Του Γιάννη Κορομήλη
Γνωστή στους περισσότερους η λέξη. Λιγότερο γνωστή η «ιστορία» της. Και το βαθύτερο νόημα της. Προέκυψε από το όνομα ενός μεγάλου και δυνατού βασιλιά του Πόντου, του Μιθριδάτη . Ο οποίος έζησε ένα αιώνα προ του Χριστού. Διέθετε μεγάλη μόρφωση και είχε υποτάξει όλη την «πρόσω» Ανατολή. Ήταν όμως υπερβολικά καχύποπτος. Μόνιμος φόβος του μήπως οι αντίζηλοι του, οι εχθροί του γενικότερα τον δηλητηριάσουν. Ήξερε πως ο οργανισμός του ανθρώπου αποκτά εύκολα συνήθειες (καλές ή κακές). Ακόμα και θανατηφόρες. Αρκεί να παίρνει τακτικά και σε κατάλληλες δόσεις ουσίες που εφάπαξ λαμβανόμενες σε μεγάλη (κατά περίπτωση ασφαλώς) ποσότητα προκαλούν ακόμη και τον θάνατο (αλκοόλ, ναρκωτικά κάθε είδους, και δηλητήρια).
Αξιοποίησε λοιπόν αυτή του γνώση ως όπλο που θα τον προστάτευε από πιθανή δηλητηρίαση. Αφού κινδύνευε να πεθάνει από δηλητήριο μάθαινε τον εαυτό του να αντέχει όλα τα γνωστά (τότε) δηλητήρια. Έπαιρνε λοιπόν κάθε μέρα μια μικρή στην αρχή (και σταδιακά την αύξανε) ποσότητα δηλητηρίου. Στόχος του να συνηθίσει ο οργανισμός του και να αποκτήσει ανοσία. Να γίνει δηλαδή άτρωτος. Με την πάροδο του χρόνου το πέτυχε. Βέβαια αυτό θα τον εμπόδιζε, στην περίπτωση που θα ήθελε ο ίδιος να αυτοκτονήσει (με δηλητήριο), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Από αυτό το περιστατικό γεννήθηκε ο όρος «Μιθριδατισμός» που παρέμεινε και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
Σήμερα βέβαια ο όρος πήρε ευρύτερη σημασία. Δεν χρησιμοποιείται μόνο στην περίπτωση που κάποιος με τη θέληση του αποκτά ανοσία σε κάποιο/α δηλητήριο/α, αλλά και στην περίπτωση που η μέθοδος του Μιθριδάτη χρησιμοποιείται από κάποιους, σε βάρος άλλων ώστε αυτοί να αποκτούν ανοσία σε κάποιες συμπεριφορές και αποφάσεις των πρώτων.
Ας επιχειρήσουμε π.χ να εξηγήσουμε η στάση ημών των Ελλήνων απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που ενώ υποσχέθηκε (προεκλογικά) ότι θα «έσχιζε τα μνημόνια» ότι « θα επανέφερε του «μισθούς και τις συντάξεις στα προ μνημονίου επίπεδα»(!) υπόγραψε και εφάρμοσε το τρίτο μνημόνιο τρισχειρότερο από τα προηγούμενα και «κούρεψε», άγρια μάλιστα, κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις. Ανέλαβε μάλιστα και υπόγραψε μέτρα σε βάρος μας που θα ισχύσουν αφού λήξει η θητεία της και θα έλθει – κατά πάσα πιθανότητα μια άλλη κυβέρνηση. Λαϊκισμός, εξαπάτηση του λαού καραμπινάτη. Επαχθής και απεχθής. Κι όμως εμείς ο λαός δεν αντιδρούμε!!
Όλοι θυμόμαστε πως στα μέτρα του πρώτου μνημονίου έγιναν εκείνα τα γνωστά επεισοδιακά συλλαλητήρια των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. Συλλαλητήρια που έφεραν πολύ κοντά τους ριζοσπάστες αριστερούς του Αλ. Τσίπρα και τους δεξιούς – δεξιούς του Πάνου Καμμένου, . Και το «κύμα» των «αγανακτισμένων» τους κουβάλησε στις πλάτες του και τους απέθεσε στο… Μέγαρο Μαξίμου! Συνεργούντος ασφαλώς και του εκλογικού νόμου.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η οικονομική εξαθλίωση του λαού ( των μικρομεσαίων κυρίως) μεγάλωσε. Μισθοί και συντάξεις πετσοκόπηκαν. Και θα μικραίνουν κ άλλο. Και με τη σημερινή κυβέρνηση και με την επόμενη (έχουν ήδη ψηφισθεί από τη σημερινή Βουλή, από την πλειοψηφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δηλ.). Κι όμως διαμαρτυρία καμία. Γιατί άραγε; Μιθριδατισμός, θάλεγε κανείς. Τα συνηθίσαμε πλέον. Όπως ο Μιθριδάτης το δηλητήριο.
Άλλα- θα μπορούσε να πει κανείς- γιατί ενώ δεχόμαστε όλα τα άλλα αδιαμαρτύρητα, για το Σκοπιανό και τη συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ ξεσηκώθηκε όλη η Ελλάδα; Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση; Δεν νομίζω. Πρώτα πρώτα γιατί η Μακεδονία αποτελεί «την ψυχή μας»- όπως είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου την ταυτότητα μας. Αλλά, πέραν αυτού, το Μακεδονικό δεν ήταν για μας από τα συνηθισμένα «δηλητήρια» που μας πότισαν οι κυβερνήσεις μας με χειρότερη απ΄ όλες τη σημερινή. Δεν είχαμε λοιπόν- και δεν θα αποκτήσουμε τώρα και ποτέ- ανοσία, «Μιθριδατισμό». Ίσως να ποντάρουν σ΄αυτό Τσίπρας – Καμμένος – Κοτζιάς. Κάνουν όμως τραγικό – γι΄αυτούς- λάθος. Λάθος θανάσιμο. Πολύ περισσότερο μάλιστα που ο Ν. Κοτζιάς ξεκίνησε ήδη συνομιλίες και τον Αλβανό ομόλογο του. Για να… λύσει – πριν πάει διακοπές, όπως είπε ο ίδιος και τις Ελληνοαλβανικές διαφορές. Μια παροιμία μας λέει «κνούσιν και δεν ξεσκέπαζιν». Αυτή να θυμίσει κάποιος του κ. Κοτζιά. Ή – ίσως αυτή να μην την καταλάβει- να του θυμίσει το από το βασιλιά Πύρρο λεχθέν: «Άλλη μια τέτοια νίκη (σ.σ όπως αυτή με το Σκόπια) και χάσαμε τα πάντα».
Συνεχίζεται
