Σφήνες του Αφεντούλη
Στάση, Πειραιώς εξήντα δύο,
κάνε επενδυτή, αν θες λαχείο, / τα κεφάλαια που βάζεις στις δουλειές, / να σου φέρνουν αποδόσεις θετικές.
Μίλησαν οι κυβερνώντες πάλι / για των επενδύσεων τα κάλλη / μα ο χειμαζόμενος λαός / εμφανίζεται διστακτικός.
Όταν σταματάς την Κασσιόπη, / πώς καλείς, Αλέξη, στο κατόπι, / εταιρείες να μας ρίξουνε παρά / για να ζεσταθεί η αγορά;
Έρχονται επιχειρήσεις / να τα ακουμπάν στους φόρους / ή τις άλλες σας κρατήσεις / δίχως να ‘χουν ίδιους πόρους;
Ούτε που ακούνε πλέον, / διφορούμενα τσιτάτα / κι άνεργος ο πειναλέων / θα τη βγάζει με σαλάτα.
Χωριάτικη τα κάνατε, / λαϊκιστές φωστήρες, / στους «κόφτες» που μας βάνατε / είσαστε ολετήρες.
Μόνο, Πειραιώς εξήντα δύο, / είν’ καλοδεχούμενο το «επενδύω», / τα χαράτσια τα αριστερά / να μειώσουμε στα σοβαρά.
Ελαφρύνσεις ζυγισμένες, / συνετά σχεδιασμένες, / όταν δουν οι πιστωτές, / θα τις κάνουνε δεκτές.
Δεν αλλάζουμε τα πάντα, / δεν προκρίνουμε κουμάντα / του δημοφιλούς Μαξίμου / μετά λόγου αμφισήμου.
Ρεφρέν.
Φιλελεύθερο το κόμμα, / ευρωπαϊστής εγώ, / αναπτύξεως το όμμα / δεν μπορεί τον κρατισμό.
Ψήφο δώστε στον Κυριάκο, / σπεύσατε στην Πειραιώς, / της Αριστεράς το τράκο / το πληρώνει ο φτωχός.
« Ώπα, ώπα, οι ποιήσεις, / ώπα κι οι «μπουζουκισμοί», / πρώτη στις εξιστορήσεις / η κυβέρνηση να βγει» έσπευσε να μεμφθεί την όλη ενημερωτική διαδικασία, πριν περαιωθεί το ρεφρέν τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, σύντροφος χαμηλοσυνταξιούχος, που μας την είχε στημένη, αναγνώστες μου, και με το δίκιο του, βεβαίως – βεβαίως, μεγάλο το λάθος, παραδεχόμαστε.
Διότι, μπορεί στον τίτλο να θέσαμε κυβέρνηση κι αντιπολίτευση κατά την ορθή σειρά προσφωνήσεως των καναλιών αλλά στη συνέχεια, η ρίμα τού Κώστα Βίρβου θέλετε, τα όργανα με την ερμηνεία του «σερ Μπιθί» θέλετε, διολισθήσανε την πένα μας κατά λεωφόρο της διπλοπενιάς μεριά.
Συγγνώμη, για μία εισέτι φορά, το λοιπόν, που η αμερόληπτη στήλη, παρασυρμένη από την ανάγκη να ξεσκάσουμε κι εμείς οι από ελεύσεως οικονομικής κηδεμονίας μονίμως χολοσκασμένοι, βρε αδερφέ(!), κι όσο για τον σύντροφο;
Αν συνεχίσει τις διακοπές, αναφωνών: «Τον λαό, τον κυρίαρχο λαό, βάλατε ουραγό του τίτλου; Ντροπή σας!» θα αφήσει, λόγω περιορισμένου χώρου, τον ενόψει Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης διάλογο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους κοινωνικούς εταίρους χωρίς κυβερνητική απάντηση, το θέλει;
«Φέρτε βάρδους, πριμαντόνες, βιρτουόζους, χορωδίες / να σβηστούν από την μνήμη / δεξιών οι χασμωδίες» υποχώρησε, ο φοβούμενος μη γίνει πράξη η προειδοποίηση σύντροφος, αναγνώστες μου, οπότε φύγαμε να αποδώσουμε τα του κουβέρνου στο κουβέρνο, με την ομοϊδεάτισσα σύζυγο του συντρόφου, άδουσα ως άλλη Κατερίνα Κούκα:
Αντέχουν τα Μνημόνια, σου λέω,
νόμιζα πως θα ‘σκιζα
το τελευταίο.
Πόσο λάθος έκανα
που το υποσχέθηκα,
τώρα που τα αύξησα το ξέρω.
Αντέχουν τα Μνημόνια,
άλλο δεν γελιέμαι,
από αυταπάτες
κι από Ρώσων πλάτες.
Πάντοτε ο Μόσχοβος
φέρνει το σεφέρι,
και στο τέλος τίποτα,
άδειο το πανέρι.
Δεν υπάρχουν εναλλακτικές κι ας λένε,
όχι στα Μνημόνια
που καίνε.
Μπεσαλής, προδόθηκα,
μα αναδιπλώθηκα,
την Ανάπτυξη την έφερα κι ας λένε.
Εντάξει, αναγνώστες μου. Το χαρτί τέλειωσε άνευ ακροάσεως του αγρίως φορολογημένου λαού, αλλά επ’ αυτού τι να προσθέσουμε, όταν ομιλούν οι ανά χείρας ενός εκάστου λυπητερές, γεροί να ‘μαστε να τις ξεχρεώνουμε, αμήν!…
-Ω-
