Του Γιάννη Κορομήλη
Οι εκλογές του Ιανουαρίου 2015 λειτούργησαν περισσότερο ως « λαϊκό δικαστήριο» και λιγότερο ως επιλογή του καλύτερου, ικανότερου, καταλληλότερου. Έτσι μας πρόεκυψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τραβηγμένο μεν αλλά έχει κάποια λογική.
Εκεί που λείπει παντελώς η λογική είναι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Σ΄ εκείνες ο λαός ήξερε τι εστί ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο δεν τήρησε τις πολλές και μεγάλες υποσχέσεις του αλλά επιπλέον έκανε ότι χειρότερο μπορούσε να κάνει: α) Οι «σκληρές – υποτίθεται- διαπραγματεύσεις» είχαν δυο αποτελέσματα: Πρώτον εξευτελίστηκε διεθνώς η χώρα μας με τα καμώματα Βαρουφάκη κυρίως. β) Αντί να καταργηθούν τα προηγούμενα μνημόνια προστέθηκε κι ένα τρίτο. Του Τσίπρα αυτή τη φορά.. γ) μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις. δ) Έγινε δημοψήφισμα, με το ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του «ΝΑΙ», έδωσε 62% (!) «ΝΑΙ» κι ο Τσίπρας έκανε το αντίθετο. Εξέλαβε το «Ναι» ως «ΟΧΙ»! Παράλογο, αδιανόητο αλλά έγινε κι αυτό και πολλά άλλα.
Αποχώρησε ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησε τη ΛΑ.Ε. Κι ο κ. Τσίπρας προκήρυξε εκλογές το Σεπτέμβριο και πήρε πάλι το ίδιο ποσοστό (κατά τι μικρότερο) του Ιανουαρίου, περίπου 36%. Εδώ ένα μεγάλο τμήμα του λαού μας έδειξε ότι πραγματικά του αρέσει να είναι θύμα. «Τρελαίνετε να τον εξαπατούν» που θάλεγε κι ο Γκαλεάνο. Αλλά γιατί;
Πώς άραγε θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει αυτή την περίεργη στάση – επιλογή μεγάλου τμήματος των πολιτών που ψήφισα και ανέδειξαν και πάλι πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα αμέσως παραπάνω αναφέρθηκαν; Τα οποία όχι μόνο απέδειξαν την πλήρη ασυνέπεια υποσχέσεων και πράξεων, δηλ. έδειξαν καθαρά και ξάστερα ότι ο κ. Τσίπρας έλεγε προεκλογικά ψέματα, αλλά επιπλέον φόρτωσε στις βαρυφορτωμένες ήδη πλάτες του λαού μας άλλα 100 δις ευρώ (όπως ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας (ESM), ο κ. Βίζερ , δυο φορές ως τώρα δημοσίως επεσήμανε). Δηλαδή, εκτός των άλλων οι «σκληρές διαπραγματεύσεις» Τσίπρα – Βαρουφάκη έσπρωξαν τη χώρα πιο βαθιά στο βούρκο του χρέους. Και όπως τον Ιανουάριο, έτσι και το Σεπτέμβριο, λες και δεν μεσολάβησε τίποτα, ένας στους τέσσερις πολίτες ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ!! Πως μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο;
Σε μια πρώτη, επιφανειακή ανάλυση, θάλεγε κανείς πως μεταξύ Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015 μεσολάβησαν επτά περίπου μήνες. Μικρό το διάστημα για να αλλάξει κανείς γνώμη. Δηλαδή όσοι ψήφισαν τον Ιανουάριο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν – οι περισσότεροι αν όχι όλοι- να παραδεχθούν τόσο γρήγορα ότι την πρώτη φορά έκαναν λάθος και να ψηφίσουν άλλο κόμμα το Σεπτέμβριο.
Στο ίδιο επίπεδο ανάλυσης θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ο ελληνικός λαός γενικά δίνει συνήθως μια δεύτερη ευκαιρία στο κόμμα που κυβερνάει. Ελπίζοντας ίσως πως αυτή τη φορά θα τα καταφέρει καλύτερα. Κατά τη Μεταπολίτευση δυο συνεχείς φορές εξελέγη ο Κων/νος Καραμανλής, τρεις ο Ανδρέας Παπανδρέου, δυο ο Κώστας Σημίτης, δυο ο Κώστας Καραμανλής. Και από μια ο Κ. Μητσοτάκης κι ο Γ. Παπανδρέου. Έδωσαν λοιπόν και στον κ. Τσίπρα τη δεύτερη ευκαιρία. Λάθος βέβαια, γιατί αποδείχθηκε «χείρων της πρώτης» αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Θα κριθεί στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.
Σ΄ένα βαθύτερο επίπεδο, σ΄αυτό της «ψυχής» της μάζας (μαζοψυχής) ή του «λαού» επιστήμονες αναλυτές, με πρώτο τον Γάλλο κοινωνιολόγο, ψυχολόγο, ανθρωπολόγο, ιστορικό και εφευρέτη Γουσταύο Λε Μπον (1841-1931), κατέληξαν σε συμπεράσματα σοβαρά και ενδιαφέροντα. Συμπεράσματα που εξηγούν σε ικανό βαθμό τον «παραλογισμό» των ψηφοφόρων στις εκλογικές αναμετρήσεις. Σ΄αυτά θα αναφερθούμε στο αυριανό μας φύλο.
Συνεχίζεται
