Του Γιάννη Κορομήλη
Ίσως να φταίνε οι μέρες. Σαν προχθές βλέπετε 15 Μαρτίου, (Μάρτιαι ειδοί, κατά τους Ρωμαίους), δολοφονήθηκε αγρίως (με 23 μαχαιριές) ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ από άνδρες επιφανείς (Κάσκας, Κάσσιος, Βρούτος – «κι εσύ τέκνον Βρούτε»; – κ.α.) Λέγεται μάλιστα πως ο Βρούτος ήταν πιστός ακόλουθος και πιθανότατα πατέρας του. Τον μαχαίρωσε στη βουβωνική του χώρα.
Αυτό το άδοξο τέλος είχε ο μεγάλος Καίσαρ, ο ανώτατος άρχων, ο δια βίου δικτάτορας, ο θεϊκός πολεμιστής, ο αήττητος θεός. Που θαύμασε και αγάπησε μεγάλο τμήμα τον Ρωμαίων. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος αγνόησε όλους τους «οιωνούς», τα σημάδια, τις προειδοποιήσεις να αποφύγει εκείνη την ημέρα την προγραμματισμένη επίσκεψη του στη Σύγκλητο. Αν την απέφευγε δεν θα έπεφτε νεκρός εκεί κοντά στο άγαλμα του Πομπηίου, στο αίθριο της κουρίας, που λίγο αργότερα, θα κατέφθανε ο Αντώνιος). Και η ιστορία ίσως ακολουθούσε άλλο δρόμο…
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Καίσαρας ξεψύχησε κάτω από το άγαλμα του Πομπηίου, σαν να νομιμοποιούσε ο ίδιος τη συνομωσία και να έπαιρνε τελικά την (αιματηρή) εκδίκηση του από τον Καίσαρα.
Ίσως να φταίνε οι μέρες. Και συχνά προσπαθώ να φανταστώ το πολιτικό τέλος του Αλ. Τσίπρα και της Κυβέρνησης του. Συγκρίνονται – θα πείτε- δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, δύο τελείως διαφορετικών εποχών; Έχετε δίκιο. Δεν συγκρίνονται, γενικά μιλώντας, δυο ανόμοια πράγματα ή πρόσωπα. Και δεν επιχειρείται εδώ να συγκριθεί ο Αλ. Τσίπρας με τον… Καίσαρα. Αν είναι δυνατόν! Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος – ειρήσθω εν παρόδω- ο μέγας «συγκεντρωσιάρχης» του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν πρόπερσι ρωτήθηκε από κάποιον δημοσιογράφο αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο δεύτερος, ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου, απάντησε: «Καμιά σχέση. Είναι σαν να μου λες ότι μια μπανάνα κι ένα τρόλεϊ είναι ίδια μόνο και μόνο γιατί είναι κα τα δύο… κίτρινα!»
Τσίπρας και Καίσαρας δεν έχουν τίποτα κοινό. Το μόνο που ίσως να αποδειχθεί περίπου κοινό είναι το τέλος τους. Ο δεύτερος ( ο Καίσαρ) δολοφονήθηκε. Και μάλιστα θα το απέφευγε αν έδινε σημασία στους «οιωνούς», αν άκουγε τις προειδοποιήσεις. Από ποιούς; Πρώτα – πρώτα από τη γυναίκα του (την Τρίτη και τελευταία) την Καλπουρνία. Η οποία 2061 χρόνια πριν και συγκεκριμένα τη νύχτα της 14ης Μαρτίου του 44 π.Χ, είδε στον ύπνο της- και το ανέφερε στις 15 τα πρωί στον Καίσαρα – πως τον αγκάλιαζε μαχαιρωμένο κι επίσης πως κατέρρευσε η οροφή του σπιτιού της. Αλλά δεν συνήθιζε να δίνει σημασία στα όσα του έλεγε η γυναίκα του.
Ο οιωνοσκόπος Σπουρίννας είχε, πριν από κάποιες μέρες, προειδοποιήσει τον Καίσαρα ότι διατρέχει, μεγάλο κίνδυνο και μάλιστα όχι μετά από τις ειδούς (15) του Μαρτίου. Πηγαίνοντας μάλιστα ο Καίσαρας προς τη Σύγκλητο (και το θάνατο) μέσα στο πλήθος είδε τον Σπουρίννα και θέλοντας να τον κοροϊδέψει του είπε: «Είναι οι ειδοί του Μαρτίου κι ακόμα δεν μου έχει συμβεί τίποτα!». Και ο Σπουρίννας του απάντησε: «Ναι αλλά δεν έχουν ακόμα περάσει!»… Επίσης ο Έλληνας σοφιστής και δάσκαλος Ελληνικών Αρτεμίδωρος ο Κνίδιος (από την Κνίδο δηλ.)- ο οποίος μετά τη μάχη στα Φάρσαλα είχε παρακαλέσει τον Καίσαρα να ανακηρύξει την πόλη ελεύθερη κι εκείνος το έκανε- κατάφερε, μέσα από το πλήθος, να πλησιάσει τον Καίσαρα και να του παραδώσει ένα σημείωμα που τον πληροφορούσε για την συνομωσία εναντίον του. Ο Καίσαρας δεν πρόλαβε, μες΄το συνωστισμό, να το διαβάσει. Όταν λίγο αργότερα δολοφονήθηκε, το σημείωμα το είχε μαζί του. Αν το διάβαζε…
Δεν λέμε, προς Θεού, ότι θα δολοφονηθεί ο Αλ. Τσίπρας! Για πολιτικό «θάνατο» μιλούμε. Ο Αλ Τσίπρας, έχει διαμορφώσει, με την παρέα του, ένα success story, μια ιστορία επιτυχίας, την οποία συνεχώς επαναλαμβάνει και στους βουλευτές του και στους πολίτες. Σύμφωνα μ΄αυτήν όλα πάνε καλά! Σύντομα θα τελειώνουμε με την αξιολόγηση, θα μπούμε στο πρόγραμμα χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ., θα βγούμε στις αγορές θα βγούμε από την κρίση. Όμως οι «οιωνοί» δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Σημάδια πολλά, οικονομικοί δείκτες και προειδοποιήσεις, μας (και του) λεν ακριβώς τα αντίθετα. Κι όμως αυτός δεν δίνει σημασία. Εξακολουθεί, αμέριμνος σχεδόν, να επαναλαμβάνει την ίδια «ιστορία επιτυχίας» εξαπατώντας τους άλλους. Ή μήπως αυταπατώμενος επαναλαμβάνει το μοιραίο λάθος του Καίσαρα; Ο Σόλων πάντως μας δίδαξε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Δηλ. μην θεωρείς κανένα μακάριο, ευτυχισμένο, επιτυχημένο, πριν δεις το τέλος του. (φυσικό, πολιτικό, στρατιωτικό, επαγγελματικό κλπ).
Συνεχίζεται
