Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες, ως μαθητές του Δημοτικού Ωδείου Κατερίνης και υπότροφοι του τότε Δήμου Κατερίνης, θέλησαν έτσι, να τιμήσουν τη μνήμη του Χρήστου Πολυζωίδη και της Κατερίνας Πολυζωίδη – Σούρβαλη, καθηγητών, εν ζωή, βιολιού και πιάνου, αντίστοιχα, στη Μουσική Ακαδημία του Γκρατς της Αυστρίας. Ταυτόχρονα, η συναυλία ήταν και μια αναγνώριση και ένδειξη σεβασμού στον πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή του Δ.Ω.Κ. και μαέστρο, Γιάννη Αδαμίδη για την πολιτιστική προσφορά του στην πόλη μας.
Το ζεύγος Πολυζωίδη, πολλές φορές, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα του φίλου τους κου Αδαμίδη, στήριξε τους σπουδαστές και τους καθηγητές του Δ.Ω.Κ., αναβαθμίζοντας το εκπαιδευτικό και καλλιτεχνικό έργο του, μέσα από σεμινάρια και συναυλίες που παρουσίαζαν επί σειρά ετών στην πόλη μας.
Η αίθουσα της ΕΚΑΒΗΣ, αποδείχτηκε μικρή για το μουσικόφιλο κοινό της Κατερίνης (κάποιοι αναγκάστηκαν να αποχωρίσουν από την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα). Η συγκινητική προσέλευση του κόσμου, η παρουσία του κου Αδαμίδη, και η εξαιρετική μουσική που κατέκλυσε τον χώρο, υπενθύμισαν την ιστορία του Δ.Ω.Κ. Απεδείχθη ότι, το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας για κλασική μουσική, το οποίο οδήγησε τον καιρό της Δημαρχίας του Σίμου Χαραλαμπίδη στην ίδρυση του Δ.Ω.Κ., εξακολουθεί να υπάρχει.
Από την άλλη, έφερε στην επιφάνεια και την αδιαφορία της δημοτικής αρχής τα τελευταία χρόνια για την πολιτισμική κληρονομιά της πόλης και την έλλειψη σεβασμού σ’ εκείνους που έβαλαν τα θεμέλια και την ανέδειξαν. Διότι, ο Δήμος και η Διοίκηση του Δ.Ω.Κ., αρνήθηκε να συνδράμει τους εμπνευστές της συναυλίας, ώστε τη διοργάνωση, τη στήριξη και προβολή της, την ανέλαβαν, ο Άρης Καπαγιαννίδης και φίλοι της κλασικής μουσικής.
Ας ελπίσουμε ότι, η επιτυχία της συναυλίας, θα αποτελέσει ένα καμπανάκι αφύπνισης για τον Δήμο και τη διοίκηση του Δ.Ω.Κ., ώστε στο μέλλον, να υπάρξει η απαιτούμενη στήριξή του ωδείου, το οποίο «έβγαλε» διακεκριμένους καλλιτέχνες – εντός και εκτός Ελλάδας – και έδωσε την ώθηση να δημιουργηθούν και άλλα ιδιωτικά ωδεία στην πόλη μας. Ακόμα κι αν θεωρηθεί ότι, η κλασική μουσική, υστερεί σε δημοφιλία από άλλα μουσικά είδη, ο ρόλος του Δήμου δεν είναι να περιορίζεται στις προτιμήσεις της πλειοψηφίας, αλλά να προάγει την πολιτιστική ποικιλομορφία. Η πολιτιστική ανάπτυξη, δεν μπορεί να είναι για λίγους, αλλά για όλους. Γι’ αυτό, απαιτείται στήριξη και ενθάρρυνση όλων των μορφών τέχνης.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Τομέας Πολιτισμού
