Η γέννηση του Χριστού σε φτωχικό στάβλο επειδή «δεν βρέθηκε ελεύθερο και διαθέσιμο δωμάτιο για την Μαρία και τον Ιωσήφ στο πανδοχείο», θυμίζει λίγο τον πολυεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων, που μεταμφιέστηκε σε άστεγο ταλαίπωρο ζητιάνο, και μπήκε σε ένα από αυτά, για να δει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί η επιχείρηση του.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
– Μυρίζει άσχημα, μουρμούρισε μια ταμίας.
Ένας άντρας στη σειρά είπε στον γιο του να μην κοιτάζει.
– Μην κοιτάζεις αυτόν τον αλήτη!
Ένας Προϊστάμενος, που κάποτε τού είχε δώσει προαγωγή, φώναξε:
– Καλέστε το σεκιούριτι να τον πετάξουν έξω! Δεν θέλουμε τέτοιους πελάτες εδώ μέσα!
Ετοιμαζόταν να φύγει, όταν κάποιος τον έπιασε από το χέρι. Ήταν μια νεαρή κοπέλα, μια νέα υπάλληλος, γύρω στα είκοσι.
– Αφήστε τον, είπε στον Προϊστάμενο. Δεν έχει κάνει τίποτα κακό! Ακόμα κι αν δεν αγοράσει τίποτα, παραμένει άνθρωπος!
Ο Προϊστάμενος αντέδρασε,
– Μην ανακατεύεσαι, Σοφία! Θα μπλέξεις!
– Ναι, θα μπλέξω, απάντησε αυτή. Γιατί εάν έτσι φερόμαστε στους ανθρώπους, ντρέπομαι που δουλεύω εδώ.
Ύστερα στράφηκε στον άστεγο ζητιάνο και τού χαμογέλασε απαλά.
– Ελάτε μαζί μου, κύριε. Θα σας φτιάξω μια ζεστή σούπα στο δωμάτιο του προσωπικού». Τον συνόδευσε, τον βοήθησε να καθίσει, τού έδωσε μια κουβέρτα να ζεσταθεί και έβαλε μπροστά του ένα αχνιστό μπολ σούπας. Σαν να ήταν ο πατέρας της.
– Γιατί το κάνεις αυτό; τη ρώτησε με βραχνή φωνή. Αυτή σήκωσε τους ώμους.
– Επειδή ο πατέρας μου με δίδαξε ότι η αξιοπρέπεια δεν έχει καμία σχέση με τα ρούχα ή τα χρήματα.
Την επόμενη μέρα επέστρεψε στο κατάστημα – αυτή τη φορά με κοστούμι συνοδευόμενος με όλο το πολυμελές επιτελείο του, λογιστές, διοικητές επιχειρήσεων, διευθυντές και επίδοξους κληρονόμους. Ο Προϊστάμενος όταν κατάλαβε ποιος ήταν ο χτεσινός ζητιάνος, χλώμιασε. Η ταμίας κοκάλωσε κι έμεινε με ανοιχτό το στόμα
Συγκέντρωσε όλο το προσωπικό.
– Χθες, είπε ήρεμα, μου φερθήκατε σαν να ήμουν λιγότερο από άνθρωπος. Όλοι, εκτός από ένα άτομο.
Απέλυσε τον Προϊστάμενο επί τόπου και ανακοίνωσε το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς της επιχείρησης. Στράφηκε δείχνοντας τη Σοφία:
– Αυτή μού θύμισε τι σημαίνει ανθρωπιά. Δεν βοήθησε απλώς έναν άστεγο. Έσωσε την ψυχή αυτής της επιχείρησης. Και γι’ αυτό από σήμερα θα είναι η Γενική Διευθύντρια και κληρονόμος μου!
Τα μάτια της Σοφίας γέμισαν δάκρυα.
– Μα… δεν σας γνωρίζω καν!
Χαμογέλασε.
– Δεν χρειάζεται. Εγώ γνωρίζω την καρδιά σου, και αυτό αρκεί.
Η ιστορία αυτή θυμίζει κάτι ακόμα, που έγραψε ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν. Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γίνωσιν τέκνα θεού εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού» (Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο 1:11-12).
Που σημαίνει ότι αυτό που είναι ο Χριστός δεν το πιστεύουν και δεν το δέχονται όλοι, αλλά μερικοί.
Ποιοί είναι πραγματικοί χριστιανοί και τέκνα θεού; Το γράφουν τα Ευαγγέλια. Το είπε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, που κήρυξε να μετανοήσουμε. Το είπε ο Χριστός με την παραβολή του ασώτου υιού που μετανόησε. Το εξήγησε στον Νικόδημο, ο οποίος ήταν θρησκευόμενος και νόμιζε ότι τα ξέρει όλα. Ότι όσα κάλαντα κι αν πούμε, όσο κι αν στολίσουμε τα σπίτια και την πόλη μας, όσα δώρα κι αν κάνουμε, δεν φτάνουν. Κι ότι μόνον εάν μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, ζητήσουμε συγχώρηση κι αποφασίσουμε να αναγεννηθούμε για να ζήσουμε όπως δίδαξε ο Χριστός, τότε θα σωθούμε. Τότε μόνο θα στρώσουμε την καρδιά μας για να γεννηθεί σ΄αυτήν ο Χριστός.
