Του Γιάννη Κορομήλη
Μια νεαρά κυρία 18 περίπου ετών, έγγαμη και κυοφορούσα, από το μεγάλο της ενδιαφέρον για το παιδί που σε πέντε περίπου μήνες θα έφερνε στον κόσμο επισκέπτεται τον σοφό της περιοχής της – βρισκόμαστε στην Κίνα, μερικές χιλιάδες χρόνια π. Χ, και τον ρωτάει:
- Είμαι στον τέταρτο μήνα της κύησης. Τι πρέπει να κάνω ώστε το παιδί που θα φέρω στον κόσμο να γίνει ένας καλός και έντιμος άνθρωπος, χρήσιμος στην οικογένεια του και στον τόπο μας;
- Δυστυχώς παιδί μου, απαντάει ο σοφός, δεν μπορώ να σου πώ τίποτα. Είναι αργά, πολύ αργά!
- Μα γέροντα- απαντάει ξαφνιασμένη η μέλλουσα μητέρα- το παιδί είναι έμβρυο ούτε κάν τεσσάρων μηνών και είναι, μου λέτε αργά! Πότε θα έπρεπε να έρθω σε σάς; Πριν καν μείνω έγκυος; Και ο σοφός:
- Όχι παιδί μου. Και τότε θα ήταν πολύ αργά. Έπρεπε να έρθει… η μάνα σου όταν εσύ ήσουν έμβρυο τεσσάρων μηνών! Ώστε να εκπαιδευτείς σωστά εσύ για να γίνει ένας καλός άνθρωπος και να μάθεις όσα πρέπει ώστε να μεγαλώσεις σωστά το δικό σου παιδί για να γίνει ένας καλός , έντιμος και χρήσιμος άνθρωπος. Για το παιδί σου δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για τα εγγόνια σου πρέπει να αρχίσουμε από τώρα…
Εμείς οι Έλληνες βρισκόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Όχι μόνον οικονομικά αλλά και ηθικά και πολιτισμικά κ.α. Ο Ομπάμα, νεοεκλεγείς πρόεδρος ων ΗΠΑ, μόλις ξέσπασε η οικονομική κρίση στη χώρα του, το 2008. Η πρώτη του «κίνηση» ήταν να διαθέσει ποσό 700 δις δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της Εκπαίδευσης!. Πίστευε κι αυτός αυτό που συμβούλευαν τότε οι ειδικοί, οι επαΐοντες. Ότι δηλ. όταν ένα κράτος αντιμετωπίζει οικονομικά ή άλλα προβλήματα (όπως κι εμείς καλή ώρα) το πρώτο μέλημα του είναι η βελτίωση της παρεχόμενης στα παιδιά του Εκπαίδευσης. Όλων των βαθμίδων.
Κι αυτό σημαίνει βελτίωση των διδασκομένων μαθημάτων: σωστή επιλογή, ανάλογα την εποχή αλλά και τις διαχρονικές αξίες, που έπρεπε να .. τα βλαστάρια του κράτους. Σωστά αναλυτικά προγράμματα και προπαντός τους καλύτερους, ει δυνατόν, εκπαιδευτικούς- παιδαγωγούς.
Δεν ξέρω πώς κατανεμήθηκαν και που διατέθηκαν αυτοί οι τεράστιοι οικονομικοί πόροι στις ΗΠΑ. Ξέρουμε όλοι πάντως ότι οι ΗΠΑ ξεπέρασαν σύντομα την κρίση. Εμείς βασανιζόμαστε και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά, για πόσα ακόμα χρόνια (δεκαετίες μήπως;) θα συνεχιστεί το μαρτύριο για την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Πάντως δεν μπορούμε, δεν μπορεί κανείς (άσχετο αν κάποιο άρρωστοι με την εξουσία) έντιμος άνθρωπος να ισχυρίζεται ότι θα βγούμε σύντομα από την κρίση και υα επανέλθουμε στην κανονικότητα όταν:
- Η παρεχόμενη εκπαίδευση στους νέους μας όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά αντιθέτως υποβαθμίζεται συνεχώς. Στο βωμό- τα δυο τελευταία χρόνια κυρίως- της ιδεοληψίας περί ς ισότητας (προς τα κάτω) των μαθητών. Όταν η αριστεία θεωρείται… αμάρτημα και υπονομεύεται. Όταν το θεσμικό πλαίσιο της εκπαίδευσης ξηλώνεται και αντικαθίσταται αργά αλλά σταθερά με άλλο χειρότερο, ανελεύθερο (στο όνομα της … ελευθερίας!), αποπνικτικό. Και το ξήλωμα θα συνεχίζεται μέχρις εσχάτων, όσο η σημερινή κυβέρνηση θα ασκεί εξουσία. Έτσι όμως δεν «θυσιάζονται» μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα εγγόνια μας.
Αλλά, αν και μόνη της η λαθεμένη και υποβαθμισμένη εκπαίδευση αρκεί ώστε να συνεχίζεται επ΄άπειρον η σημερινή εξαθλίωση, η χώρα μας έχει, να επιδείξει κι άλλα, αντιδημοκρατικά στην ουσία, «κατορθώματα». Στους θεσμούς για παράδειγμα. Που κατά τους ειδικούς επιστήμονες είναι « εκ των ων ουκ άνευ» για να ορθοποδήσει μια χώρα. Κι εκεί, όπως και στην εκπαίδευση, βασιλεύουν η κατάπτωση και η παρακμή.
Συνεχίζεται
