– Οι απανταχού βασιλείς δεν συνταξιοδοτούνται;
– Με ποιον τα ‘βαλες πάλι;
– Ρε, είναι ανήθικο αυτό που γίνεται!
– Όπα! Για λέγε!
– Που πάει το μυαλό σου; Στο πονηρό;
– Εμ, κάτι για ανηθικότητες ακούω! Αλλά πρώτη φορά το ακούω αυτό! Σύνταξη και βασιλέας δεν ταιριάζει. Είναι δυνατόν;
– Άρα, ένας βασιλιάς, μια βασίλισσα δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα!
– Άρα, άστα να πάνε! Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες και συμπληρώνω για βασιλιάδες! Είναι δυνατόν να φτάσεις στα ογδόντα στα ενενήντα σου και να εργάζεσαι; Διότι όσο να πεις υποχρεώσεις υπάρχουν, τα χρόνια περνούν, η αδυναμία του σώματος πιάνει κορυφή!
– Καλά τα λες, και προφανώς αναφέρεσαι στον Κάρολο που λόγω ασθένειας, ανέλαβε η Καμίλα!
– Και τώρα διαβάζω ότι αφότου πήρε το τιμόνι στα χέρια της, σίγουρα τροφοδότησε την αυτοπεποίθηση της και έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά και δεν απογοήτευσε. Διότι ο άνθρωπος τι είναι; Μια μηχανή που άμα την βάλεις μπροστά δουλεύει, μέχρις εσχάτων. Αλλά τώρα μαθαίνω ότι εμφάνισε συμπτώματα εξάντλησης και οι γιατροί της συνέστησαν αποχή από τις εργασίες κάνοντας ένα διάλλειμα! Εμ, γίνεται; Δεν γίνεται! Μέχρι πότε μπορείς να δουλεύεις; Άσε μην πάθουμε και τίποτα χειρότερο.
– Ρε φίλε, εγώ κι εσύ αν πάθουμε καμιά εξάντληση γίνεται, μπορούμε να αποσυρθούμε για λίγο; Δεν γίνεται νομίζω διότι ποιος θα σε ταΐζει μετά; Πόσο να σταματήσεις; Και άσε που το οικονομικό δεν είναι το ίδιο, καμιά σχέση δηλαδή με το βασιλικό αντίκρισμα! Διότι με τι πρόσωπο πας ρε Καραμήτρο; Κάτσε στην άκρη και κλάψε την μοίρα σου!
– Και τώρα την θα γίνει; Αντικατάσταση του αντικαταστάτη;
– Είδες, για όλα υπάρχει μια λύση!
– Εννοείται, αλλά για αυτούς, όχι για μας! Το θέμα είναι όμως άλλο! Γιατί δεν ισχύει και το ίδιο με τους βασιλείς! Μέχρι πότε μπορεί να δουλεύουν; Δεν ισχύει για αυτούς κάποιο συνταξιοδοτικό καθεστώς;
– Εξαρτάται και από το είδος εργασίας ρε φίλε μου! Από τη θέση τους περνάνε κρίσιμα ζητήματα που ζητάνε ιδανικές απαντήσεις;
– Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω! Δεν έχω ασχοληθεί με το βασιλικό δίκαιο!
– Μα είναι δυνατόν; Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Πρέπει να αποσύρονται για να αναλάβει ο διάδοχος τους!
– Κοίτα, κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο! Πολύ ασχολήθηκα με τούτο και με το άλλο! Α, πιάσε κάτι σοβαρό μπας και δούμε Θεού πρόσωπο, και λιγδώσει λίγο το αντεράκι μας.
– Καλά λες μωρέ! Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
