Αν θυμάμαι καλά εδώ και 25 χρόνια περίπου ξεκίνησε το, μοναδικό στον κόσμο, φαινόμενο της κατάληψης των Λυκείων από τους μαθητές για διάφορους κάθε φορά λόγους.
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Μάλιστα τις προηγούμενες δεκαετίες σχεδόν κάθε Νοέμβριο είχαμε 1 εβδομάδα κατάληψης του Λυκείου. Τα τελευταία χρόνια ξεχάσαμε τις καταλήψεις μέχρι που εμφανίστηκαν πάλι μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
- Είναι σίγουρο ότι δεν γίνονται οι καταλήψεις των Λυκείων αυθόρμητα από τους μαθητές. Καθοδηγούνται από κάποιους (κυρίως από την Αθήνα)που ούτε τους γνωρίζουν οι μαθητές ούτε γνωρίζουν τους σκοπούς που έχουν. Μου έλεγε ένας άξιος Διευθυντής ΕΠΑΛ «υπήρχαν φήμες ότι θα κάνουν κατάληψη και πήγα στο σχολείο στις 6 το πρωί. Είδα μερικούς μαθητές μου μαζί με κάποιους άγνωστους ενήλικες να προετοιμάζουν κατάληψη. Μόλις με είδαν οι ενήλικες εξαφανίστηκαν». Βέβαια πάντα προβάλλεται στους μαθητές κάτι καλό σαν σκοπός. Διαμαρτυρία για τα Τέμπη, τράπεζα θεμάτων , Πανελλαδικές εξετάσεις … Μα μήπως και στον Εμφύλιο Πόλεμο 1946-49 δεν διατυμπάνιζαν ότι αγωνίζονται για την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Ισότητα, ενώ στην πραγματικότητα επιδίωκαν η Ελλάδα να μην ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας όπως είχε συμφωνηθεί στην Γιάλτα, αλλά να ανήκει στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ ;
- Οι καταλήψεις δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των μαθητών. Κάποιες φορές παίρνει την απόφαση το 15μελές του Λυκείου. Φυσικά πριν δεκαετίες οι Κυβερνήσεις έβαζαν τον συνδικαλισμό στα Λύκεια για να δώσουν μαθήματα Δημοκρατίας στους μαθητές (αυτό το παραμύθι μας πουλούσαν). Πολύ σπάνιο είναι να καθίσουν οι μαθητές και να ψηφίσουν αν επιθυμούν κατάληψη ή όχι. Και να γίνει αυτή η ψηφοφορία θα γίνει αφού έχουν προηγηθεί κάποιες μέρες κατάληψης του Λυκείου. Το συνηθισμένο είναι ότι ούτε το 10% των μαθητών του Λυκείου πραγματοποιούν την κατάληψη. Και το περίεργο είναι ότι οι πιο αδιάφοροι μαθητές του Λυκείου που πάντα αργούν στο μάθημα και συχνά κοιμούνται την ώρα του μαθήματος είναι πρωτεργάτες της κατάληψης. Τρέχουν, φωνάζουν, ξυπνάνε την νύχτα, βγάζουν μια δραστηριότητα που δεν την φαντάζεσαι.
- Δεν θα γινόντουσαν καταλήψεις των Λυκείων αν δεν υπήρχαν τα Φροντιστήρια (είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο και σ’ αυτό). Γι αυτό σχεδόν πάντα οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου πραγματοποιούν τις καταλήψεις. Οι καημένοι οι μαθητές έχουν τρελαθεί με το τρέξιμο να προλάβουν τις απαιτήσεις του Λυκείου και του Φροντιστηρίου, οπότε η κατάληψη είναι ένας καλός τρόπος να σταματήσει για λίγο το ένα από τα δύο. Και οι γονείς των μαθητών είναι ήσυχοι κι ας μην δουλεύει το Λύκειο, γιατί βλέπουν ότι τα παιδιά τους από το μεσημέρι και μετά πηγαίνουν Σχολείο, έστω στο Φροντιστήριο. Φαντάζεστε ότι θα ανεχόντουσαν οι γονείς κατάληψη του Λυκείου, αν τα παιδιά τους όλη μέρα δεν πήγαιναν σε κανένα Σχολείο ;
- Η κατάληψη είναι κάτι διαφορετικό από την καθημερινότητα. Νομίζετε ότι οι μαθητές πετάνε από την χαρά τους που κάθε μέρα πρέπει να αφομοιώνουν καινούργιες γνώσεις ; «Της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί οι δε καρποί γλυκείς», φώναζαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Θα γλυκαθούν οι μαθητές από τους καρπούς της παιδείας (αν την αποκτήσουν) μετά από πολλά χρόνια, όταν θα έχουν ωριμάσει. Οπότε η κατάληψη του Λυκείου είναι μια ευκαιρία για κάτι διαφορετικό. Εξ άλλου μπορεί να θεωρηθούν και ήρωες. Γιατί και πριν από 50 χρόνια που ήμασταν εμείς μαθητές, αν μας το επέτρεπε η κοινωνία, δεν θα κάμναμε κατάληψη των Λυκείων ;
- Νομίζει το Υπουργείο Παιδείας ότι θα αποτρέψει τους μαθητές να κάνουν κατάληψη των Λυκείων επειδή θα τους υποχρεώσει να κάνουν τηλεκπαίδευση και θα μπαίνουν απουσίες αν δεν κάμνουν. Και έχουν πρόβλημα οι μαθητές ; Αφού από το κινητό τους μπαίνουν στο τηλεμάθημα και από τον χώρο της κατάληψης και από την καφετέρια και περπατώντας στον δρόμο και από οπουδήποτε. Πότε θα καταλάβει το Υπουργείο Παιδείας ότι η τηλεκπαίδευση είναι πολύ καλή μόνο για ΩΡΙΜΟΥΣ ανθρώπους. Εδώ στην αίθουσα που τους έχουμε μπροστά μας δυσκολευόμαστε να τους κουμαντάρουμε και να κάνουμε ποιοτικό μάθημα, που να βρίσκονται μακριά και μόνο να τους ακούμε(αν τους ακούμε).
Ευτυχώς που μετά από λίγες μέρες βαριούνται οι μαθητές και λύνουν την κατάληψη των Λυκείων. Οι ταλαίπωροι Έλληνες πολίτες, που τους γδέρνουν συνέχεια οι Κυβερνήσεις με τους υπερβολικούς φόρους, δεν είναι σίγουροι ούτε αν θα είναι το Λύκειο κάθε μέρα ανοιχτό για τα παιδιά τους. Βέβαια τα Λύκεια που στέλνουν τα παιδιά τους αυτοί που ψηφίζουμε για να μας κυβερνάνε, δεν κλείνουν ποτέ από καταλήψεις.
* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Άρθρα - Απόψεις» του Ολύμπιου Βήματος δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Ολύμπιου Βήματος.
