Ο Ίκαρος Ποντίκαρος και η μικρή του αδερφούλα, η Ρίνα Ποντικαρίνα, βγήκαν κρυφά από το Ποντικοφυλακείο. Ξεγέλασαν τον αρουραίο φύλακα κι έτρεξαν στο σπίτι τού συγγραφέα Κώστα Μάγου.
Γράφει η Δομνίκη Καράντζιου
–Καλώς τους, είπε ο Κώστας, σας περίμενα, τους είπε και τα δύο ποντικάκια κοιτάχτηκαν έκπληκτα.
-Είναι τα μαγικά που σου έλεγα, Ρίνα, είπε ψιθυριστά ο Ίκαρος και πήρε ως μεγαλύτερος τον λόγο.
–Κύριε Μάγο έχετε σηκωθεί ποτέ από τον ύπνο σας για να γράψετε μια ιστορία;
–Ναι, όταν ο «Ονειροταχυδρόμος» μου φέρνει τις ιστορίες, πετάγομαι από τον ύπνο για να τις
διαβάσω…
–Όταν ήσασταν μικρός τι ονειρευόσασταν;
-Δεν θυμάμαι ακριβώς, Ρίνα, αλλά υποθέτω να παίζω με τους φίλους μου το αγαπημένο μου παιχνίδι, το κρυφτό και να έχω βρει μια υπέροχη κρυψώνα….
-Σας έχει πει ποτέ η θάλασσα κάποιο μυστικό της;
-Ίκαρε, όταν κάνω βουτιές στα βαθιά, όλο και κάποιο μυστικό μου λέει. Την τελευταία φορά μου είπε ότι να κάνω ησυχία για να μην ξυπνήσω τις γοργόνες.
–Ποια είναι πιο ωραία, μια φεγγαρόπιτα ή μια αστερόπιτα;
-Δύσκολη ερώτηση, μου κάνεις Ρίνα. Ωραιότατες και οι δυο… δεν σταματάς να τις τρως με τα μάτια…..
–Ξέρετε, εμείς, τα ποντίκια, έχουμε πόλεμο με τις γάτες. Θα μπορούσαμε άραγε να μονοιάσουμε;
-Ίκαρε, βέβαια και θα τα καταφέρετε… αρκεί να δέσετε ένα κουδούνι στην ουρά των γάτων…..
–Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν ονειροταχυδρόμοι; Μήπως μοιάζουν με τους δασκάλους;
-Ω, όχι, Ρίνα, καμιά σχέση…. Το μόνο κοινό είναι η δερμάτινη τσάντα.
–Τι θα λέγατε σε ένα παιδάκι που είχε όνειρα για τη ζωή του, αλλά η ζωή ήταν πολύ σκληρή για να
μπορέσει να τα πραγματοποιήσει;
-Δυστυχώς, Ίκαρε, υπάρχουν πολλά τέτοια παιδάκια. Όμως πολλά με πείσμα και υπομονή στο τέλος τα καταφέρνουν. Θα τους έλεγα να μην το βάλουν κάτω ποτέ!
–Μήπως κάποιος πρόγονός σας ήταν μάγος και έχετε κάποιο μαγικό ραβδί στο σπίτι;
-Προφανώς…. Έχω ένα καταπληκτικό μαγικό ραβδί, Ρίνα. Μου ζήτησε ο Χάρυ Πότερ να το ανταλλάξω με το δικό του, αλλά αρνήθηκα. Έκανα καλά, τι λέτε;
-Είδες που στα ‘λεγα; Ψιθύρισε ο Ίκαρος, κάπου υπάρχει το μαγικό ραβδί!
Μα η Ρίνα ήθελε να μάθει κι άλλα για τον συγγραφέα.
–Ποιο τυρί σας φέρνει περισσότερη έμπνευση να γράψετε ένα παραμύθι;
-Μα τι πρωτότυπη ερώτηση, Ρίνα! Υποθέτω το τριμμένο τυρί γιατί μου φέρνει στο μυαλό πολλά
διαφορετικά πράγματα…
–Αν είχατε μικρός τη δυνατότητα να συναντήσετε έναν συγγραφέα ποιος θα θέλατε να είναι;
-Αναμφισβήτητα ο Άντερσεν!
–Τα παιδιά αγαπάνε όλα τα ζωάκια, ενώ εσείς οι μεγάλοι κάνετε διακρίσεις. Γιατί συμβαίνει αυτό;
-Μάλλον οι μεγάλοι δεν έχουν αρκετό μυαλό, Ίκαρε, όσο έχουν τα παιδιά.
-Πέρα από όλα αυτά τα επιστημονικά που γνωρίζετε, γράφετε πολύ κατανοητά βιβλία για παιδιά. Πόση μαγεία χρειάζεται για να το καταφέρετε;
-Η μαγεία είναι τα χαμόγελα των παιδιών, Ρίνα, όταν τα επισκέπτομαι στα σχολεία και συζητάμε για βιβλία. Αυτές οι μαγικές συναντήσεις είναι το μυστικό μου…
Τα ποντικάκια έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Η μαγεία είναι τα χαμόγελα των παιδιών…μάλλον εκεί
κρύβεται η μαγεία, είπε η Ρίνα στον αδελφό της. Πώς δεν το σκεφτήκαμε!
-Άρα το μαγικό ραβδί είναι να μπορέσεις να δεις το χαμόγελο των παιδιών! Έβγαλε το συμπέρασμα ο Ίκαρος.
-Τι ψιθυρίζετε; Τους ρώτησε ο Κώστας Μάγος. Μήπως να σας κεράσω λίγη γραβιέρα; Τόσην ώρα και δεν πρόλαβα να σας ρωτήσω!
Τα ποντικάκια καλοδέχτηκαν μια πιατέλα με γραβιέρα, κασέρι και τυρί φέτα. Και αφού έγλειψαν και τα μουστάκια τους, ευχαρίστησαν τον συγγραφέα κι έφυγαν χαρούμενα και χορτασμένα από όλα αυτά που τους είπε ο μαγικός συγγραφέας, Κώστας Μάγος.
Μόνο που όπως έτρεχαν, σκόνταψαν στα βιβλία του, Ο Γλυκανάλατος πόλεμος, Ο Ονειροταχυδρόμος, Ο Τραμ, Το μυστικό της θάλασσας, Το μακρύ ταξίδι του Αιμίλιου, Ο Τζιτζίκ ο Κρικικρίκ και η παράξενη χορωδία του δάσους, Ο Βρομογοργοπόδαρος, Τρέχα, πάπια, τρέχα, Καλώς ήρθες καρακάξα, Η φεγγαρόπιτα, Μια νύχτα στη χωματερή, Πού κρύφτηκε ο ύπνος μου, Η κυρία Άι Βασίλη, Ρόζα η ωραία θυμωμένη, Σκουπιδιστάν, Τι ζητούσε μια φορά η αλεπού στη ρεματιά;
Κι έμειναν λίγο να τα ξεφυλλίσουν, πριν πάρουν τον δρόμο της επιστροφής για το Ποντικοφυλακείο με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη τους.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.
Ο Κώστας Μάγος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ζει στο Βόλο. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως δάσκαλος σε δημόσια δημοτικά σχολεία. Από το 2007 είναι λέκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου διδάσκει και ερευνά ζητήματα σχετικά με τη διαπολιτισμική διάσταση της εκπαίδευσης.
