Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση με όλους τους τρόπους εμφανίζεται να δίνει, και πάλι, μάχες για λογαριασμό μας. Να θέτει κόκκινες γραμμές για τις συντάξεις. Και μάλιστα ο κ. πρωθυπουργός παραλαμβάνοντας τον φάκελο από τον αρμόδιο υπουργό επιβεβαίωσε και ο ίδιος τις κόκκινες γραμμές για το συνταξιοδοτικό. Αυτούς τους 11 μήνες οι κυβέρνηση αυτή σε ένα πράγμα ήταν συνεπής: Να θέτει κόκκινες γραμμές, να δίνει μάχες να τις τηρήσει και να τις χάνει.
Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα
π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξης
της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.
Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση με όλους τους τρόπους εμφανίζεται να δίνει, και πάλι, μάχες για λογαριασμό μας. Να θέτει κόκκινες γραμμές για τις συντάξεις. Και μάλιστα ο κ. πρωθυπουργός παραλαμβάνοντας τον φάκελο από τον αρμόδιο υπουργό επιβεβαίωσε και ο ίδιος τις κόκκινες γραμμές για το συνταξιοδοτικό. Αυτούς τους 11 μήνες οι κυβέρνηση αυτή σε ένα πράγμα ήταν συνεπής: Να θέτει κόκκινες γραμμές, να δίνει μάχες να τις τηρήσει και να τις χάνει.
Δεν υπήρξε κόκκινη γραμμή που να μην έχει χαθεί. Και μάλιστα η απροσάρμοστη συμπεριφορά της χώρας μας είχε, χωρίς αμφιβολία, ως αποτέλεσμα την ανάγκη λήψης νέων μέτρων που δεν υπήρχαν στο τραπέζι ένα χρόνο πριν, που δεν προβλέπονταν πέρυσι στο mail Χαρδούβελη και που θα κοστίσουν στον Έλληνα πολίτη με οποιαδήποτε ιδιότητα (π.χ. υπάλληλος, εργάτης, ιδιωτικός ή του δημοσίου, «..πλούσιος ή πένης, στρατηγός ή στρατιώτης..» κλπ) μερικά δισεκατομμύρια ΕΥΡΩ. Η ουσιαστική «ακυβερνησία» καθυστερεί την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ενώ η παρατεινόμενη ύφεση, αποτέλεσμα και αυτή της πρώτης φοράς Αριστερής Κυβέρνησης, θα συνεχίσει να προκαλεί νέους ανέργους.
Η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση 11 μήνες τώρα, δεν μας είπε τι είδους ανάπτυξη επιθυμεί. Το μόνο που κάνει με συνέπεια είναι να διαπιστώνει ότι το συνταξιοδοτικό θα λυθεί με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με ανάπτυξη. Χωρίς να έχει δημιουργήσει ούτε μία θέση εργασίας, στο μεταξύ. Χωρίς να μας λέει πώς θα γίνει αυτό. Με δημόσιες επενδύσεις; Μα, το Κράτος δεν έχει χρήματα ούτε μπορεί να δανειστεί. Με ιδιωτικές επενδύσεις; Υπάρχουν ιδιωτικές επενδύσεις που θα ήθελαν να έρθουν σε μια χώρα που η κυβέρνησή της προσπαθεί να κλείσει και αυτές που υπάρχουν (π.χ. τα μεταλλεία χρυσού Χαλκιδικής); Υπάρχουν ιδιωτικές επενδύσεις που θα ήθελαν να έρθουν σε μια χώρα όπου οι εκφραστές της δαιδαλώδους γραφειοκρατίας και οι τοποτηρητές της άχρηστης και περιττής πολυνομίας είναι ταυτόσημοι με την κομματική νομενκλατούρα; Μια νομενκλατούρα που είναι έτοιμη και η οποία αφού ανδρώθηκε και εκπαιδεύτηκε στο ΠΑΣΟΚ, το εγκατέλειψε ζητώντας κομματικό άσυλο στον πάντα ανοικτό ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα να συνεχίσει αυτό που έκανε ή δεν πρόλαβε να κάνει τις προηγούμενες δεκαετίες….
Το περίεργο είναι ότι ο κόσμος παραμένει, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, όχι απλώς απαθής αλλά φαίνεται ωσάν να ανέχεται αλλά και να επιβραβεύει τις «προσπάθειες» της Κυβέρνησης όπως φαίνεται από τη μειωμένη σε σχέση με το παρελθόν πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα, παρόλα αυτά, παρατηρείται μία μεταστροφή καθώς σύμφωνα με την τελευταία σφυγμομέτρηση η πλειονότητα, γύρω στο 75% των ερωτηθέντων πολιτών, πιστεύει ότι τα πράγματα θα πάνε χειρότερα (53%, περίπου) ή, στη λιγότερο χειρότερη περίπτωση, θα παραμείνουν τα ίδια (25%). Την ίδια στιγμή οι κυβερνητικοί «παπαγάλοι» ερμηνεύουν την πρωτιά ως εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπο του πρωθυπουργού αγνοώντας τα ευρήματα της δημοσκόπησης…
Επί ένα μήνα τώρα παρακολουθούμε την κυβέρνηση να μας κάνει και εμάς, τους πολίτες, «μασάζ», θυμίζοντάς μας τις κόκκινες γραμμές της για τις συντάξεις και για τα επικουρικά. Χρησιμοποιώντας μάλιστα διαδικασίες κακόγουστου κομματικού μάρκετινγκ εμφανίζεται ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να υπερασπίζεται τα πάντα, και συντάξεις και επικουρικά, σε διάφορα μίγματα και αναλογίες εμφανιζόμενος μάλιστα και προετοιμασμένος για ένα νέο 2015, αν οι δανειστές δεν συμμορφωθούν. Ο τρόπος που λειτουργεί η Κυβέρνηση θέτει μια σειρά ερωτημάτων όπως, για παράδειγμα: Αν έχει τα χρήματα, γιατί ρωτάει τους δανειστές και δεν δίνει ακέραιες τις συντάξεις, και να τελειώνουμε; Αν πάλι, δεν υπάρχουν τα χρήματα, γιατί δεν πάει να τα δανειστεί από άλλους δανειστές αν οι συγκεκριμένοι αρνούνται να μας δανείσουν;
Σε κάθε περίπτωση, το να ζητάει κανείς βοήθεια, δανεικά, προκειμένου να πορευτεί είναι ένα το κρατούμενο. Το να συμπεριφέρεται όμως ωσάν να τα έχει κιόλας αυτά τα χρήματα – ενώ δεν τα έχει – είναι κάτι πολύ διαφορετικό και μπορεί να οδηγήσει εαυτόν αλλά και όλους μας σε επικίνδυνες καταστάσεις.
