Αναγνώστες μου, όταν τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη πολλοί συμπάθησαν αλλά την πένα του ουδείς, ως γνωστόν, οι σύμμαχοι θα γλίτωναν;
Αναγνώστες μου, όταν τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη πολλοί συμπάθησαν αλλά την πένα του ουδείς, ως γνωστόν, οι σύμμαχοι θα γλίτωναν;
Τι περιμένατε, δηλαδή; Να χαριστούμε, ένεκα που τυγχάνουμε κομματάκι ζορισμένοι, ας όψονται κυπριακό, προσφυγικό και Χρέος, ένα το κρατούμενο;
Δεν νομίζω(!), αν και η κριτική θα μπορούσε να είναι ηπιότερη, όταν αφορά φίλους, του πλανητάρχη προεξάρχοντος – hello, Μπαράκ, πού χάθηκες, τελευταία, my friend, τα meeting μέσα!
Εντάξει, δεν λέμε. Υπάρχουν κι οι «αχώνευτοι», που λέει ο αυτοδίδακτος διπλωμάτης (σ.σ. διαβάστε γαλίφης) μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», για τους «σουλτάνους» των εξ ανατολών γειτόνων ή τους «μετερνίχους, καλό, ε!» του ξενοφοβικού «Βίζεγκραντ», αλλά η γνώμη της πλειονοψηφίας είναι που μετράει.
Έτσι, αφήστε να μας αντιπαθούν, με το άχτι θα μείνουν, και λάβετε μέτρα ασφαλείας, καθόσον το ραπόρτο συνεχίζεται:
Στον αστερισμό της βίας.
Ναι, για! Βλέπετε, το ΝΑΤΟ ορθώς τα άκουσε, από «σφηνών», αφού το πρώτο δεκαήμερο του Ιούλη, έφτασε Βαρσοβία να συνεδριάσει, αφήνοντας τις ΗΠΑ να γίνουν «Τέξας», απουσία του προέδρου τους.
Το θυμάστε; Αν όχι, ο λόγος για το μακελειό τού Ντάλας, από την άνανδρη επίθεση φανατικού ελεύθερου σκοπευτή εναντίον ανυποψίαστων πολισμάνων, όπου πέντε συμπαραστάτες των νομοταγών πολιτών στα δύσκολα, για να μην ξεχνιόμαστε, έχασαν τη ζωή τους ενώ άλλοι επτά, αν δεν απατόμαστε, τραυματίστηκαν βαριά, κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικής διαδήλωσης, εξ αφορμής της αστυνομικής βίας, με πρόσφατα αθώα θύματα δύο αφροαμερικανούς, σε Μινεσότα και Λουϊζιάνα, Θεός σχωρέσ’ όλες, μα όλες, τις αδικοχαμένες ψυχές.
Ιδού, λοιπόν, τα μετά βδελυγμίας καταδικαστέα αποτελέσματα της βίας, έξω από δω και μακριά(!), που ανάγκασαν τις Αρχές να θέσουν σε «κατάσταση πολιορκίας» το Ντάλας, το είπαμε, δίνοντας λαβή στον «Μήτσο» να παραφράσει Πυθαγόρα, για να αναλάβει ειρηνευτική διαπραγμάτευση, άδοντας:
Πέντε πάνω, πέντε κάτω…
Γίνηκε πάλι η ζημιά,
το Ντάλας πόλη θρήνων,
κλαίνε μανάδες και παιδιά
για το χαμό εκείνων
που άνοιγαν την αγκαλιά.
Βία, πηγή κινδύνων,
δεν θα τους ξαναδούνε πια.
Κακόβουλες υπερβολές
διχάζουν τους ανθρώπους
λέτε και δεν μπορεί μαθές,
ή θέλει μύριους κόπους
να λύσουμε διαφορές.
Πέντε πάνω, πέντε κάτω
κάποια άκρη θα τη βρούμε,
η ζωή δεν είναι ΝΑΤΟ
απ’ αυτή ν’ αποχωρούμε,
πέντε πάνω, πέντε κάτω,
φιλικά θα πορευτούμε.
Να ‘μαστε πάλι στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, λοιπόν, και κατεβάζουμε το κρατούμενο.
Διότι, σε συνάντηση του Πρωθυπουργού μας με τον πρόεδρο Ομπάμα, οι ΗΠΑ τέθηκαν στο πλευρό μας, μέχρις οριστικής διευθετήσεως των προαναφερθέντων ζητημάτων, να ‘ναι καλά ο γαλίφης, που μερίμνησε να προσφέρει πεσκέσια, για τη δημιουργία συναινετικού «κλίματος», απαγγέλλοντας με τον τρόπο του Μποστ:
Αλόνζ ανφάν ντ’ ευημερί’, νο καλές οι φασαρί,
πάρτε λάδι Μυτιλήνης, από λιόδεντρο ειρήνης,
βγάλετε και τη γραβάτα, ν’ απολαύστε γκρικ σαλάτα,
μη στην τύχη λεκιαστείτε και μου κακοκαρδιστείτε.
Ο Αλέξης δεν φορά, μα τους πρόσφυγες κοιτά,
c’est la vie, κυρ-Εσθονέ, αίσθημα έχεις Λετονέ,
ν’ ανθιστείς τη Ρωμιοσύνη, ήτοι υψηλοφροσύνη,
ή το νόμισες το ΝΑΤΟ, συμφερόντων «συνδικάτο»,
αλλά εδώ η «πολιορκία» λύνεται, περιορισμένος ο χώρος γαρ, κι όσο για το Χρέος που διώχνει επενδυτές, το δυσθεώρητο; Ο Μπαράκ είναι ωραίος, θυμηθείτε το!
-Ω-
