου διευθύνοντος την Ελληνική Στατιστική Αρχή, Ανδρέα Γεωργίου, να γνωστοποιήσει το υπέρογκο έλλειμμα του 2009 στην Ε.Ε. χωρίς να ενημερώσει τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αν δεν απατόμαστε, φερόμενος να αναμένει ετυμηγορίες και για άλλες κατηγορίες γαρ.
Από τις οποίες αν απομονώσουμε τα πρόσωπα και εστιάσουμε στα παραπτώματα αναφύεται η εύλογη απορία:
Ειδήμονες περίοπτοι πώς καταντούν επίορκοι;
«Παρότι επιλύω αινίγματα για πολύ ψαγμένους, ως γνωστόν, λόγω επιτιμητικής υφής του θέματος – δικάστε τους, δικάστε τους, όλους καταδικάστε τους να φέρουν τα κλεμμένα, μετά καλέστε εμένα, να κάνω δίκαιη μοιρασιά, τονώνοντας τα γηρατειά – μισό να παραφράσω κατιτίς από Γιάννη Πάριο κι ας με πείτε αρχάριο!» πετάχτηκε σε απάντηση τού ερωτήματος ο ευρυμαθής χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», αναγνώστες μου.
Που αντί να διαμαρτυρηθούμε για τη διακοπή, ως ήτο πρέπον, επιτρέψαμε να συνεχίσει, άδων:
Ταγός από μικρό παιδί / στα μεγαλεία είχε ροπή, / δέντρο που ευημερούσε, / να τραφεί, πετροβολούσε.
Και για να ανεβεί ψηλά, / χατίρια έκανε πολλά, / λόγια σοφά μην πάει στραβά / πετροβόλαγε κι αυτά.
Μα όσες πέτρες έριξε, / πάνω του όλες πέφτουν, / μετράει τα χτυπήματα / που τελειωμό δεν έχουν,
μήπως ανακαλύψουμε ποιες ανθρώπινες αδυναμίες παρασύρουν υψηλά ισταμένους, κι όχι όλοι βέβαια, να αφήσουν την υστεροφημία τους σε Κολέγια των Βρυξελλών, αναφωνούντα: «Πυλώνας του ευρώ είναι η ανεξαρτησία των Αρχών», όταν «ακρογωνιαίο λίθο της Δημοκρατίας αποτελεί η ανεξαρτησία της Θέμιδας» που τόνισαν και οι Ενώσεις Δικαστικών Λειτουργών.
Επισήμανση ικανή να παρωθήσει την πένα μας για χωρίς φόβο και πάθος διερεύνηση του «μαύρου» πολιτικού χρήματος, με τον ευρυμαθή να απαγγέλλει στα χνάρια του Μποστ:
Όταν τρώνε δεν μιλάνε…
Εις τη θέα νομισμάτων, τσίλικα, κολλαριστά,
κάνει όρεξη ο άλλος και για τα «μαυριδερά».
«Φάγετε, μην ομιλείτε, η λιγούρα προηγείται»,
συνιστά το περιβάλλον – κολακείες προς μεγάλον!-,
κι άμα ανοίξει η όρεξη, μη έχοντες θρηνήστε,
λυπητερές σας έρχονται τις «μίζες» να ξοφλήστε.
Μόνον εάν προσκομιστούν στους δικαστές στοιχεία,
πανούργων κατεργάρηδων να ψάξουν τα βιβλία,
ενόχους όσους κρίνουνε μέσα θα τους μαντρώσουν
πριν οι Βρυξέλλες των αρχών αθώους χαρατσώσουν,
και οι διαρκώς καθάρσεις υποσχόμενοι πολιτικοί μας ελπίζουμε να έλαβαν το μήνυμα διευκόλυνσης του έργου υπηρεσιών επιφορτισμένων με την αναζήτηση των εν λόγω ντοκουμέντων, όβερ!…
-Ω-
