Αντί η εσωτερική κατάσταση να παρουσιάζει σύμπνοια και συμπόρευση κατά τη φάση αυτή που η Ελλάδα έδινε τη μάχη για τη δικαίωση αιτημάτων και πόθων χρόνων, το εσωτερικό μέτωπο δεν ήταν ρόδινο. Οι Διώξεις αντιφρονούντων, αντιπαλότητα Βενιζελικών και Βασιλικών, αύξηση των πολιτικών παθών, εκτοπίσεις, φυλακίσεις, ήταν στην ημερήσια διάταξη βοηθούντος και του ισχύοντος τότε υπό τις κρίσιμες περιστάσεις στρατιωτικού νόμου.
Του Κων/νου Τζέκη
Δολοφονική απόπειρα κατά του Βενιζέλου- Οχλοκρατία στην Αθήνα
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ο Βενιζέλος ετοιμάζονταν να επιστρέψει σιδηροδρομικώς στην Αθήνα και ενώ βρίσκονταν στο σταθμό της Λυών, δύο απότακτοι Αξιωματικοί ο υποπλοίαρχος Απ. Τσερέπης και ο υπολοχαγός του μηχανικού Γεώργ. Κυριάκης αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν. Μολονότι πυροβόλησαν επανειλημμένα εναντίον του, δεν πέτυχαν το σκοπό τους, παρά μόνο να τον τραυματίσουν ελαφρά.
Η δολοφονική απόπειρα που έγινε από Έλληνες Αξιωματικούς και μάλιστα ύστερα από την τεράστια επιτυχία που είχε καταγάγει η Ελληνική διπλωματία, αφού η Συνθήκη των Σεβρών ήταν η καλύτερη που είχε πετύχει η Ελλάδα από της απελευθερώσεώς της, ασχέτως αν δεν εφαρμόσθηκε, είχε τεράστιες συνέπειες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Στο εξωτερικό αναθάρρησαν οι Τούρκοι, οι Βούλγαροι και οι ευμενώς προς αυτούς διακείμενοι, με τον Ελληνικό διχασμό, γιατί μια τέτοια κατάσταση θα περιόριζε σημαντικά τους Έλληνες να επιτύχουν τους στόχους τους.
Στο εσωτερικό τα πράγματα εξελίχθηκαν απείρως χειρότερα. Μόλις έγινε γνωστή η απόπειρα, πλήθος κόσμου διαδήλωνε με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα γραφεία των αντιβενιζελικών εφημερίδων, να λεηλατηθούν κατοικίες πολιτικών και άλλα έκτροπα, τα οποία έγιναν γνωστά ως Ιουλιανά, γιατί συνέβησαν την 31 Ιουλίου ( παλαιό ημερολόγιο). Την ίδια ημέρα κατέβαινε την οδό Κηφισίας ο Ίων Δραγούμης, όταν τον σταμάτησαν στρατιώτες του « Τάγματος Ασφαλείας» και τον εκτέλεσαν.
Το παρασκήνιο της εκτέλεσης είναι σκοτεινό ακόμη και τώρα, όμως ευθύνεται η Κυβέρνηση δια του Υπουργού των Εσωτερικών Εμ. Ρέπουλη ο οποίος δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση.
Ο Βενιζέλος στην Αθήνα σε πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής ονομάσθηκε « άξιος της Ελλάδος ευεργέτης και σωτήρας της πατρίδος» τέκνο της Ελλάδος. Ο Βενιζέλος κατέθεσε στη Βουλή νομοσχέδιο για την κύρωση της Συνθήκης των Σεβρών και υποσχέθηκε ότι θα ήρε το στρατιωτικό νόμο και θα διέλυε τη Βουλή, προκηρύσσοντας εκλογές. Πράγματι την 25 Οκτωβρίου/17 Νοεμβρίου προκηρύχθηκαν εκλογές.
Θάνατος του Αλέξανδρου- Αντιβασιλεία Κουντουριώτου
Αμέσως άρχισε ο προεκλογικός αγώνας, αλλά νέο απροσδόκητο γεγονός δημιούργησε νέα κατάσταση. Ο Βασιλιάς Αλέξανδρος δέχθηκε δαγκωματιά από έναν πίθηκο στο κτήμα του Τατοΐου και ενώ το τραύμα ήταν επιπόλαιο και στην αρχή δεν προκάλεσε ανησυχίες, εξελίχθηκε επικίνδυνα. Μικροβιολογικές εξετάσεις διαπίστωσαν στρεπτόκοκκο. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών πέθανε την 12/25 Οκτωβρίου 1920.
Ο Βενιζέλος, αμέσως μετά, καίτοι η Βουλή είχε διαλυθεί, την συγκάλεσε (γι’ αυτό και αποκλήθηκε Βουλή των Λαζάρων ), για την εκλογή Αντιβασιλέα. Εκλέχθηκε ο Παύλος Κουντουριώτης, ενώ οι εκλογές αναβλήθηκαν για μια εβδομάδα.
Δυο μέρες πριν πεθάνει ο Αλέξανδρος , αφίχθηκε στην Κέρκυρα από την Ιταλία, ο Γούναρης, ο οποίος μίλησε σε συγκέντρωση, στραφείς κατά του Βενιζέλου. Ύστερα πήγε στην Πάτρα όπου εκφώνησε άλλο λόγο και έσπευσε στην Αθήνα να παραστεί στην κηδεία του Αλέξανδρου. Επειδή ο Βενιζέλος υποστήριζε τη διαδοχή του Αλέξανδρου δια του Παύλου, του μετέπειτα Βασιλιά, (ο οποίος όμως τότε αρνήθηκε την πρόταση), ο Γούναρης υποστήριζε την εκλογή Βασιλιά με δημοψήφισμα υποστηρίζοντας την επάνοδο του Κωνσταντίνου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
