– Όχι, όχι, άλλα θες να πεις, άλλα λες, άλλα καταλαβαίνουμε…
– Κι εσύ τι κατάλαβες;
– Εγώ τι κατάλαβα; Πολλά πράγματα! Από τη μια διαφωνώ με τον προλαλήσαντα, και από την άλλη διαφωνώ και με τους μεταλαλήσαντες!
– Κοίτα να σου πω, ξεδιάλυνε το θέμα γιατί δεν τις μπορώ τις ελληνικούρες σου! Ήμαρτον πια! Απλά. Ευγενικά κι ωραία!
– Εδώ είναι όλη η διαφορά! Άλλα σκέφτεσαι, άλλά θες να πεις. Άλλα λες, σε λάθος ακροατήριο τα λες! Πες τα στα στενά όρια μιας αίθουσας επιστημόνων που μπορεί να σε …κατανοήσουν, τέλος πάντων! Διότι όταν ξέρεις ότι σε περιμένει ο άλλος να σου αρπάξει το …ψωμί από το στόμα για να το φάει αυτός δεν είναι και ό,τι το καλύτερο!
– Δεν σε καταλαβαίνω!
– Υπάρχει όντως μια δυσκατανόηση έως μια έλλειψη ευχέρειας προσέγγισης του απλουστευμένου λόγου, λόγω έλλειψης μιας επαρκούς παιδείας που προκαλεί την περιθωριοποίηση…
– Θεέ μου, θα λιποθυμήσω! Λυπήσου με, φίλε μου! Λυπήσου με! Δεν μπορώ άλλο!
– Διότι άλλα θα πω, άλλα θα αρπάξεις! Κατάλαβες;
– Θα σου απαντήσω με ένα βροντερό όχι!
– Καλά, εγώ θα συνεχίσω!
– Συνέχισε…
– Μια επιστημονική ανάλυση γίνεται μέσα σε μια πανεπιστημιακή αίθουσα, σε ένα απέραντο αμφιθέατρο …πολλαπλών χρήσεων αλλά μέχρι εκεί! Όταν σε ακούνε, λαϊκοί και πληβείοι, έλεος Θεέ μου, δεν ομιλούν έτσι διότι σου λέει, να… τα λέει και ο κύριος υφυπουργός, έχω και εγώ τα δίκια μου, ρε οι γυναίκες είναι για την κουζίνα και το κρεβάτι ρε! Πάρτε το χαμπάρι! Άντε γιατί το παρακάνατε, μας κυνηγάτε και δεν μας αφήνετε σε ησυχία! Άντε, άντε μην ανοίξω το στόμα μου…
– Τι να πω…
– Ό,τι και να πεις, θα είναι εις βάρος σου, διότι έκαστος εφ’ ω ετάχθη!
– Τι να πω…
– Πάντως αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν…
– Τι να πω…
– Εγώ ξέρω…
– Τι ξέρεις;
– Έκαστος εφ’ ω ετάχθη! Μόνο εγώ ατύχησα!
– Ατύχησες; Σε τι;
– Δεν ήμουν την κατάλληλη ώρα στην κατάλληλη θέση! Ξέρεις τι θα είχα γενεί τώρα;
