Του Γιάννη Κορομήλη
Πριν προχωρήσουμε στα συμπεράσματα ερευνών, των τελευταίων εθνικών εκλογών (20.9.2015), από ειδικούς οφείλουμε δυο διευκρινίσεις για τους όρους «παραλογισμός» των εκλογών αυτών και για τα εισαγωγικά στον όρο «λαός».
Ως γνωστό παραλογισμός είναι κάθε σκέψη, λέξη, συμπεριφορά, που έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική. Και η συμπεριφορά της πλειοψηφίας όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015- αυτών δηλαδή που δεν ήταν φανατικοί ή έστω απλοί οπαδοί του συγκεκριμένου κόμματος ή δεν είχαν συγγενείς ή φίλους υποψηφίους ή δεν υπηρετούσαν πελατειακές σχέσεις που θα εξυπηρετούνταν με την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ- ήταν προφανώς παράλογη. Είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και τα προεκλογικά «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», είχαν ακυρωθεί όλες οι υποσχέσεις του Αλ. Τσίπρα και εφαρμόσθηκαν όλα όσα «αντιμνημονιακά» κατηγορούσαν (νέο μνημόνιο Τσίπρα, περικοπές μισθών- συντάξεων, ΕΝΦΙΑ κ.λ.π.).
Ψηφίζεις ένα κόμμα τον Ιανουάριο γιατί υπόσχεται «ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος ανώδυνης εξόδου από την κρίση», γίνεται το κόμμα αυτό κυβέρνηση, «ξεχνάει» τον «άλλο δρόμο» που υποσχέθηκε και ακολουθεί τον ίδιο που… ακολουθούσαν οι αντίπαλοι του τους οποίους κατηγορούσε ως «μειοδότες», «μερκελιστές» «εχθρούς της Πατρίδας» και άλλα παρόμοια. Και συ, σαν να μη συνέβη τίποτα άξιο λόγου, ξαναψηφίζεις … το ίδιο κόμμα!
Αυτό κι αν είναι παραλογισμός! Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε: « Το άκρον άωτο του παραλογισμού είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Λες και το έλεγε ακριβώς για τους Έλληνες που ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας και το υπό των προγόνων τους ρηθέν: « το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Δηλ. είναι ένδειξη αφροσύνης το να κάνεις το ίδιο λάθος δύο φορές.
Ως προς τον όρο «λαός». Ένας όρος που πολύ «φοριέται» από τους πολιτικούς μας. Ιδιαίτερα από τους δυο σημερινούς συγκυβερνήτες: Το Αλ. Τσίπρα και τον Π. Καμμένο. Ιδιαίτερα από τον πρώτο ο οποίος συχνά- πυκνά, εντός και εκτός της χώρας, επαίρεται ότι εκφράζει «τον ελληνικό λαό», έχει «την εντολή του ελληνικού λαού». Απρεπές και ανακριβές. Με το να πήρε την ψήφο του ενός από τους τέσσερις Έλληνες δεν δικαιούται να λέει τέτοια πράγματα. Λες και δεν ξέρουν οι ξένοι αλλά και οι ντόπιοι πόσους και ποιούς εκφράζει. Ανακρίβεια που καταντάει απρέπεια. Και προσβολή της νοημοσύνης όσων την ακούν.
Όσο και να ακούγεται παράξενο δεν υπάρχει ελληνικός «λαός» υπάρχουν Έλληνες ψηφοφόροι. Πολλοί έγκριτοι ξένοι επιστήμονες κοινωνιολόγοι, ιστορικοί κ.α δεν χρησιμοποιούν τον όρο «λαός» για να περιγράψουν το σύνολο μιας χώρας, μιας περιοχής, μιας πόλης αλλά άλλους όπως: πληθυσμός, πολίτες, ψηφοφόροι κ.α.
Ειδικότερα, σχετικά με τον «παραλογισμό» των εκλογών και γενικότερα, γνωστό στον επιστημονικό κόσμο και ευρύτερα είναι το θεώρημα του οικονομολόγου Kenneth Arrow,καθηγητή του Πανεπιστημίου του Στάφορντ ( ΗΠΑ) για το οποίο (μεταξύ άλλων) βραβεύτηκε με Νόμπελ Οικονομίας. Στην ουσία του το θεώρημα Arrow μας λέει ότι «δεν μπορούμε να θεωρούμε τα αποτελέσματα ενός συλλογικού οργάνου (όπως οι ψηφοφόροι, ένα κοινοβούλιο, ή ακόμα και μια απλή επιτροπή) σαν αποτέλεσμα λογικής επιλογής». Αλλά αν είναι έτσι- και για να πάρει το Νόμπελ σημαίνει ότι ο Arrow απέδειξε και έπεισε ότι το θεώρημα του είναι αληθές- Για ποια «θέληση ή εντολή του ελληνικού λαού» μιλάει ο κ. Τσίπρας επαιρόμενος;
Αλήθεια θα έλεγε μόνο αν παραδεχόταν το αληθές κι αδιαμφισβήτητο. Ότι δηλ. τον ψήφισαν (αυτόν και το κόμμα του) 1.925.904 ψηφοφόροι από τους εγγεγραμμένους, στους εκλογικούς καταλόγους (άρα έχοντας δικαίωμα ψήφου) 9.840.525 ψηφοφόρους. Δηλ. το 19,57% μόνο! Για για να είμαστε ακριβοδίκαιοι ας υπολογίσουμε κι ένα ποσοστό 5% (λάθη καταλόγων, ασθενείς, σε μεγάλη απόσταση από το εκλογικό τμήμα κ.λ.π.). Κι ας πούμε πως όλοι αυτοί αν ψήφιζαν θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό του το πραγματικό όχι το πλαστό (βάση εκλογικού νόμου πάντως) θα ήταν το πολύ – πολύ 24,57%. Ούτε καν 25%. Ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους δηλαδή. Καλόν λοιπόν είναι να σέβεται την αλήθεια και τους αδιάψευστους αριθμούς. Αλλά «ποιος το έχασε για τον βρει», που λέει και λαός μας.
