Ήταν και είναι σύνηθες το φαινόμενο, η εκάστοτε αντιπολίτευση να καταθέτει τη δική της άποψη, η οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετη, σε ό,τι πρότεινε η εκάστοτε κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να ακούγονται από τα έδρανα της Βουλής κάθετες απόψεις και βαριές κατηγορίες σε ένα πλαίσιο οργής, καχυποψίας και απογοήτευσης.
του Αδάμου Ευάγγελου (*)
Με αυτή την τακτική όμως η αντιπολίτευση το μόνο που πετυχαίνει είναι να βάζει φραγή στην δημιουργία προϋποθέσεων, για το χτίσιμο μιας νέας συναίνεσης, που τόσο πολύ ανάγκη έχει ο τόπος αυτή την περίοδο. Αυτή την περίοδο που η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη, όπου η κοινωνία προσπαθεί να πιαστεί από κάπου λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ένα μέρος του κομματικού κόσμου αδυνατεί να σκεφτεί και να ενεργήσει δίχως την σκοπιμότητα της επανεκλογής του.
Αποτέλεσμα αυτής της κομματικής επιλογής είναι να δημιουργείται μια αχαλίνωτη οξύτητα και εχθροπάθεια, κι αυτό φαίνεται καθαρά από τον πολιτικό τους λόγο, ο οποίος με τη σειρά του εμποδίζει έναν ορθολογικό σχεδιασμό για το μέλλον του τόπου.
Αντί του ορθολογισμού, έχει επιλεγεί ή καλύτερα θα ήταν να πούμε, ότι εγκαταστάθηκε η τοξικότητα, η οποία πλέον κυριαρχεί ως πρακτική αποδόμησης και συντριβής κάθε διαφορετικής άποψης, για καθετί διαφορετικό. Εδώ φαίνεται καθαρά ότι κάποια κόμματα εμμένουν στην δική τους ιδιοκτησιακή αντίληψη της αλήθειας, αρνούμενα οποιαδήποτε άλλη πολιτική πρόταση μόνο και μόνο γιατί το είπαν οι άλλοι και όχι αυτοί. Στην προκειμένη περίπτωση η θεοποίηση του ατομικισμού πιάνει κόκκινο, με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική από τον άκρατο λαϊκισμό, την δημαγωγία, τις ύβρεις, την ένταση, την ανευθυνότητα, την εχθροπάθεια, με συνέπεια να εμποδίζονται οι επιλογές και οι δυνατότητες επίλυσης των υπαρκτών θεμάτων της χώρας.
Συνεπώς η εικόνα που προβάλλει το σύνολο της αντιπολίτευσης είναι λυπηρή. Είναι λυπηρή γιατί ένα μεγάλο μέρος της φλερτάρει με την γραφικότητα, επιδίδεται σε καταγγελίες και λαϊκισμό σε σόου , θεατρινισμό και άφθονες υποσχέσεις οι οποίες ξεμένουν συχνά στην αφετηρία, ή εγκαταλείπονται γιατί δεν είναι εφαρμόσιμες.
Προτάσεις ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες που έχουν άμεση σχέση με τα πραγματικά δεδομένα και τις ιδιαιτερότητες της κατάστασης της χώρας δεν έχουμε. Δεν έχουμε γιατί ένα υποσύνολο του πολιτικού κόσμου είναι μπερδεμένο μες την ομιχλώδη ασάφεια του. Υπόσχεται τα πάντα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική και διεθνείς οικονομία.
Οι παραπάνω ωθούν το ψέμα, την απάτη, την υποκρισία με στόχο την χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων, στοχεύοντας σε ιδιοτελείς βλέψεις. Πουλάνε την πειθώ της πλάνης, πρωτίστως στο πλήθος το οποίο πιέζεται από την οικονομική ανασφάλεια. Ακόμη Φτάνουν στο σημείο να αλλάζουν και τις έννοιες για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Αυτή η απερίσκεπτη τόλμη, θεωρείται γενναιότητα και αφοσίωση στο κόμμα, η δε περίσκεψη πρόσχημα δειλίας, η μηχανορραφία εξυπνάδα.
Αυτός ο απροσχημάτιστος λαϊκισμός ενός μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης, έχει σκοπό την ψηφοθηρία, έχει ως σκοπό την εξουσία. Η εξουσία λειτουργεί για αυτούς ως αντικείμενο άκρατης φιλοδοξίας, πλεονυξίας και λυσσαλέας σύγκρουσης. Στο βωμό λοιπόν της εξουσίας, θυσιάζοντας τα πάντα, ειλικρίνεια, συναισθήματα, αξίες και αρχές.
* Αδάμος Ευαγγέλου
Οικονομολόγος πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ Θες/νικης πρώην μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
