Το εκλογικό σύστημα βάσει του οποίου κατανέμονται οι έδρες στα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές είναι ασφαλώς ζήτημα νομικής και ηθικής τάξεως. Κυρίως όμως είναι ένα εργαλείο πολιτικής. Ασφαλώς και πρέπει να συνάδει με το πνεύμα του Συντάγματος και να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας. Ωστόσο εκείνο που προέχει είναι να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό στη συγκεκριμένη χώρα και με τις κρατούσες σ’ αυτήν γενικότερες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές κ.α).
Το εκλογικό σύστημα βάσει του οποίου κατανέμονται οι έδρες στα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές είναι ασφαλώς ζήτημα νομικής και ηθικής τάξεως. Κυρίως όμως είναι ένα εργαλείο πολιτικής. Ασφαλώς και πρέπει να συνάδει με το πνεύμα του Συντάγματος και να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας. Ωστόσο εκείνο που προέχει είναι να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό στη συγκεκριμένη χώρα και με τις κρατούσες σ’ αυτήν γενικότερες συνθήκες (πολιτικές, οικονομικές κ.α).
Ως προς το πρώτο σκέλος, το εάν δηλ. και κατά πόσο είναι δίκαιο ή άδικο, καλό και κακό, έχει σίγουρα τη σημασία του. Και άπτεται ενός σοβαρού φιλοσοφικού και όχι μόνο προβλήματος που ξεπερνάει, προς το παρόν τουλάχιστον, τις δυνατότητες (από άποψη χώρου) της στήλης. Αλλά αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως τους πολίτες είναι να μην είναι βέβαια άδικο αλλά κυρίως να είναι χρήσιμο. Και να προσφέρεται για την υπηρέτηση των αναγκών της χώρας.
Κι εμείς ως χώρα βρισκόμαστε σε τόσο άσχημη και δύσκολη κατάσταση ώστε η πολιτική που χρειαζόμαστε δεν συμπεριλαμβάνεται στο γνωστό: «Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», αλλά στο υπό του Τζ. Κ. Γκαλμπρέϊθ λεχθέν: «Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου».
Με βάση αυτόν τον ορισμό, που ταιριάζει απόλυτα στα δεδομένα της Πατρίδας μας, ο ισχύων εκλογικός νόμος αποδείχθηκε με τις δύο τελευταίες εκλογές καταστροφικός. Στις οποίες ο κ. Τσίπρας με 36,4% την πρώτη και 35,4% τη δεύτερη και με το δεκανίκι των ΑΝ.ΕΛ, κυβερνά τη χώρα επί έναν χρόνο ακριβώς. Ή για την ακρίβεια επί 11 μήνες, αφού ένα μήνα είχαμε την υπηρεσιακή κυβέρνηση, με επικεφαλής την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, η οποία (κυβέρνηση) διενήργησε και τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της χώρας από την «πρώτη φορά» αριστεροδεξιά κυβέρνηση υπήρξαν ως τώρα τουλάχιστον καταστροφικά για τη χώρα. Ο χαρακτηρισμός δικαιολογείται από όλους τους οικονομικούς δείκτες. Κυρίως όμως από τη ζωή των αναξιοπαθούντων ανέργων, φτωχών κ.λ.π, των αδύναμων οικονομικά τάξεων.
Τούτου δοθέντος εύλογα θα παρατηρούσε κανείς: Μα αφού ο ισχύων εκλογικός νόμος έδωσε τόσο δυσάρεστα αποτελέσματα, γιατί είναι κακό το να θέλει ο κ. Τσίπρας και η παρέα του να τον αλλάξουν, θεσπίζοντας την απλή αναλογική, για παράδειγμα; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτεται μ’ αυτό τον τρόπο. Δεν βάζει δηλαδή πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας, αλλά το κομματικό και το προσωπικό. Αν σκεφτόταν την Πατρίδα πρώτα θα έκανε αυτό που ο παλαίμαχος Αριστερός Μανώλης Γλέζος είχε πει πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου2015. Είχε πει: «Κι αν γίνουμε Κυβέρνηση με τις 50 έδρες, το μπόνους που δίνει ο εκλογικός νόμος στο πρώτο κόμμα εμείς θα θεσπίσουμε την απλή αναλογική, και θα παραιτηθούμε ώστε να γίνει τίμια κατανομή των εδρών της Βουλής. Εμείς οι Αριστεροί δεν κυβερνούμε με καλπονοθετικό άδικο νόμο».
Ο κ. Τσίπρας με τις 50 επιπλέον έδρες το bonus συμπλήρωσε 149 έδρες τον Ιανουάριο και 145 τον Σεπτέμβριο και σχημάτισε κυβέρνηση. Κι ως τώρα που πίστευε ότι τον ευνοεί το bonus ούτε λόγος για αλλαγή. Τώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να χάνει την πρωτιά μιλάει για αλλαγή του νόμου. Κι όπως ηγετικά στελέχη διευκρίνισαν, μιλούν ότι θα φέρουν ένα «σύστημα απλής αναλογικής». Συμπλήρωσαν μάλιστα πως στο τραπέζι έχουν τεθεί 7-8 βασικές αλλαγές. Όπως π.χ. η κατάργηση του bonus, η κατάτμηση των πολύ μεγάλων εκλογικών περιφερειών ( Β΄ Αθηνών π.χ.) τα ποσοστά των κομμάτων σε κάθε εκλογική περιφέρεια ώστε να μην παρατηρούνται φαινόμενα μεγάλα κόμματα να μην εκλέγουν βουλευτή κ.λ.π.
Κάποιες από τις προς συζήτηση προτάσεις, όπως οι δύο τελευταίες είναι σωστές. Όμως η θέσπιση της απλής αναλογικής παρουσιάζει σοβαρά μειονεκτήματα. Σ’ αυτά θα αναφερθούμε στο αυριανό μας φύλλο.
