Έχουν δε μελετήσει καλά και τον ελληνικό Τύπο. Αναγνωρίζοντας τη δίψα για δηλώσεις που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως εμπεριέχουσες αιχμές κατά της Αθήνας.
Το τελευταίο διάστημα – από τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία και μετά – ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πάψει να δίνει τροφή για σχόλια στα ελληνικά ΜΜΕ.
Στις τελευταίες του δηλώσεις, το βράδυ της Δευτέρας, μετά το υπουργικό, ωστόσο υπήρχε αιχμή για το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου που στοίχισε τη ζωή σε εκατοντάδες πρόσφυγες, που θα μπορούσε να θεωρηθεί και έμμεση αναφορά στην Ελλάδα.
«Δεν έγινε προσπάθεια διάσωσης»
Και ως τέτοια ερμηνεύθηκε.
Πιο συγκεκριμένα ο Ερντογάν ανέφερε ότι «οι ρατσιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις δεν στρέφονται μόνο κατά μουσουλμάνων, αλλά και κατά Εβραίων, Εβραίων, Αφρικανών, Ασιατών, Ρομά και μεταναστών. Το διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά στην καταστροφή του πλοίου που ναυάγησε ανοιχτά της Πελοποννήσου την περασμένη εβδομάδα και οδήγησε στον θάνατο εκατοντάδες πρόσφυγες. Καμία σοβαρή προσπάθεια δεν έγινε για να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, ενώ το δυστύχημα αυτό δεν απασχόλησε την επικαιρότητα τόσο όσο οι πέντε πλούσιοι άνθρωποι που έχασαν την ζωή τους για να δουν τον Τιτανικό. Αυτοί οι καταπιεσμένοι άνθρωποι ξεχάστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα όπως χιλιάδες ζωές που χάνονται στα νερά της Μεσογείου κάθε χρόνο».
Με την αναφορά ότι «δεν έγινε καμία σοβαρή προσπάθεια για να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι», να προκαλεί ενόχληση στην Αθήνα.
Προσφυγικό
Ο Ερντογάν στην πραγματικότητα δείχνει τη διάθεση να αξιοποιήσει το ναυάγιο της Πύλου για να υπάρχει το μεταναστευτικό/προσφυγικό στη φαρέτρα των «όπλων» του σε μία σύνοδο που αναμένεται να πιεστεί πολύ, με αιχμή την άρνηση του να άρει το βέτο απέναντι στη Σουηδία.
Το μεταναστευτικό συνδέεται άμεσα με τις σχέσεις του με την ΕΕ και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, καθώς και με τις διεκδικήσεις του.
Ενώ αναμένεται να φανεί στην πράξη αν θα το θέσει και με ποιο τρόπο στους συνομιλητές του.
Αιχμές και χάρτες
Και αν η Αθήνα αναζητά τις αιχμές εναντίον της από την Άγκυρα, δεν φαίνεται να αντιδρά στα σαφή ζητήματα που θέτει η Λευκωσία, μέσω του κυπριακού Τύπου.
Πιο συγκεκριμένα στην Λευκωσία η πληροφορία πως η «Κυπριακή Δημοκρατία» που ενόχλησε την Άγκυρα στους χάρτες περιφερειακών σχεδίων του ΝΑΤΟ, θα «εξαφανιστεί» ως ονομασία και θα περιγραφεί μέσω συντεταγμένων.
Με παρέμβαση ΗΠΑ;
Σε άρθρο στον κυπριακό «Φιλελεύθερο», σημειώνεται ότι με παρέμβαση των ΗΠΑ άλλαξαν οι χάρτες. Τονίζεται ωστόσο ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μετέχει, ως γνωστό, στο ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ, όμως, θέτει συνεχώς πολλά αιτήματα προς την Κύπρο και λαμβάνει όλες τις διευκολύνσεις. Και για διελεύσεις και για ασκήσεις στην περιοχή μας. Για τους Αμερικανούς, για το ΝΑΤΟ, προέχει προφανώς η ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα σχέδια (regional plans) καθώς θεωρούνται επιχειρησιακά κρίσιμα και πολύ χρήσιμα. Από εκεί και πέραν, η Λευκωσία δεν έχει, ως μη κράτος-μέλος, τη δυνατότητα αντίδρασης. Διαθέτει, ασφαλώς, κάποια εργαλεία, έστω και περιορισμένα. Απ΄εκεί και πέρα, θα πρέπει, τουλάχιστον, να συνειδητοποιήσει πως οι Αμερικανοί δεν έχουν αναστολές όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους ή και των δυτικών συμμάχων, να ενεργήσουν ξεχνώντας τους όποιους «φίλους» και «στρατηγικούς εταίρους». Καμία ψευδαίσθηση δεν χωράει».
Το άρθρο υποστηρίζει ότι «θα πρέπει η δυσαρέσκεια να εκφραστεί και έντονα».
Και σπεύδει να βάλει και την Αθήνα στο κάδρο, η οποία όπως τονίζει «μετέχει στο ΝΑΤΟ, έχει δυνατότητα παρέμβασης».
Ότι ζητούσαν οι ΗΠΑ
Σύμφωνα με το «Φιλελεύθερο» η ελληνική αντίδραση έχει ενδιαφέρον για τη Λευκωσία. Τονίζει ωστόσο πως «τα τελευταία χρόνια, η ελληνική κυβέρνηση ό,τι ζητούσαν οι Αμερικανοί το πρόσφερε απλόχερα και μέσα σε «πανηγυρικό κλίμα», θεωρώντας ότι αυτό γίνεται σε… βάρος της Τουρκίας, ενώ το πολιτικό σύστημα αναβάθμισε το ρόλο του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα. Του τέως αλλά και του νυν. Όπως διαχρονικά επιβεβαιώνεται, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την Τουρκία. Κι όταν αυτή επιχειρεί να εγκαταλείψει το δυτικό μαντρί ή δίνει τέτοια μηνύματα, ανοίγει περισσότερο η κάνουλα των δώρων. Για την Ελλάδα, υπάρχει προφανώς άλλη προσέγγιση καθώς θεωρείται δεδομένη. Και θεωρούν ότι μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πολλές απαιτήσεις. Ή και καθόλου! Ως εκ τούτου γιατί να αλλάξουν στάση».
Το άρθρο υποστηρίζει ότι «σχεδόν όλα τα κράτη-μέλη της Συμμαχίας ανέχονται τη συμπεριφορά της κατοχικής Τουρκίας και δείχνουν «κατανόηση» στις… επισημάνσεις της Αθήνα. Μέχρι εκεί. Αλλά και το αθηναϊκό κράτος, ασκεί… σιωπηρή πολιτική, γεγονός που διευκολύνει τη συνέχιση, τη διαιώνιση αυτής της στάσης». Καλεί δε τους «νατολάγνους» να αντιληφθούν τις συγκεκριμένες πραγματικότητες.
Ακόμα και αν η κίνηση του ΝΑΤΟ όσον αφορά την Κύπρο χαρακτηριζόταν «αναμενόμενη» λίγο πολύ από όσους γνωρίζουν τις πρακτικές που ακολουθούνται, το ερώτημα είναι όντως αν θα υπάρξει αντίδραση και σε τι βαθμό μπορεί να είναι αυτή. Αν το ζήτημα συζητήθηκε στις επαφές που είχαν Γεραπτρίτης – Κομπος στη Λευκωσία καθώς και αν θα τεθεί στη συνάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια με τον ομόλογο του, Μιχάλη Γιωργάλλα στην Κύπρο.
