«Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου κάθε επιτυχία στη νέα επαγγελματική σου πορεία…».
«Μέσα από την καρδιά μου να ζήσετε, να ευτυχήσετε…».
«Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για τις υπηρεσίες που προσέφεραν στο πρόβλημα υγείας μου…».
«Θερμές ευχές μέσα από την καρδιά μου για χρόνια πολλά, καλά, ευτυχισμένα…».
Είναι ευχές που δίνονται στην καθημερινότητα μας. Τέτοιες που ξεχωρίζουν από τις εικόνες εκείνες που κάνουν μαύρη και μίζερη την ζωή μας.
Ότι απορρέει με ειλικρίνεια κι αγάπη μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, χωρίς εγωισμό, χωρίς έπαρση, δίχως καχυποψία και μίσος, ίσως πλάθει έναν παραμυθένιο κόσμο που αναζητούμε για να επιβιώσουμε αξιοπρεπώς.
Πόσο γαλήνια ψυχή μπορεί να διαθέτει ο σύγχρονος άνθρωπος των μυρίων προβλημάτων για να βγάζει από τα εσώψυχα του μια γλυκιά κι αληθινή κουβέντα για τον συνάνθρωπο του; Μέσα στον καταιγισμό των παρανοϊκών συμβάντων, ημερησίως, διασώζονται, και ευτυχώς, αισθήματα αντίθετα με την ψυχρότητα, την αδιαφορία, την απάθεια.
Αν δεν νικήσουμε ότι σάπιο και διεστραμμένο κατατρώγει την ψυχή μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγάλουμε από την καρδιά μια καλή κουβέντα για τον φίλο, τον συνεργάτη, τον γείτονα. Χρειάζεται μεγάλη πάλη με τον άρρωστο εαυτό μας, ταπείνωση, αυτογνωσία, αυτοκριτική, υποχώρηση του εγώ που προκαλεί καταστροφή σε κάθε δημιούργημα.
Μέσα από την καρδιά μας ας δώσουμε σημάδια ελπίδας για το μέλλον. Ας σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί από την λαίλαπα των πολέμων, των εγκληματικών ενεργειών, των ανισοτήτων, των ασθενειών, των ακατανόητων λόγων και πράξεων.
Μέσα από την καρδιά μου παρακαλώ για τις νέες και τους νέες μας να έχουν την παιδεία που τους αξίζει. Να διαβάζουν Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσο, Παπαδιαμάντη, Καζαντζάκη. Να ακούνε Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μπιθικώτση κι άλλους σπουδαίους και μεγάλους καλλιτέχνες. Να τους δοθούν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να προοδεύσουν, να ανατρέψουν τα λάθος κείμενα και να προσφέρουν στην κοινωνία.
Μέσα από την καρδιά μου στέλνω μια ευχή για πνευματική και σωματική υγεία όλων όσων προσπαθούν να σταθούν όρθιοι στις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής μας.
Ένα κείμενο σαν αυτό φαντάζει συνάμα φτωχό και ρομαντικό, ασήμαντο και ουτοπικό, ιδανικό αλλά μη πραγματοποιήσιμο. Ποιος θα το διαβάσει; Ποιος θα συγκινηθεί μπροστά στο βομβαρδισμό τόσο «όμορφων» χρωμάτων και ερεθιστικών σκηνών που προβάλει η επικαιρότητα;
Ποιος ξέρει… Μπορεί κάποιοι, έστω ελάχιστοι, να ευαισθητοποιηθούν κι άλλοι τόσοι να σωθούν. Η ελπίδα παραμένει πάντα ζωντανή.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
