Ο Γκαμπριέλ Ατάλ, ο οποίος διορίστηκε πρωθυπουργός, γίνεται στα 34 χρόνια του ο νεότερος επικεφαλής κυβέρνησης στην ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας, μια θεματική άνοδος για μία από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες του στρατοπέδου του Εμανουέλ Μακρόν.
«Άψογος», «καλός μαθητής», «η καλύτερη ενσάρκωση του μακρονικού DNA»: το φαινόμενο Ατάλ, του πολιτικού ο οποίος ήταν ήδη ο βενιαμίν της κυβέρνησης το 2017 και στη συνέχεια ο πιο νέος υπουργός Εθνικής Παιδείας, επιβλήθηκε τελικά για να διαδεχθεί την Ελιζαμπέτ Μπορν στο πρωθυπουργικό μέγαρο Ματινιόν προς γενική έκπληξη.
Η πιο δημοφιλής προσωπικότητα της κυβέρνησης και της προεδρικής πλειοψηφίας, σύμφωνα με έναν στους δύο Γάλλους, ο Γκαμπριέλ Ατάλ είναι επίσης ο πρώτος αρχηγός της γαλλικής κυβέρνησης που δηλώνει ανοιχτά γκέι.
Ο διορισμός του πραγματοποιείται ενώ η δεύτερη προεδρική πενταετία του Μακρόν αντιμετωπίζει δυσκολίες: χωρίς πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, αντιμέτωπος με την άνοδο της άκρας δεξιάς, ο γάλλος πρόεδρος δυσκολεύεται να δώσει πνοή στη δεύτερη θητεία του. Η υιοθέτηση με μεγάλες δυσκολίες της πολύ επίμαχης μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, και πιο πρόσφατα ενός νόμου για την μετανάστευση ο οποίος υποστηρίχθηκε από την άκρα δεξιά και δίχασε την προεδρική πλειοψηφία, άφησαν τα ίχνη τους.
Προερχόμενος από την κίνηση των νέων υποστηρικτών του Ντομινίκ Στρος-Καν, πρώην ηγετικού στελέχους της αριστεράς που περιέπεσε σε δυσμένεια αφού συνελήφθη για σεξουαλική επίθεση στη Νέα Υόρκη, ο Γκαμπριέλ Ατάλ ήταν από τους πρώτους σοσιαλιστές που ακολούθησαν τον Εμανουέλ Μακρόν κατά τη δημιουργία, το 2016, του κόμματός του Εμπρός! (En Marche!) που αποτέλεσε το εφαλτήριό του για το προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων.
– «Ένα κόκκαλο για να ροκανίσει ο Γκαμπριέλ» –
Μετά τη νίκη του Μακρόν το 2017, αυτός ο γιος ενός κινηματογραφικού παραγωγού, ο οποίος φοίτησε στη φημισμένη Αλσατική Σχολή του Παρισιού, εξελέγη βουλευτής σ’ ένα φέουδο της δεξιάς στην περιφέρεια Ο-ντε-Σεν, στα προάστια του Παρισιού.
Στην κυβέρνηση μπήκε από τη μικρή πόρτα: του ανατέθηκε το ταπεινό υφυπουργείο Νεολαίας, αλλά αναδείχθηκε λόγω της «ικανότητάς του για δουλειά» και για την «πολιτική αίσθησή» του, καθώς και για την ομολογημένη φιλοδοξία του. «Αν απαγόρευα στον εαυτό μου πράγματα, τότε πιθανόν δεν θα βρισκόμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα», παραδεχόταν πρόθυμα την εποχή εκείνη.
Τον Ιούλιο 2020, ο τότε πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ αναρωτήθηκε: «Βρήκαμε άραγε άλλο ένα κόκκαλο για να ροκανίσει ο νεαρός Γκαμπριέλ;»
Για να ακονίσει τα δόντια του, ο βενιαμίν πήρε τελικά τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Από τα τηλεοπτικά πλατό μέχρι τις συνεντεύξεις Τύπου, ο Γκαμπριέλ Ατάλ αναδείχθηκε κατά την άσκηση αυτής της υπηρεσίας, η οποία σηματοδοτήθηκε από την κρίση της Covid, αν και η αυτοπεποίθησή του μερικές φορές τον προδίδει.
Ωστόσο επιβάλλεται ως ένα από τα ελάχιστα μέλη της κυβέρνησης που απέκτησαν δημοτικότητα στην κοινή γνώμη.
– Απαγόρευση της αμπάγια –
Μετά την επανεκλογή του το 2022, ο Εμανουέλ Μακρόν του προσφέρει το υπουργείο Προϋπολογισμού (Οικονομικών), όπου η άνεσή του με τα μέσα ενημέρωσης του επιτρέπει να είναι ένας από τους ελάχιστους υπουργούς οι οποίοι εστάλησαν στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστούν τη διόλου δημοφιλή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.
Η νέα ανταμοιβή δεν θα αργήσει: από τον Ιούλιο 2023, ο Γκαμπριέλ Ατάλ αναλαμβάνει το υπουργείο Εθνικής Παιδείας.
«Σοκ των γνώσεων», «σχολείο δικαιωμάτων και καθηκόντων», θέση υπέρ της μαθητικής στολής, απαγόρευση στο σχολείο της αμπάγια, της παραδοσιακής μουσουλμανικής φορεσιάς που καλύπτει ολόκληρο το σώμα, ο νεαρός υπουργός, πανταχού παρών, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, καλύπτει το χώρο της επικοινωνίας και γοητεύει τους πιο ηλικιωμένους που αποτελούν την καρδιά του εκλογικού σώματος του Μακρόν.
Μια υπουργική σύμβουλος εξέφραζε πριν από μερικές εβδομάδες την έκπληξή της για το θόρυβο γύρω απ’ αυτόν τον «απαράτσικ», τον οποίο ακόμη και οι δικοί του περιγράφουν ως έναν «εκνευριστικό πρώτο μαθητή».
Είναι ένας «κ. Μακρόν τζούνιορ, ο οποίος εξειδικεύθηκε στην αλαζονεία και την περιφρόνηση», επέκρινε από την πλευρά της η επικεφαλής των βουλευτών της ριζοσπαστικής αριστεράς Ματίλντ Πανό.
