Ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, ή Πατέρας Λίβυος παρουσίασε το νέο του βιβλίο «Γιατί φοβόμαστε τη χαρά και νοιώθουμε ένοχοι μπροστά την ευτυχία;» σε συνεργασία με το «Βιβλιοπωλείο Μάτι και τις Εκδόσεις «Ψυχογιός» στο Πνευματικό Κέντρο “Άγιος Φώτιος” στην Κατερίνη το απόγευμα της Τρίτης 16 Δεκεμβρίου 2025, σε μια κατάμεστη αίθουσα από ανθρώπους που έδωσαν το παρόν για να «δουν» το βιβλίο από τη ματιά του συγγραφέα.
Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία, μέσα από τα λόγια και τις σκέψεις του π. Λιβύου, να επαναπροσδιορίσουν την έννοια της χαράς και της ευτυχίας, το νόημα της ζωής, αλλά και την ουσιαστική σχέση του χριστιανισμού και της εκκλησίας με την αναζήτηση της ευτυχίας, της μακαριότητας, όπως τόνισε ο π. Λίβυος.
Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας εστιάζει σε ένα κομμάτι της χαράς που παρ’ ότι οι άνθρωποι το αισθάνονται συχνά, σπανίως μιλάνε για αυτό. Πρόκειται για την ενοχή που νιώθουν όταν χαίρονται, καθώς νομίζουν ότι μετά τη χαρά θα συμβεί κάτι δυσάρεστο, ή ότι θα βγει σε κακό, κάτι που έχει καθιερωθεί και στη καθημερινή μας γλώσσα μέσα από εκφράσεις όπως «σε καλό να μας βγει».
Σε απόσπασμα του βιβλίου του, μάλιστα, ο π. Λίβυος αναφέρει «Κάθε φορά που μία αληθινή στιγμή χαράς περνάει από τη ζωή μας, συγχρόνως φέρνει και ένα ερώτημα, αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να την έχω πιο συχνά, να κρατήσει αιώνια;», και έτσι το συναίσθημα της χαράς κυριεύεται από φόβο ότι δεν θα κρατήσει πολύ, και θλίψη που δεν κρατάει για πάντα, για αυτό η εκκλησία καλεί τον κόσμο να χαίρεται τις διάφορες στιγμές της ζωής, γιατί αυτό είναι η χαρά. Όπως τόνισε ο π. Λίβυος, η χαρά δεν θα έπρεπε να είναι κάτι μακρινό και μόνιμο που ο άνθρωπος κυνηγάει όλη του τη ζωή, αλλά κάτι που βρίσκει στις μικρές καθημερινές στιγμές της ζωής.
Ο π. Λίβυος μίλησε, επίσης, στο κοινό για την αποκαλυπτική ιδιότητα της χαράς. Αυτές οι στιγμές χαράς, καθώς συνήθως εμφανίζονται σε στιγμές απογοήτευσης ή μιζέριας, αποκαλύπτουν στους ανθρώπους κείνη τη στιγμή πώς θα μπορούσε να είναι η ζωή τους, φανερώνουν μία αγιότητα και μία χαρά που εκείνη τη στιγμή λείπει από τη ζωή τους.
Τόνισε πως ενώ οι άνθρωποι είναι πλασμένοι για τη χαρά, συχνά τη φοβούνται περισσότερο από το σκοτάδι τους, διότι το σκοτάδι είναι κάτι που έχουν συνηθίσει και νιώθουν ασφάλεια, ενώ για τη χαρά πρέπει να «ξεβολευτούν» ώστε να την κυνηγήσουν και να την αναζητήσουν. Το ίδιο συμβαίνει και στη μετάνοια στην εκκλησία, καθώς ενώ κάποιος ξέρει ότι θα αισθανθεί χαρά αν μετανοήσει, δεν επιθυμεί να «ξεβολευτεί» για να μετανοήσει και να έρθει αντιμέτωπος με τα πάθη του.
Σε ένα καθηλωμένο κοινό που άκουγε με ευλάβεια και προσοχή τα λόγια του, ο π. Λίβυος μίλησε και για την έννοια της χαράς που επαναπροσδιορίζεται και μέσα στην εκκλησία, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες η έννοια του «καλού Χριστιανού» συσχετίζεται με την ησυχία, τη βλοσυρότητα, ακόμη και «κακομοιριά», ενώ οι Άγιοι χαρακτηρίζονταν από χαρά.
Η παρουσίαση του βιβλίου του π. Λιβύου δεν αποτέλεσε απλώς μια πνευματική εκδήλωση, αλλά μια πρόσκληση σε εσωτερική αναθεώρηση. Μέσα από λόγο απλό, βιωματικό και βαθιά ανθρώπινο, ο π. Λίβυος κάλεσε το κοινό να συμφιλιωθεί με τη χαρά, να την αποδεχθεί χωρίς φόβο και ενοχές και να τη δει όχι ως απειλή, αλλά ως δώρο ζωής.
